Με την ευλογία του Θεού βρήκα ένα αληθινό σπιτικό

Κρακ... Μπαμ...

«Να πάρει, αν το πεις άλλη μια φορά θα σε κάνω να το μετανιώσεις! [...]»

Οι φωνές από τον τσακωμό διατάραξαν τη γαλήνια σιωπή της νύχτας, κάνοντας την αδελφή μου κι εμένα να ξυπνήσουμε τρομαγμένες. Καταλάβαμε ότι οι γονείς μας πάλι μάλωναν. Από τότε που η μαμά μας ανακάλυψε ότι ο μπαμπάς μας έβγαινε με κάποια άλλη γυναίκα, χαμογελούσε λιγότερο, και σε κάθε αναφορά του τα μάτια της γέμιζαν με παράπονο και θλίψη. Έκτοτε δεν σταμάτησαν στιγμή να μαλώνουν - δεν μπορούσα καν να θυμηθώ πόσες φορές είχαν λογομαχήσει. Όταν η αδελφή μου κι εγώ τρέξαμε κλαίγοντας στο δωμάτιό τους, είδαμε τον μπαμπά να απλώνει το χέρι του για να χτυπήσει τη μαμά. Κλαίγοντας, τράβηξα το χέρι του μπαμπά με όλη μου τη δύναμη, αλλά ήταν πολύ δυνατός και δεν μπορούσα να τον συγκρατήσω. Εκείνη τη νύχτα τής έσπασε δύο πλευρά. Εκείνη δεν μπορούσε ν' αντέξει άλλο πια μια ζωή γεμάτη μαρτύριο, κι έτσι όταν ανάρρωσε έφυγε από το σπίτι και έπιασε δουλειά σε μια άλλη περιοχή.

Αφού έφυγε, η αδελφή μου κι εγώ πήγαμε να μείνουμε με τον παππού και τη γιαγιά μας. Ο μπαμπάς μας δεν συμμορφώθηκε καθόλου λόγω της φυγής της· ήταν ο ίδιος όπως πάντα. Συχνά δεν επέστρεφε στο σπίτι όλη νύχτα και δεν μας έδινε καμία σημασία. Κάθε μέρα, η αδελφή μου κι εγώ πηγαινοερχόμασταν στο σχολείο μαζί, ενώ σε όλη τη διαδρομή τα άλλα παιδιά τα πήγαιναν οι γονείς τους. Μιλούσαν και γελούσαν μαζί, αλλά η αδελφή μου κι εγώ δεν συνοδευόμασταν από τους γονείς μας. Οι μικρές μας σκιές έμοιαζαν τόσο μονάχες. Αυτό που φοβόμουν περισσότερο ήταν μήπως συγκαλέσει το σχολείο κάποια συνάντηση γονέων και στη συνέχεια μας ρωτήσει ο διευθυντής γιατί δεν παρευρίσκονταν οι γονείς μας. Όταν οι δάσκαλοι έκαναν ερωτήσεις, πάντα δάκρυζα, έσκυβα το κεφάλι μου και δεν έλεγα κουβέντα. Δεν ήξερα τι να πω.

