Ο Δημιουργός εκφράζει τα πραγματικά του αισθήματα για την ανθρωπότητα
Ο διάλογος μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Ιωνά αποτελεί, χωρίς καμία αμφιβολία, έκφραση των πραγματικών αισθημάτων του Δημιουργού για την ανθρωπότητα. Από τη μία πλευρά, ενημερώνει τους ανθρώπους για την κατανόηση του Δημιουργού προς όλη τη δημιουργία, που τελεί υπό την κυριαρχία Του· όπως είπε ο Ιεχωβά Θεός: «Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;» Με άλλα λόγια, η κατανόηση της Νινευή από τον Θεό απέχει πολύ από το να είναι επιπόλαιη. Δεν γνώριζε απλά τον αριθμό των έμβιων όντων μέσα στην πόλη (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και των ζώων), ήξερε και πόσοι δεν μπορούσαν να διακρίνουν το δεξί από το αριστερό χέρι τους - δηλαδή, πόσα παιδιά και νέοι βρίσκονταν εκεί. Τούτο αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη της εξαιρετικής κατανόησης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Από την άλλη πλευρά, ο διάλογος αυτός πληροφορεί τους ανθρώπους για τη στάση του Δημιουργού απέναντι στην ανθρωπότητα, δηλαδή το βάρος που ασκεί η ανθρωπότητα στην καρδιά του Δημιουργού. Ακριβώς όπως είπε και ο Ιεχωβά Θεός: «Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, διά την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ' ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μιά νυκτί και εν μιά νυκτί εχάθη. Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης ...» Τούτα είναι τα λόγια μομφής του Ιεχωβά Θεού προς τον Ιωνά, αλλά είναι όλα αληθινά.
Παρόλο που στον Ιωνά είχε ανατεθεί να κηρύξει τα λόγια του Ιεχωβά Θεού στον λαό της Νινευή, εκείνος δεν κατανόησε τις προθέσεις του Ιεχωβά Θεού, ούτε κατανόησε τις ανησυχίες και τις προσδοκίες Του για τον λαό της πόλης. Με την αυστηρή αυτή επίπληξη, ο Θεός ήθελε να του πει ότι η ανθρωπότητα αποτελούσε προϊόν των ίδιων των χεριών Του, και ότι είχε καταβάλει σκληρή προσπάθεια για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά· κάθε άνθρωπος έφερε μαζί του τις ελπίδες του Θεού· κάθε άνθρωπος απολάμβανε τη συνδρομή της ζωής του Θεού· και για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ο Θεός είχε πληρώσει οδυνηρό κόστος. Η επίπληξη αυτή δίδαξε επίσης τον Ιωνά ότι ο Θεός αγαπούσε την ανθρωπότητα, το έργο των ίδιων των χεριών Του, όσο και ο ίδιος ο Ιωνάς αγαπούσε την κολοκύνθη. Και σε καμία περίπτωση δεν θα την εγκατέλειπε πριν από την τελευταία δυνατή στιγμή· επιπλέον, υπήρχαν τόσα πολλά παιδιά και αθώα ζωντανά μέσα στην πόλη. Όταν ήρθε αντιμέτωπος με αυτά τα νεαρά και αδαή προϊόντα της δημιουργίας του Θεού, τα οποία δεν μπορούσαν καν να διακρίνουν το δεξί από το αριστερό τους χέρι, ο Θεός στάθηκε ακόμη περισσότερο ανίκανος να τερματίσει τη ζωή τους, καθορίζοντας το τέλος τους με τέτοιο βιαστικό τρόπο. Ο Θεός ήλπιζε να τα δει να μεγαλώνουν· ήλπιζε ότι δεν θα έπαιρναν τον ίδιο δρόμο με τους πρεσβυτέρους τους, ότι δεν θα χρειαζόταν να ακούσουν και πάλι την προειδοποίηση του Ιεχωβά Θεού και ότι θα γίνονταν μάρτυρες του παρελθόντος της Νινευή. Ακόμα περισσότερο, ο Θεός ήλπιζε να δει τη Νινευή και να παρακολουθήσει το μέλλον της μετά τη μετάνοια αυτής, και, το πιο σημαντικό, να δει για άλλη μια φορά τη Νινευή να ζει υπό το δικό Του έλεος. Γι' αυτό, στα μάτια του Θεού, εκείνα τα όντα της