Η αλήθεια της σωτηρίας στην Εποχή της Χάριτος και η σωτηρία στην Εποχή της Βασιλείας

1. Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ' Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ' Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ' Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός.

από «Το Όραμα του Έργου του Θεού (2)»

2. Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις αμαρτίες του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις αμαρτίες του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

3. Ένας αμαρτωλός όπως εσύ, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να διεκδικεί την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να αποκτήσεις αγιότητα αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου, κυριεύεσαι από ακαθαρσίες, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού - τι τύχη θα ήταν αυτή! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις την καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελειοποίησης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, δεν μπορείς να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού.

από «Ονομασίες και Ταυτότητα»

4. Όταν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι' Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πάντα πίστευε ότι Αυτός ήταν ο υιός του Δαβίδ και τον ανακήρυξε ως μεγάλο προφήτη και φιλάνθρωπο Κύριο που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, μέσω της πίστης, θεραπεύτηκαν, αγγίζοντας απλώς την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί ήρθαν πίσω στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του και ούτε ήξερε πώς να την αποβάλλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολύ χάρη, όπως τη γαλήνη και την αγαλλίαση της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός, και τη θεραπεία των ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η θεία εμφάνισή τους. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, θεωρείτο καλός πιστός. Μόνο αυτοί οι πιστοί θα μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σημαίνει ότι σώθηκαν. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν κατανόησαν διόλου την οδό της ζωής. Απλώς διέπρατταν αμαρτίες και στη συνέχεια εξομολογούνταν σε έναν συνεχή κύκλο χωρίς να ακολουθούν κανένα μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης. Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν καρποφόρο ή σημαντικό εάν συνεχιζόταν με την εκδίωξη των δαιμόνων, διότι η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν θα αποβαλλόταν και ο άνθρωπος θα σταματούσε μόνο στη συγχώρεση των αμαρτιών. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός έχει κυριαρχήσει επί του Σατανά. Ωστόσο, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του και ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό. Ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Γι' αυτό, στο παρόν στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ζητά από τον άνθρωπο να ενεργεί σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο και πιο καρποφόρο, διότι τώρα ο λόγος παρέχει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Είναι ένα στάδιο του έργου πιο βαθύ. Επομένως, η ενσάρκωση των εσχάτων ημερών έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει ολοκληρώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

5. ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας της ασθένειας και της εκδίωξης των δαιμόνων και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως με την εκδήλωση σημείων και θαυμάτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκδίωξης των δαιμόνων απλώς δίνει χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαρίσει, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόλις ο άνθρωπος καθαριστεί μέσω του λόγου, μπορεί να τον κερδίσει ο Θεός και να αγιοποιηθεί. Αν απλώς και μόνο εκδιωχθούν οι δαίμονες μέσα από τον άνθρωπο και λυτρωθεί, ξεφεύγει από τα χέρια του Σατανά και επιστρέφει στον Θεό. Ωστόσο, δεν έχει καθαριστεί ή αλλαχθεί από τον Θεό, και παραμένει διεφθαρμένος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθεί να υπάρχει ακαθαρσία, αντίσταση και επαναστατικότητα. Ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης, αλλά ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει και εξακολουθεί να αντιστέκεται και να προδίδει τον Θεό. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαρίσει ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρούμε ότι αυτό το στάδιο έργου είναι το έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να πούμε ότι είναι το έργο του εξαγνισμού.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

6. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σύμφωνα με την εποχή, όχι κατά βούληση ή σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Η εποχή έχει αλλάξει και μια καινούργια εποχή πρέπει να φέρει νέο έργο. Αυτό ισχύει για κάθε στάδιο του έργου, και έτσι το έργο Του δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε μεγάλο μέρος αυτού του έργου, θεραπεύοντας ασθένειες, εκδιώκοντας δαίμονες, βάζοντας τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο για να προσευχηθεί για αυτόν και ευλογώντας τον άνθρωπο. Ωστόσο, η συνέχιση όλων αυτών δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό την σήμερον ημέρα. Το Άγιο Πνεύμα εργάστηκε κατ' αυτόν τον τρόπο εκείνον τον καιρό, διότι ήταν η Εποχή της Χάριτος και ο άνθρωπος έλαβε αρκετή χάρη για να την απολαύσει. Ο άνθρωπος δεν έπρεπε να πληρώσει κανένα τίμημα και μπορούσε να λαμβάνει χάρη με την προϋπόθεση ότι διέθετε πίστη. Όλοι τους αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη χάρη. Τώρα, η εποχή έχει αλλάξει, και το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης Του, η επαναστατικότητα του ανθρώπου και οι ακαθαρσίες εντός του ανθρώπου θα αποβληθούν. Καθώς ήταν το στάδιο της λύτρωσης, ο Θεός έπρεπε να επιτελέσει αυτό το έργο δείχνοντας στον άνθρωπο αρκετή χάρη ώστε αυτός να την απολαύσει, για να μπορέσει να λυτρωθεί από την αμαρτία και να συγχωρεθεί μέσω της χάριτος για τις αμαρτίες του. Αυτό το στάδιο πραγματοποιείται για να αποκαλύψει τις ανομίες εντός του ανθρώπου μέσω του παιδέματος, της κρίσης, του πλήγματος μέσω του λόγου, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης του λόγου, έτσι ώστε να μπορεί να σωθεί στη συνέχεια. Αυτό το έργο είναι πιο βαθύ από το έργο της λύτρωσης. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος απολάμβανε αρκετή χάρη και έχει ήδη βιώσει αυτή τη χάρη και έτσι δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει ο άνθρωπος. Αυτό το έργο είναι πλέον παρωχημένο και δεν πρέπει πλέον να επιτελείται. Τώρα, ο άνθρωπος σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Μόλις ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και ραφιναριστεί, η διάθεσή του αλλάζει κατ' αυτόν τον τρόπο. Δεν οφείλεται αυτό σε όσα Εγώ εξέφρασα; Κάθε στάδιο του έργου επιτελείται σύμφωνα με την εξέλιξη ολόκληρης της ανθρωπότητας και σύμφωνα με την εποχή. Όλο το έργο είναι σημαντικό. Επιτελείται για την τελική σωτηρία, για να έχει η ανθρωπότητα καλό προορισμό στο μέλλον και για να καταταχθεί ο άνθρωπος στο τέλος ανάλογα με το είδος του.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

7. Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η έκφραση του λόγου. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πολύ μέσω του λόγου. Οι αλλαγές που γίνονται τώρα στους ανθρώπους που αποδέχτηκαν αυτόν τον λόγο είναι πολύ σπουδαιότερες από εκείνες των ανθρώπων που αποδέχτηκαν τα σημεία και τα θαύματα την Εποχή της Χάριτος. Διότι την Εποχή της Χάριτος οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο με το άγγιγμα των χεριών και την προσευχή, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από την ασθένειά του και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, αλλά δεν επιτελέστηκε το έργο για να αποβληθούν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος απλώς σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μέσω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αμαρτίες μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, τον τρόπο ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

8. Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας.

από «Αποκαθιστώντας την Κανονική Ζωή του Ανθρώπου και Οδηγώντας τον σε έναν Θαυμαστό Προορισμό»

12. Η πρώτη ενσάρκωση έγινε για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία μέσω της σάρκας του Ιησού, δηλαδή, Αυτός έσωσε τον άνθρωπο από τον σταυρό, αλλά η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παρέμενε ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν πρέπει πλέον να χρησιμεύει ως προσφορά περί αμαρτίας, αλλά για να σώζει πλήρως όσους λυτρώθηκαν από την αμαρτία. Αυτό γίνεται έτσι ώστε όσοι συγχωρούνται να μπορούν να λυτρωθούν από τις αμαρτίες τους και να εξαγνιστούν πλήρως και να επιτύχουν αλλαγή της διάθεσής τους, σπάζοντας έτσι τα δεσμά της επιρροής του σκότους του Σατανά και επιστρέφοντας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αγιοποιηθεί πλήρως. Ο Θεός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας την Εποχή της Χάριτος μετά την ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου. Μόνο κατά τις έσχατες ημέρες, όταν ο Θεός έχει εξαγνίσει πλήρως την ανθρωπότητα επιτελώντας το έργο της κρίσης και του παιδέματος του ανθρώπου εξαιτίας της επαναστατικότητας, ο Θεός θα ολοκληρώσει το έργο του σωτηρίας Του και θα εισέλθει στην κατάπαυσή Του.

από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (4)»

☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘

Προτεινόμενα: Τι είναι ο Χριστός; Πώς θα πρέπει να κατανοούμε την έννοια του Χριστού;