Μια φορά, αφού σχόλασα και επέστρεψα στο σπίτι, χτυπούσα την πόρτα για πολλή ώρα, μα κανείς δεν άνοιγε. Όπως στεκόμουν εκεί έξω, ένιωσα απόγνωση, σαν να μην είχα καθόλου σπίτι. Ένιωθα μόνο έναν κόμπο στον λαιμό μου, σαν να ήμουν έτοιμη να κλάψω. Η θεία που έμενε δίπλα με είδε να στέκομαι εκεί ολομόναχη και με πήρε στο σπίτι της. Μόλις μπήκα μέσα, άκουσα τον γιο της να εξιστορεί με χαρά στην οικογένεια όλα τα ενδιαφέροντα πράγματα που είχαν συμβεί στο σχολείο εκείνη τη μέρα. Το θέαμα μιας οικογένειας που έμοιαζε τόσο χαρούμενη με έκανε να ζηλέψω πολύ, και σκέφτηκα: «Αν ο μπαμπάς δεν είχε συνάψει δεσμό, η μαμά δεν θα μας είχε αφήσει κι εγώ θα μπορούσα να είμαι σαν τα άλλα παιδιά. Θα μπορούσα να επιστρέφω στο σπίτι από το σχολείο και να τρώω ένα ωραίο γεύμα μαγειρεμένο από τη μαμά μου, να την ακούω να μιλάει, να φέρομαι σαν κακομαθημένο και να της μιλώ λεπτομερώς για τα συναισθήματά μου. Θα ήμουν τόσο ευτυχισμένη! Κρίμα που όλα αυτά είναι τελείως ανέφικτα για μένα». Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, μισούσα τον μπαμπά μου ακόμη περισσότερο. Τον μισούσα που πλήγωσε τη μαμά και για όλα όσα είχε κάνει, που κατέστρεψε ο ίδιος την οικογένειά μας, κάνοντάς με να χάσω ένα ζεστό σπιτικό σε τόσο νεαρή ηλικία.

Πότε μπορώ να αποκτήσω ένα ζεστό, ευτυχισμένο σπιτικό;

Σιγά-σιγά μεγάλωσα και έγινα πιο ώριμη, αλλά η λαχτάρα μου για οικογένεια δεν εξασθένισε ποτέ. Όταν τηλεφωνούσε η μαμά μου, ο μπαμπάς μου καθόταν σε μια μεριά και ρωτούσε για τα νέα της. Βλέποντας την έκφρασή του, η αδελφή μου κι εγώ νιώσαμε ότι έμοιαζε σαν να είχε αλλάξει λιγάκι, οπότε ζητήσαμε από τη μαμά μας να επιστρέψει στο σπίτι. Ακούγοντας την παράκλησή μας, άρχισε να προετοιμάζει την επιστροφή της. Ήμασταν πανευτυχείς - επιτέλους θα μπορούσαμε να έχουμε ένα ενωμένο, ευτυχισμένο σπιτικό! Αλλά η πραγματικότητα δεν ήταν αυτή που περιμέναμε. Ο μπαμπάς μας συνέχισε να βγαίνει και να μεθοκοπάει ως συνήθως, και η στάση του προς τη μαμά ήταν ακριβώς η ίδια: είτε της φώναζε είτε τη χτυπούσε. Μετά απ' αυτό, η λέξη «διαζύγιο» ακουγόταν συνέχεια κι απ' τους δύο. Κατά την περίοδο εκείνη, συχνά ρωτούσαν την αδελφή μου κι εμένα: «Αν η μαμά και ο μπαμπάς έπαιρναν διαζύγιο, με ποιον θα θέλατε να ζήσετε;» Δεν άντεχα τη σκέψη του να πάρουν διαζύγιο και δεν ήμουν πρόθυμη να επιλέξω. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσαμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας ήταν με το κλάμα.

Αποφάσισα να προσπαθήσω να ζήσω διαφορετικά, ώστε να μην πάρουν διαζύγιο οι γονείς μου. Σκούπισα τα δάκρυα από το πρόσωπό μου και έγινα ο «ρυθμιστής γεύσης» του σπιτιού. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να φαίνομαι αισιόδοξη και προσπάθησα να επηρεάσω όλους τους άλλους με το χαμόγελό μου. Περίμενα ότι η σκληρή μου δουλειά θα έβαζε τέλος στις διαμάχες μεταξύ των γονέων μου, μα τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περίμενα. Παρόλο που οι θεατρινισμοί μου τους διασκέδαζαν και τους έκαναν να γελούν πολύ, τα χαμόγελά τους ήταν σαν σπίθες που είχαν μια στιγμή λάμψης πριν σβήσουν. Τη χρονιά που έκλεισα τα δεκαοκτώ, οι γονείς μου πήραν διαζύγιο. Η μαμά μας πήρε την αδελφή μου κι εμένα από εκείνο το θλιβερό σπίτι και μας νοίκιασε ένα μικρό σπιτάκι.