δημιουργίας που δεν μπορούσαν να διακρίνουν το δεξί από το αριστερό χέρι τους, αποτελούσαν το μέλλον της Νινευή. Θα επωμίζονταν το άξιο καταφρόνησης παρελθόν της Νινευή, ακριβώς όπως θα αναλάμβαναν και το σημαντικό καθήκον να γίνουν μάρτυρες του παρελθόντος και του μέλλοντος της Νινευή, υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά Θεού. Διακηρύσσοντας τα πραγματικά αισθήματά Του, ο Ιεχωβά Θεός παρουσίασε το έλεος του Δημιουργού προς ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έδειξε στο ανθρώπινο γένος ότι «το έλεος του Δημιουργού» δεν αποτελεί κενή φράση, ούτε κενή υπόσχεση· έχει συγκεκριμένες αρχές, μεθόδους και στόχους. Ο Θεός είναι αληθινός και πραγματικός, και δεν χρησιμοποιεί ψευδή αισθήματα ή προσωπεία, και με τον ίδιο τρόπο το έλεός Του χαρίζεται αιώνια στην ανθρωπότητα ανά πάσα στιγμή και εποχή. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, ο διάλογος του Δημιουργού με τον Ιωνά αποτελεί τη μοναδική και αποκλειστική λεκτική δήλωση του Θεού ως προς το γιατί και πώς δείχνει έλεος στην ανθρωπότητα, πόσο ανεκτικός είναι προς την ανθρωπότητα, καθώς και ως προς τα πραγματικά αισθήματά Του για αυτήν. Ο σαφής και σύντομος διάλογος του Ιεχωβά Θεού εκφράζει τις ολοκληρωμένες σκέψεις Του για το ανθρώπινο γένος· αποτελεί αληθινή έκφραση της στάσης της καρδιάς Του απέναντί του, καθώς και μια ατράνταχτη απόδειξη της παραχώρησης άφθονου ελέους σε αυτό. Το έλεός Του δεν αποδίδεται μονάχα στις πρεσβύτερες γενιές της ανθρωπότητας· δίδεται και στα νεότερα μέλη της, όπως γινόταν πάντοτε, από τη μια γενιά στην άλλη. Αν και η οργή του Θεού πέφτει συχνά πάνω σε συγκεκριμένες γωνιές και εποχές της ανθρωπότητας, το έλεος του Θεού παραμένει ακατάπαυστο. Μέσα από το έλεός Του, καθοδηγεί και οδηγεί, βοηθά και τροφοδοτεί τη μια μετά την άλλη, τις γενεές της δημιουργίας Του, επειδή τα πραγματικά Του αισθήματα προς την ανθρωπότητα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Όπως είπε ο Ιεχωβά Θεός: «Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή ...;» Πάντοτε αγαπούσε το ίδιο Του το δημιούργημα. Τούτο είναι το έλεος της δίκαιης διάθεσης του Δημιουργού και είναι επίσης η καθαρή μοναδικότητά Του!
💕⋰*⋱⋰ ⋱💗⋰*⋱⋰ ⋱💗⋰*⋱⋰ ⋱💗⋰*⋱⋰ ⋱💗⋰*⋱⋰ ⋱💗⋰*⋱⋰ ⋱💕
Η δίκαιη διάθεση του δημιουργού είναι πραγματική και ζωντανή
Δεν σπανίζει το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού, όμως σπανίζει η αληθινή μετάνοια του ανθρώπου
Ανεξάρτητα από το πόσο θυμωμένος ήταν ο Θεός με τους κατοίκους της Νινευή, αμέσως μόλις εκείνοι κήρυξαν νηστεία, μετανοώντας εν σάκκω και σποδώ, η καρδιά Του σταδιακά μαλάκωσε, και Εκείνος άρχισε να αλλάζει γνώμη. Όταν τους διακήρυξε ότι επρόκειτο να καταστρέψει την πόλη τους - τη στιγμή που προηγήθηκε της ομολογίας και της μετάνοιάς τους για τις αμαρτίες τους - ο Θεός εξακολουθούσε να είναι θυμωμένος μαζί τους. Μετά την εκπλήρωση μιας σειράς από πράξεις μετανοίας, ο θυμός του Θεού για τον λαό της Νινευή μεταμορφώθηκε σταδιακά σε έλεος και ανεκτικότητα προς εκείνους. Δεν υπάρχει τίποτε αντιφατικό σχετικά με την συμπτωματική αποκάλυψη των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού στο ίδιο γεγονός. Πώς μπορεί κάποιος να κατανοήσει και να γνωρίσει αυτήν την έλλειψη αντιφατικότητας; Ο Θεός διατύπωσε και αποκάλυψε διαδοχικά τις δύο αυτές απολύτως