Ποιοί πραγματικά είναι οι «οι αναστημένοι νεκροί»;
Είναι καταγεγραμμένο στο κεφάλαιο 37, στίχοι 5-6 στο Βιβλίο του Ιεζεκιήλ: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τα οστά ταύτα· Ιδού, εγώ θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει· και θέλω βάλει εφ' υμάς νεύρα και αναγάγει σάρκα εφ' υμάς και περισκεπάσει υμάς με δέρμα, και θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος». Στην πρώτη επιστολή Προς Θεσσαλονικείς 4:16 λέει: «επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον». Όλοι πιστεύουμε ότι όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει, οι νεκροί θα αναστηθούν, οι άγιοι σε παρελθοντικές εποχές και γενιές θα αναστηθούν, θα πάρουν τα σώματα που πήραν στο θάνατο μαζί τους και θα δοθούν νέα ζωή. Έτσι νομίζουν πολλοί αδελφοί και αδελφές, αλλά θα εκπληρωθούν οι προφητείες που είναι στη Γραφή, όπως φανταζόμαστε; Τι εννοούμε πραγματικά όταν μιλάμε για «τους αναστημένους νεκρούς;» Στο παρακάτω κείμενο θα επικεντρωθούμε σε αυτό το ζήτημα.
Ποιοι πραγματικά είναι «οι νεκροί»
Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι εννοούμε όταν μιλάμε για «τους αναστημένους νεκρούς», πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ποιοι είναι οι «νεκροί». Όταν μιλάμε για τους νεκρούς, ο καθένας ξέρει ότι εκείνοι των οποίων οι καρδιές έχουν σταματήσει να χτυπάνε και δεν αναπνέουν πλέον είναι νεκροί και ότι αυτοί είναι άνθρωποι των οποίων τα φυσικά σώματα έχουν πεθάνει. Αλλά, είναι αυτό το οποίο εννοεί ο Θεός όταν μιλάει για «τους νεκρούς»; Στην αρχή ο Αδάμ και η Εύα άκουσαν τον λόγο του Θεού, μπορούσαν να υποταχθούν στον Θεό. Ο Θεός τους χαρακτήρισε ως ζωντανές ανθρώπινες υπάρξεις με πνεύμα. Αλλά όταν έφαγαν και οι δύο από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, στα μάτια του Θεού είχαν ήδη πεθάνει. Όπως είπε ο Θεός στον Αδάμ: «από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γέν. 2:17) Και η Βίβλος καταγράφει: «Άλλος δε εκ των μαθητών αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς». (κατά Ματθ. 8:21-22) Είναι σαφές ότι οι νεκροί για τους οποίους κάνει λόγο ο Κύριος Ιησούς δεν είναι άνθρωποι που έχουν πεθάνει σωματικά.
Έτσι, ποιοι είναι «οι νεκροί»; Βρήκα ένα απόσπασμα σε ένα βιβλίο που έθιξε αυτό το θέμα: «Οι «νεκροί» είναι εκείνοι που αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό, εκείνοι που είναι μουδιασμένοι στο πνεύμα και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού. Είναι εκείνοι που δεν βάζουν την αλήθεια σε εφαρμογή και δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό, καθώς και εκείνοι που ζουν υπό την κυριαρχία του Σατανά και τους οποίους εκείνος εκμεταλλεύεται. ... Αρχικά, ο άνθρωπος που δημιούργησε ο Θεός ήταν ζωντανός, αλλά λόγω της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος ζει μέσα στο θάνατο και υπό την επιρροή του Σατανά και, επομένως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει οι νεκροί που είναι χωρίς πνεύμα, έχουν γίνει εχθροί που αντιστρατεύονται τον Θεό, έχουν γίνει εργαλεία του Σατανά και αιχμάλωτοι του Σατανά. ... Οι νεκροί είναι εκείνοι που δεν έχουν πνεύμα, όσοι είναι μουδιασμένοι στο έπακρο και όσοι αντιστρατεύονται τον Θεό. Επιπλέον, είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να υπακούσουν τον Θεό. Μόνο επαναστατούν εναντίον Του και Τον αντιστρατεύονται και δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό». «Ήρθες στη ζωή;»