Μετά από λίγο καιρό, επέστρεψα στο σπίτι για να πάρω κάποια πράγματα, αλλά το κλειδί δεν άνοιγε. Μια γειτόνισσα μού είπε ότι ο μπαμπάς μας είχε αλλάξει τις κλειδαριές αμέσως αφότου μετακομίσαμε και ότι είχε φέρει στο σπίτι εκείνη τη γυναίκα και τον γιο της. Επίσης, πρόσφατα είχε πάει τους δυο τους ταξίδι και τους είχε αγοράσει πολλά δώρα. Στο άκουσμα όλων αυτών ένιωσα ένα απερίγραπτο είδος θλίψης. Τα σπίτια των άλλων ξεχείλιζαν από χαρά, ήταν γεμάτα χαμόγελα και γέλια, οπότε γιατί στο δικό μου σπίτι υπήρχαν μονάχα αδιάκοποι καβγάδες; Γιατί είχε διαλυθεί; Πότε μπορώ να αποκτήσω ένα ζεστό, ευτυχισμένο σπιτικό;

Ο λόγος του Θεού καταπραΰνει τη λαβωμένη μου ψυχή

Τη στιγμή που υπέφερα περισσότερο, μια συνάδελφος της μαμάς μου μοιράστηκε μαζί μας το ευαγγέλιο του Θεού. Διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ο Παντοδύναμος δείχνει έλεος σε τέτοιους ανθρώπους που υποφέρουν βαθύτατα. Ταυτόχρονα, έχει κουραστεί με τους ανθρώπους αυτούς που δεν έχουν συνείδηση, διότι πρέπει να περιμένει πολύ για την απάντηση από τους ανθρώπους. Επιθυμεί να αναζητήσει, να αναζητήσει την καρδιά και το πνεύμα σου. Θέλει να σου φέρει τροφή και νερό και να σε αφυπνίσει για να μην είσαι πλέον διψασμένος και πεινασμένος. Όταν θα είσαι κουρασμένος κι όταν θα αρχίσεις να νιώθεις την απόγνωση του κόσμου αυτού, μη μπερδευτείς, μην κλάψεις. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Παρατηρητής, θ' αγκαλιάσει την άφιξή σου ανά πάσα στιγμή. Είναι στο πλευρό σου παρατηρώντας σε, περιμένοντάς σε να επιστρέψεις. Αναμένει την ημέρα που η μνήμη σου ξαφνικά θα επανέλθει: θα συνειδητοποιήσεις το γεγονός ότι προήλθες από τον Θεό, όντας κάπου και κάπως χαμένος, πεσμένος αναίσθητος στην άκρη του δρόμου και τότε, μη γνωρίζοντας ότι έχεις έναν πατέρα. Συνειδητοποιείς επίσης ότι ο Παντοδύναμος σε πρόσεχε, εκεί, αναμένοντας όλο αυτό το διάστημα την επιστροφή σου» (από το «Ο αναστεναγμός του Παντοδύναμου»).