αντίθετες ουσίες, καθώς οι άνθρωποι της Νινευή μετανοούσαν, επιτρέποντας στους ανθρώπους να δουν την πραγματικότητα και το άτρωτο της ουσίας του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποίησε τη στάση Του, για να πει στους ανθρώπους τα εξής: Δεν είναι ότι ο Θεός δεν ανέχεται τους ανθρώπους, ή δεν θέλει να τους δείξει έλεος· είναι ότι σπανίως μετανοούν πραγματικά απέναντι στον Θεό, και είναι σπάνιο να απομακρυνθούν πραγματικά οι άνθρωποι από τους κακούς τρόπους τους και να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός είναι θυμωμένος με τον άνθρωπο, ελπίζει ότι ο άνθρωπος θα είναι ικανός να μετανοήσει αληθινά και ελπίζει να δει την πραγματική μετάνοια του ανθρώπου, οπότε και θα συνεχίσει να παρέχει ελεύθερα το έλεος και την ανεκτικότητά Του σε αυτόν. Τούτο σημαίνει ότι η κακή διαγωγή του ανθρώπου επισύρει την οργή του Θεού, ενώ το έλεος και η ανεκτικότητά Του απονέμονται σε όσους ακούν τον Θεό και μετανοούν πραγματικά ενώπιόν Του, σε όσους μπορούν να απομακρυνθούν από τους κακούς τρόπους τους και μπορούν να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Η στάση του Θεού αποκαλύφθηκε πολύ καθαρά στη μεταχείρισή του προς τους κατοίκους της Νινευή: Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού δεν είναι καθόλου δύσκολο να επιτευχθούν· Εκείνος απαιτεί την αληθινή μετάνοια του ανθρώπου. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τους κακούς τους τρόπους και εγκαταλείπουν τη βία των χεριών τους, ο Θεός αλλάζει τη γνώμη και τη στάση Του απέναντί τους.
Η δίκαιη διάθεση του δημιουργού είναι πραγματική και ζωντανή
Όταν ο Θεός άλλαξε γνώμη για τον λαό της Νινευή, το έλεος και η ανεκτικότητά Του ήταν ένα ψεύτικο προκάλυμμα; Φυσικά και όχι! Τότε, τι σου επιτρέπει να κατανοήσεις η μεταβολή μεταξύ των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού κατά τη διάρκεια του ιδίου ζητήματος; Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο· δεν είναι καθόλου διαιρεμένη. Ανεξάρτητα από το αν Εκείνος εκφράζει θυμό ή έλεος και ανεκτικότητα προς τους ανθρώπους, όλα αποτελούν εκφράσεις της δίκαιης διάθεσής Του. Η διάθεση του Θεού είναι πραγματική και ζωντανή. Αλλάζει τις σκέψεις και τη στάση Του ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων. Η μεταβολή της στάσης Του προς τους κατοίκους της Νινευή διδάσκει στην ανθρωπότητα ότι έχει τις δικές Του σκέψεις και ιδέες· δεν είναι ρομπότ ούτε πήλινο αγαλματάκι, αλλά ο ίδιος ο ζωντανός Θεός. Μπορούσε να είναι θυμωμένος με τους ανθρώπους της Νινευή, ακριβώς όπως μπορούσε να συγχωρήσει το παρελθόν τους ανάλογα με τη στάση τους· μπορούσε να αποφασίσει να φέρει δυστυχίες στους κατοίκους της Νινευή, και μπορούσε να αλλάξει την απόφασή Του χάρη στη μετάνοιά τους. Οι άνθρωποι προτιμούν να εφαρμόζουν μηχανικά κανόνες, και να τους χρησιμοποιούν για να αναγνωρίσουν και να ορίσουν τον Θεό, ακριβώς όπως προτιμούν να χρησιμοποιούν τύπους, προκειμένου να γνωρίσουν τη διάθεση του Θεού. Γι' αυτό, και σύμφωνα με τη σφαίρα της ανθρώπινης σκέψης, ο Θεός δεν σκέφτεται, ούτε και διαθέτει καμιά ουσιαστική ιδέα. Στην πραγματικότητα, οι σκέψεις του Θεού μεταβάλλονται συνεχώς, ανάλογα με τις αλλαγές στα πράγματα και τα περιβάλλοντα· κατά τη διάρκεια της μεταβολής των σκέψεων αυτών, αποκαλύπτονται διαφορετικές πτυχές της ουσίας