Αυτό το απόσπασμα το λέει ξεκάθαρα, αρχικά οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τον Θεό ήταν ζωντανές υπάρξεις που κατείχαν πνεύμα, άκουγαν τον λόγο του Θεού, ήταν σε θέση να υποταχθούν στον Θεό, ήταν η εκδήλωση της δόξας του Θεού, αλλά αφού υπέκυψαν στον πειρασμό και διεφθάρησαν από τον Σατανά, έζησαν έπειτα κάτω από την σφαίρα επιρροής του Σατανά και έγιναν οι νεκροί χωρίς πνεύμα. Μέχρι σήμερα, το ανθρώπινο γένος έχει ολοένα και περισσότερο διαφθαρεί από τον Σατανά, όλοι ακολουθούν τις τάσεις του κόσμου, είμαστε εξαντλημένοι από την αλήθεια και λατρεύουμε το κακό. Δεν λατρεύουμε τον αληθινό Θεό· όλοι ζούμε στην αμαρτία· εποφθαλμιούμε αμαρτωλές απολαύσεις χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας τη μετάνοια. Ακόμη κι αυτοί που έχουν πιστέψει στον Κύριο για πολλά χρόνια ακολουθούν, επίσης, τις τάσεις του κόσμου χωρίς να τηρούν τον λόγο του Κυρίου. Συχνά διαπράττουν αμαρτίες και αντιτίθενται στον Θεό. Για παράδειγμα, συχνά μπορούμε ακόμη να λέμε ψέματα και να προσβάλλουμε τον Κύριο· λέμε ωραία λόγια όταν προσευχόμαστε στον Θεό, αλλά δεν κάνουμε πράξη την αλήθεια πίσω από την πλάτη Του. Όταν έχουμε συναλλαγές με άλλους ανθρώπους, εξακολουθούμε να μπορούμε να βασιζόμαστε στην αλαζονική διάθεσή μας για να ενεργούμε σύμφωνα με τις δικές μας ιδέες, αδυνατώντας να δεχθούμε προτάσεις άλλων ανθρώπων.. μερικές φορές, όταν συναντάμε έλλειψη διάθεσης ή δυσκολίες και δοκιμασίες, μέσα στην καρδιά μας μπορούμε ακόμη να κατηγορήσουμε τον Κύριο, ως το σημείο να προδίδουμε τον Κύριο ή και χειρότερα. Από αυτά τα γεγονότα μπορούμε να δούμε ότι οι λεγόμενοι «νεκροί» δεν είναι σωματικά νεκροί, αλλά μάλλον είναι νεκροί στο πνεύμα, και αυτό το είδος ανθρώπων είναι γεμάτο με διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά μέσα του, είναι γεμάτο ανυπακοή και αντίσταση στον Θεό. Δηλαδή, αν και πιστεύουν στον Θεό, δεν είναι σε θέση να κάνουν την αλήθεια πράξη, συχνά ζουν μέσα στη διεφθαρμένη τους διάθεση, ζουν κάτω από την σφαίρα επιρροής του Σατανά, δεν έχουν πίστη ή υπακοή στον Θεό. Αυτοί είναι «οι νεκροί» στα μάτια του Θεού. Από την άλλη πλευρά, το «οι ζωντανοί» αναφέρεται σε εκείνους που έχουν αποβάλει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, εκείνους που είναι σε θέση να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, που ακολουθούν την οδό του Θεού, που έχουν επιτύχει αληθινή αγάπη και υπακοή στον Θεό. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι είναι ζωντανές υπάρξεις που κατέχουν πνεύμα και είναι αυτοί που πραγματικά αναστήθηκαν από τους νεκρούς.