Το ευγενικό, μα επείγον κάλεσμα του Θεού ήταν σαν να έρεε μια ευχάριστη ζεστασιά στην καρδιά μου, δίνοντάς μου ένα αίσθημα παρηγοριάς που δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά. Από τότε που ο μπαμπάς μου είχε συνάψει εκείνον τον δεσμό και, ακολούθως, οι γονείς μου είχαν περάσει από το να μαλώνουν και να καβγαδίζουν στο να ζουν χωριστά, η αδελφή μου κι εγώ είχαμε χάσει τη χαρά της νιότης και ένα ζεστό, ευτυχισμένο σπιτικό. Είχαμε χάσει, επίσης, την αγάπη και τη φροντίδα των γονέων μας· ζούσαμε συνεχώς με τον φόβο και τον πόνο του να μας περιφρονούν και να μας κοροϊδεύουν οι άλλοι. Η αυτοεκτίμησή μας μειώθηκε κατακόρυφα και ήμασταν πραγματικά αβοήθητες. Λαχταρούσα μια ευτυχισμένη οικογένεια· λαχταρούσα να έχω τους γονείς μου στο πλευρό μου, όπως τα άλλα παιδιά, και μέχρι που άλλαξα για να μπορέσω να το αποκτήσω, κάνοντας ό,τι μπορούσα για να καλαμπουρίζω ώστε να κάνω ευτυχισμένους τους γονείς μου. Το σπιτικό μας, όμως, παρέμενε διαλυμένο και το όνειρό μου έγινε κομμάτια. Καθώς μεγάλωνα, όλες εκείνες οι εμπειρίες με τραυμάτισαν, και συγκεκριμένα έγιναν πληγές που δεν ήθελα να ενοχλώ, που δεν ήμουν πρόθυμη να αγγίζω. Όμως τότε, αντίκρυ στο κάλεσμα της αγάπης του Θεού, ένιωσα σαν χαμένο παιδί που είχε βρει επιτέλους τη μητέρα και τον πατέρα του που από καιρό είχε χάσει. Η περιφερόμενη, περιπλανώμενη καρδιά μου βρήκε επιτέλους κάπου να ανήκει και κάτι στο οποίο να στηρίζεται. Γονάτισα για να προσευχηθώ και άνοιξα διάπλατα την καρδιά μου στον Θεό. Εναπόθεσα, επίσης, το μέλλον μου στο χέρι του Θεού, ώστε να μπορέσει Εκείνος να με καθοδηγεί την κάθε μέρα.

Και ο μπαμπάς μου ήταν θύμα

Μια φορά, σε μια συνάθροιση άκουσα μερικούς αδελφούς και αδελφές να διαβάζουν την ακόλουθη περικοπή του λόγου του Θεού: «Η μία μετά την άλλη, όλες αυτές οι τάσεις επιφέρουν μια σατανική επίδραση, η οποία συνεχώς εκφυλίζει τον άνθρωπο, τον κάνει να χάνει συνεχώς τη συνείδηση, την ανθρώπινη φύση και τη λογική του, και υποβαθμίζει ολοένα περισσότερο την ηθική του και την ποιότητα του χαρακτήρα του, σε βαθμό που να μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι σήμερα, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν καμία ακεραιότητα, καθόλου ανθρώπινη φύση, αλλά ούτε και συνείδηση, πόσο μάλλον λογική. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι τάσεις; Δεν είναι δυνατόν να διακρίνεις αυτές τις τάσεις με γυμνό οφθαλμό. Όταν φυσάει ο άνεμος των τάσεων, ίσως μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων να είναι αυτός που ορίζει τις τάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν να κάνουν κάτι, αποδέχονται ένα είδος ιδέας ή ένα είδος προοπτικής. Ωστόσο, οι άνθρωποι, στην πλειονότητά τους, και λόγω της άγνοιάς τους, θα εξακολουθούν να μολύνονται συνεχώς, να αφομοιώνονται και να έλκονται από αυτού του είδους την τάση, μέχρι όλοι τους, χωρίς να το γνωρίζουν, να την αποδέχονται ακούσια, να βυθίζονται σ' αυτήν και να ελέγχονται από αυτήν. Αυτού του είδους οι τάσεις, η μία μετά την άλλη, τους ανθρώπους που δεν έχουν νου υγιή εν σώματι υγιεί, που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την αλήθεια, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στο θετικό και το αρνητικό, τους κάνουν να αποδέχονται πρόθυμα τις όποιες τάσεις, τις απόψεις για τη ζωή και τις αξίες που προέρχονται από τον Σατανά. Αποδέχονται ό,τι τους λέει ο Σατανάς σχετικά με την προσέγγιση που πρέπει να έχουν απέναντι στη ζωή και τον τρόπο ζωής που τους "χαρίζει" ο Σατανάς. Δεν έχουν τη δύναμη ούτε την ικανότητα, πόσο μάλλον την επίγνωση, για να αντισταθούν» (από το «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'»).