του Θεού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταβολής, τη στιγμή που ο Θεός αλλάζει γνώμη , αποκαλύπτει στο ανθρώπινο γένος την αλήθεια της ύπαρξης της ζωής Του, και αποκαλύπτει ότι η δίκαιη διάθεσή Του είναι πραγματική και ζωντανή. Επιπλέον, ο Θεός χρησιμοποιεί τις ίδιες τις αληθινές Του αποκαλύψεις, προκειμένου να αποδείξει στην ανθρωπότητα την αλήθεια της ύπαρξης της οργής, του ελέους, της στοργικότητας και της ανεκτικότητάς Του. Η ουσία Του αποκαλύπτεται ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων. Κατέχει την οργή του λιονταριού και το έλεος και την ανεκτικότητα μιας μητέρας. Κανείς άνθρωπος δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει, να παραβιάσει, να αλλάξει ή να στρεβλώσει τη δίκαιη διάθεσή Του. Μεταξύ όλων των ζητημάτων και όλων των πραγμάτων, η δίκαιη διάθεση του Θεού, δηλαδή η οργή και το έλεός Του, μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Εκφράζει έντονα τις πτυχές αυτές σε κάθε γωνιά της φύσης και τις πραγματοποιεί έντονα σε κάθε στιγμή. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν περιορίζεται από τον χρόνο ή τον χώρο, ή με άλλα λόγια, η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν εκφράζεται μηχανικά ούτε αποκαλύπτεται καθ' υπαγόρευση των ορίων του χρόνου ή του χώρου. Αντίθετα, η δίκαιη διάθεση του Θεού εκφράζεται και αποκαλύπτεται ελεύθερα ανά πάσα στιγμή και παντού. Βλέποντας τον Θεό να αλλάζει γνώμη, παύοντας να δηλώνει την οργή Του, αποφεύγοντας να καταστρέψει την πόλη της Νινευή, μπορείς να πεις ότι ο Θεός είναι απλώς φιλεύσπλαχνος και στοργικός; Μπορείς να πεις ότι η οργή του Θεού αποτελείται από κενές λέξεις; Όταν ο Θεός εκφράζει βίαιη οργή και αποσύρει το έλεός Του, μπορείς να πεις ότι δεν αισθάνεται αληθινή αγάπη προς την ανθρωπότητα; Ο Θεός εκφράζει βίαιη οργή ως απάντηση στις κακές πράξεις των ανθρώπων· η οργή Του δεν έχει ψεγάδια. Η καρδιά του Θεού συγκινείται από τη μετάνοια των ανθρώπων, και η μετάνοια αυτή είναι εκείνη που μεταβάλλει έτσι τη γνώμη Του. Η συγκίνηση, η αλλαγή της γνώμης Του, καθώς και το έλεος και η ανεκτικότητα Του προς τον άνθρωπο δεν έχουν κανένα απολύτως ψεγάδι· είναι καθαρά, αγνά, τέλεια και ανόθευτα. Η ανεκτικότητα του Θεού είναι αμιγώς ανεκτικότητα· το έλεός Του είναι αμιγώς έλεος. Η διάθεσή Του αποκαλύπτει οργή, καθώς και έλεος και ανεκτικότητα, ανάλογα με τη μετάνοια του ανθρώπου και τη διαφορετική διαγωγή του. Ανεξάρτητα από το τι αποκαλύπτει και εκφράζει Εκείνος, όλα είναι αγνά· όλα είναι ειλικρινή· η ουσία τους είναι διαφορετική από εκείνη οποιουδήποτε πράγματος στη δημιουργία. Οι αρχές των ενεργειών που εκφράζει ο Θεός, οι σκέψεις και οι ιδέες Του ή οποιαδήποτε συγκεκριμένη απόφαση, καθώς και κάθε ενιαία ενέργεια, είναι απαλλαγμένες από οποιαδήποτε ψεγάδια ή ατέλειες. Ό,τι αποφασίζει ο Θεός, το πράττει, ολοκληρώνοντας έτσι τις δεσμεύσεις Του. Αυτά τα αποτελέσματα είναι ακριβή και αλάνθαστα, διότι και η πηγή τους είναι αψεγάδιαστη και τέλεια. Η οργή του Θεού είναι αψεγάδιαστη. Ομοίως, το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού, τα οποία δεν κατέχει κανένα δημιούργημα, είναι άγια και αψεγάδιαστα, και μπορούν να αντέξουν στη μελέτη και την εμπειρία.
Από: Ακολουθήστε τα βήματα του Ιησού Χριστού
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