Πώς ανασταίνονται οι «νεκροί;»
Καταλαβαίνουμε ποιοι είναι «οι νεκροί» πραγματικά, συνεπώς πώς μπορούν οι νεκροί να μετατραπούν σε ζωντανούς ανθρώπους; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;» (κατά Ιωάν. 11:25-26) «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν·» (κατά Ιωάν. 16:12-13) «Επειδή καθώς ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ούστινας θέλει ζωοποιεί. Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ' εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν.» (κατά Ιωάν. 5:21-22) Ο Πέτρος, όταν έλαβε τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, είπε: «οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ·» (1 Πέτ. 1:5) «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού·» (1Πέτ. 4:7) Ένα βιβλίο λέει σαφέστερα γι' αυτό: «Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, τον τρόπο ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία. ... Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει» («Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)»).
«Αν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ζωντανά πλάσματα, να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τον Θεό και να λάβουν την έγκρισή Του, πρέπει να αποδεχτούν τη σωτηρία Του, να υποταχθούν πρόθυμα στην κρίση και στην παίδευσή Του και να αποδεχτούν πρόθυμα το κλάδεμα και την αντιμετώπιση του Θεού. Μόνο τότε θα μπορέσουν να βάλουν σε εφαρμογή όλες τις αλήθειες που απαιτούνται απ' τον Θεό και μόνο τότε θα κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και θα γίνουν αληθινά ζωντανοί». («Ήρθες στη ζωή;»)
Από αυτά τα λόγια μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Κύριος Ιησούς χρησιμοποίησε τη δική Του ζωή για να σώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Δεν είμαστε πλέον αμαρτωλοί, πληρούμε τις προϋποθέσεις για να έλθουμε ενώπιον του Θεού, να προσευχηθούμε σε Αυτόν και να Τον λατρέψουμε και να απολαύσουμε τη χάρη του Θεού. Όμως, αν κι οι αμαρτίες μας έχουν λάβει άφεση, η πηγή των αμαρτιών μας βρίσκεται ακόμα βαθιά ριζωμένη μέσα μας και συχνά διαπράττουμε αμαρτίες. Αυτό είναι γεγονός. Ο Θεός είναι άγιος και μεγάλος, δεν θα επιτρέψει στους «νεκρούς» να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Ως αποτέλεσμα αυτού, στις έσχατες ημέρες ο Θεός «θα αναστήσει» κάθε άνθρωπο που πραγματικά πιστεύει σ' Αυτόν, μ' άλλα λόγια, μέσα από την έκφραση της αλήθειας πραγματώνει το έργο της κρίσης ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού, εκφράζει κάθε αλήθεια αναγκαία σε εμάς ώστε να επιτύχουμε τη σωτηρία, η οποία μας επιτρέπει να καταλήξουμε σε μια αληθινή κατανόηση της σατανικής μας φύσης που δεν υπακούει και αντιστέκεται στον Θεό και παράλληλα να κατανοήσουμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Τότε θα ζωντανέψουμε μέσα στα λόγια της κρίσης του Θεού και θα γίνουμε ζωντανά όντα που θα έχουν την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Ιώβ και τον Πέτρο, θα μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό βαθιά και να Τον υπακούμε μέχρι θανάτου, θα βιώσουμε την πραγματικότητα των λόγων του Θεού και θα έχουμε τα λόγια του Θεού ως ζωή μας. Στο τέλος θα γίνουμε η εκδήλωση της δόξας του Θεού. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα είναι ο νεοδημιούργητος άνθρωπος και ο πραγματικά ζωντανός άνθρωπος. Εφόσον λαμβάνουμε τα λόγια του Θεού για την κρίση και παίδευση, τότε η διεφθαρμένη μας διάθεση θα μπορέσει να εξαγνιστεί και να αλλάξει και θα γίνουμε άνθρωποι που είναι πραγματικά υπάκουοι στον Θεό και που λατρεύουν τον Θεό. Αυτό πραγματικά σημαίνει να είναι κάποιος αναστημένος νεκρός. Αυτό αποδεικνύει αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Τούτο δε είναι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, παν ό,τι μοι έδωκε να μη απολέσω ουδέν εξ αυτού, αλλά να αναστήσω αυτό εν τη εσχάτη ημέρα. Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν να έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα». (κατά Ιωάν. 6:39-40)
Από τον Χε Γινγκ
Από: Ακολουθήστε τα βήματα του Ιησού Χριστού
🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