Αφού ολοκλήρωσαν την ανάγνωση αυτών των λόγων του Θεού, ο ένας μετά τον άλλο οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστράφηκαν σχετικά με τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες και την κατανόησή τους, πράγμα που μου έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσω τους λόγους πίσω από την απιστία του πατέρα μου, καθώς και τη ρίζα του πόνου μου και του πόνου της μητέρας μου. Σ' αυτή τη μοχθηρή εποχή, ο Σατανάς χρησιμοποιεί κάθε λογής ανθρώπους, πράγματα και γεγονότα για να ενσταλάξει στους ανθρώπους κάθε λογής κακές σκέψεις, όπως «η κόκκινη σημαία στο σπίτι δεν πέφτει, οι χρωματιστές σημαίες έξω κυματίζουν στο αεράκι», «μη ζητάς την αιωνιότητα, να είσαι ευτυχισμένος με το τώρα», «άδραξε τη μέρα για απολαύσεις, γιατί η ζωή είναι μικρή» και «να ζεις την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία σου». Ως ανθρώπινα όντα, στερούμαστε της αλήθειας και δεν μπορούμε να διακρίνουμε το καλό από το κακό ή τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά και, ιδίως, στερούμαστε της επίγνωσης να απορρίπτουμε τα αρνητικά πράγματα. Στην αρχή αποδοκιμάζουμε και αρνούμαστε να δεχθούμε αυτές τις κακές σκέψεις, αλλά καταλήγουν να γίνονται κάτι το φυσικό. Προσθέτοντας σ' αυτό την επιρροή του κοινωνικού περιβάλλοντος και των ανθρώπων, των πραγμάτων και των γεγονότων που μας περιβάλλουν, φτάνουμε σταδιακά στο σημείο να δεχόμαστε αυτές τις κακές πρακτικές. Εκλαμβάνουμε, μάλιστα, αυτά τα κακά πράγματα ως θετικά και τα επιδιώκουμε σαν να ήταν θετικά· αρχίζουμε να λαχταρούμε σαρκικές απολαύσεις και δίνουμε πλήρη ελευθερία στις σαρκικές μας επιθυμίες. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν σκοτίζονται πια για τα συναισθήματα των μελών της οικογενείας τους και δεν φέρνουν πια εις πέρας τα καθήκοντα ή τις ευθύνες τους. Αντιθέτως, ακολουθούν απλώς τις κακές τάσεις του να έχει κανείς εραστή ή ερωμένη και μερικοί, στην επιδίωξή τους για διέγερση, συνάπτουν ακόμα και σχέσεις της μιας βραδιάς. Όχι μόνο δεν το βρίσκουν επαίσχυντο, μα το θεωρούν απολύτως εντάξει. Γίνονται όλο και πιο μοχθηροί, εξαχρειωμένοι, έκφυλοι και διεφθαρμένοι, χάνοντας εντελώς τις ηθικές και δεοντολογικές αξίες που θα έπρεπε να κατέχει ένας καθωσπρέπει άνθρωπος. Χάνουν τη συνείδηση, τη λογική και την ανθρώπινη φύση τους. Έτσι έχουν διαλυθεί τόσο πολλές ευτυχισμένες οικογένειες. Τόσo πολλά ζευγάρια έχουν γίνει εχθροί επειδή έχει μπει ένα τρίτο άτομο ανάμεσά τους και τόσo πολλά αξιαγάπητα παιδιά έχουν απολέσει την ξέγνοιαστη παιδική τους ηλικία εξαιτίας των διαζυγίων των γονέων τους. Όλος ο πόνος που υφιστάμεθα ως άνθρωποι επιφέρεται από το κακό σκεπτικό του Σατανά.

Σκέφτηκα το πώς ο μπαμπάς μου ήταν τόσο εξαχρειωμένος, ενώ παλαιότερα ήταν τόσο υπεύθυνος για την οικογένεια. Φρόντιζε εμένα, την αδελφή μου και τη μαμά μας, αλλά από τότε που ξεκίνησε να εργάζεται εκτός πόλεως, έβλεπε όλους τους γύρω του να πηγαίνουν σε κέντρα διασκέδασης, σε μπαρ και μαγαζιά με καραόκε, να συχνάζουν σε διαδικτυακούς χώρους συζητήσεων και να αναζητούν εραστές ή ερωμένες. Σταδιακά, έφτασε στο σημείο να επιδοκιμάζει και να ακολουθεί αυτού του είδους τον τρόπο ζωής. Σύναψε δεσμό και νοιαζόταν μόνο για τη δική του ευχαρίστηση, όχι για το πώς αισθανόταν η μαμά μου, και δεν έδινε καμία απολύτως σημασία σ' εμένα και την αδελφή μου. Αυτό ήταν εξαιρετικά οδυνηρό για μας, οδηγώντας, εν τέλει, στη διάλυση της οικογενείας μας. Τώρα που σκέφτομαι ότι ο μπαμπάς μου δεν ήταν πιστός και στερούταν της αλήθειας, πώς θα μπορούσε να αποτρέψει την παρείσδυση εκείνων των κακών τάσεων; Παρόλο που οι ενέργειές του ήταν απεχθείς, ήταν κι αυτός θύμα και αποδεικνύεται πως ο κύριος υπαίτιος είναι ο Σατανάς. Ο Σατανάς είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τις κακές τάσεις για να δελεάσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι γίνονται όλο και πιο μοχθηροί και εξαχρειωμένοι, προξενώντας τη διάλυση τόσο πολλών σπιτικών. Μόλις τα κατάλαβα όλα αυτά, η δυσαρέσκειά μου προς τον πατέρα μου μειώθηκε αρκετά και δεν ήταν τόσο επώδυνη πια για μένα. Ένιωσα πραγματικά ευγνώμων στον Θεό που με έφερε ενώπιόν Του και με παρηγόρησε και με στήριξε με τα λόγια Του. Μέσα από τα λόγια Του, Εκείνος με έκανε επίσης να δω ξεκάθαρα την αλήθεια του ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί κακές τάσεις για να διαφθείρει και να βλάψει τα ανθρώπινα όντα, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να διακρίνω τα αρνητικά πράγματα και να μη ζω πια μες στον πόνο, γεμάτη μίσος. Βίωσα την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού για μένα μ' έναν πολύ πρακτικό τρόπο.

Βρίσκοντας μια ζεστή οικογένεια - την οικογένεια του Χριστού

Από τότε που εγώ, η αδελφή μου και η μαμά μου ξεκινήσαμε να πιστεύουμε στον Θεό, οι αδελφοί και οι αδελφές έρχονται συχνά σ' εμάς για να πραγματοποιήσουν συναθροίσεις και να διαβάσουν τον λόγο του Θεού μαζί μας, όπως και για να συναναστραφούν σχετικά με το θέλημα του Θεού. Μας έμαθαν, επίσης, να ψάλλουμε ύμνους και να χορεύουμε για να δοξάσουμε τον Θεό. Μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Θεού έχω καταλάβει ότι στον Θεό αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι· Εκείνος απαιτεί από εμάς να βιώνουμε την πρέπουσα ανθρώπινη φύση, να έχουμε συνείδηση, λογική, χαρακτήρα και αξιοπρέπεια, και να σεβόμαστε τον Θεό και να αποφεύγουμε κάθε είδους κακές τάσεις στο καθετί. Όπως το βλέπω εγώ, ο λόγος του Θεού είναι το φως που μας δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουμε ξεκάθαρα τι είναι καλό, τι είναι κακό, τι είναι δίκαιο και τι είναι μοχθηρό. Μας δίνει τη δυνατότητα να χαράξουμε ορθά την πορεία μας μέσα στη ζωή μας σ' αυτόν τον κακό κόσμο και να μην εξαπατόμαστε ή ξεγελιόμαστε από τις κακές τάσεις. Αγαπώ όλο και περισσότερο τον λόγο του Θεού και προσέχω να τον κάνω πράξη στην καθημερινότητά μου. Έχω πολλή γαλήνη και χαρά μες στην καρδιά μου. Συχνά συναναστρέφομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές για τις εμπειρίες μας σχετικά με το να κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού, και όλοι απλά και ανοιχτά μοιράζονται εγκάρδια λόγια, όπως ακριβώς μια οικογένεια... Υπάρχει τόση ευχαρίστηση σ' αυτή τη ζωή. Νιώθω πολύ ολοκληρωμένη.

Στον οίκο του Θεού έχω νιώσει μια ζεστασιά που δεν είχα νιώσει ποτέ άλλοτε, και οι αδελφοί και οι αδελφές μου μού είναι πιο οικείοι από τους πραγματικούς συγγενείς. Όταν κρύωσε ο καιρός, μας έφεραν τα δικά τους ολοκαίνουρια παπλώματα και εκείνοι χρησιμοποίησαν τα παλιά. Όσο αργά κι αν επιστρέψω στο σπίτι, πάντα με περιμένει μια ζεματιστή κατσαρόλα με φαγητό. Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες που δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω ή όταν ζω μες στην αρνητικότητα, οι αδελφοί και οι αδελφές μου πάντα συναναστρέφονται υπομονετικά μαζί μου σχετικά με τον λόγο του Θεού και κάνουν ό,τι μπορούν για να με βοηθήσουν να κατανοήσω το θέλημα του Θεού και βρω ένα μονοπάτι πράξης. Γνωρίζω ότι αυτή η αγάπη προέρχεται από τον Θεό και ότι η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας έφερε κοντά ώστε να μπορούμε να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να επιδιώξουμε από κοινού την αλήθεια και να πάρουμε το σωστό μονοπάτι στη ζωή.

Αργότερα διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρέπει πάντα να είστε προσεκτικοί. Παρόλο που ζείτε σε ένα ακάθαρτο μέρος, δεν έχετε σπιλωθεί από την βρωμιά και μπορείτε να ζήσετε μαζί με τον Θεό, λαμβάνοντας τη μεγάλη προστασία Του. Έχετε επιλεγεί μεταξύ όλων αυτών σε αυτήν την κίτρινη γη. Δεν είστε οι πιο ευλογημένοι άνθρωποι;» (από το «Πράξη (2)»). «Επειδή η ουσία του Θεού είναι άγια, αυτό σημαίνει ότι μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να διαβείς τον φωτεινό, τον σωστό δρόμο στη ζωή. Μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να γνωρίσεις το νόημα της ζωής, να ζήσεις μια πραγματική ζωή, να κατέχεις την αλήθεια, να γνωρίσεις την αλήθεια και μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να αποκτήσεις ζωή από την αλήθεια. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει να αποφύγεις το κακό και να σε σώσει από τη βλάβη που προκαλεί ο Σατανάς και τον έλεγχο που έχει επάνω σου. Εκτός από τον Θεό, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από τον ωκεανό των συμφορών, ώστε να μην υποφέρεις άλλο: αυτό καθορίζεται από την ουσία του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός σε σώζει με τόση ανιδιοτέλεια, μόνο ο Θεός είναι ο τελικός υπεύθυνος για το μέλλον σου, για τη μοίρα σου και για τη ζωή σου και Εκείνος διευθετεί όλα τα πράγματα για εσένα. Αυτό είναι κάτι που τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν μπορεί να καταφέρει» (από το «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'»). Δόξα τω Θεώ! Ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να διακρίνουμε μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ ομορφιάς κι ασχήμιας˙ μπορεί να μας οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι στη ζωή - εκείνο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Σκέφτηκα το πώς, αφού άρχισα να πιστεύω στον Θεό, κατανόησα την αλήθεια μέσα από τα λόγια του Θεού και ανέπτυξα διακριτική ικανότητα σχετικά με κάθε λογής κακές τάσεις που έχουν δημιουργηθεί από τον Σατανά. Είδα ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς ήταν εκείνος που δημιούργησε αυτές τις τάσεις και ότι αποτελούν την τακτική του για να διαφθείρει τα ανθρώπινα όντα, να παίζει μαζί τους και να τα βλάπτει. Μόνο τότε μπόρεσα να απομακρυνθώ από τις δοκιμασίες του Σατανά και να μη μπερδεύομαι και βλάπτομαι από τις κακές πρακτικές. Το πιο σημαντικό είναι πως πλέον κάνω πράξη τον λόγο του Θεού καθημερινά, επιδιώκω να γίνω έντιμος άνθρωπος και βρίσκομαι στο μονοπάτι του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Έχω μια πρέπουσα κατεύθυνση για τη ζωή· στην ψυχή μου υπάρχει μεγάλη γαλήνη και σταθερότητα. Αυτό είναι κάτι που δεν αγοράζεται έναντι οποιουδήποτε χρηματικού ποσού! Σκέφτηκα τους συμμαθητές μου, τους άπιστους, που διαποτίζονται και επηρεάζονται από αυτές τις κακές τάσεις. Σε τόσο νεαρή ηλικία, ορισμένοι είναι πραγματικά ρηχοί, ανταγωνίζονται τους άλλους για την τροφή και τον ρουχισμό τους, επικεντρώνονται πάντα στο να ντύνονται στην τρίχα. Μερικοί είναι εθισμένοι στα διαδικτυακά παιχνίδια, μερικοί συνεχώς τραγουδούν καραόκε και πηγαίνουν σε κέντρα διασκέδασης. Και παρόλο που είναι τόσο νέοι, ορισμένοι, μάλιστα, βγαίνουν ραντεβού, έχουν σεξουαλικές επαφές και κάνουν εκτρώσεις. Διάγουν άσωτη, εξαχρειωμένη ζωή. Το ότι είμαι ικανή να αποφεύγω τη μόλυνση και τη διαφθορά αυτών των κακών τάσεων δεν οφείλεται στο ότι είμαι τόσο σπουδαία, αλλά στο ότι ο Θεός με αγαπά και με έχει σώσει!

Τότε συνειδητοποίησα ότι παρόλο που είχα βιώσει πολλά οδυνηρά πράγματα από τότε που ήμουν μικρή, μέσα από αυτές τις κακουχίες σιγά-σιγά έμαθα πώς να γίνω ανεξάρτητη και ήμουν ικανή να φροντίσω τον εαυτό μου. Επίσης, αντιμετώπισα τις προκλήσεις της ζωής με γενναιότητα. Και με ένα τέτοιο οικογενειακό υπόβαθρο είμαι ικανή να έχω κάποια πρακτική κατανόηση σχετικά με τον τρόπο που ο Σατανάς διαφθείρει και πληγώνει τους ανθρώπους. Έχω αποκτήσει αληθινό, εγκάρδιο μίσος και απόρριψη για τις κακές τάσεις που εκπηγάζουν από τον Σατανά. Επίσης, συνειδητοποιώ πιο καθαρά ότι μόνο ο Θεός αγαπά περισσότερο την ανθρωπότητα, μόνο Αυτός μας φροντίζει και μας προστατεύει πάντα. Όταν έπαιζε μαζί μου ο Σατανάς, όταν ζούσα μες στον πόνο και την ανημποριά, ο Θεός με προσέγγισε με μια χείρα σωτηρίας, φέρνοντάς με ενώπιόν Του. Μέσα από το πότισμα και τη θρέψη του λόγου Του, έχω κατανοήσει πολλά πράγματα και έχω μάθει σταδιακά πώς να είμαι άνθρωπος. Εκπληρώνω, επίσης, το καθήκον μου στην εκκλησία και πλέον, χωρίς εξαίρεση, κάθε μου μέρα είναι ικανοποιητική και χαρούμενη.

Και σήμερα νιώθω πολύ βαθιά μέσα μου ότι η εκκλησία του Χριστού είναι ο μόνος καθαρός χώρος σ' αυτόν τον μοχθηρό κόσμο. Μόνο με το να μπω στον οίκο του Χριστού και να απολαύσω τη θρέψη και τη γαλούχηση του λόγου του Θεού μπορώ να ζήσω μες στην ευτυχία, μέσα στο φως! Ευχαριστώ αληθινά τον Θεό που με έφερε μες στην οικογένειά Του και μου έδωσε μια ζεστή, ευτυχισμένη οικογένεια!