Βρίσκοντας το νόημα της ζωής σε μια κενή ζωή

Νωρίς το πρωί, κάθισα στο μικρό γραφείο μου δίπλα στο παράθυρο, παρακολουθώντας ήσυχα το βίντεο με χορό και τραγούδι «Η Ευτυχία στην ευλογημένη Γη της Χαναάν» Η καρδιά μου πέταξε ψηλά μαζί με τη μελωδία και χαμογέλασα χωρίς να το συνειδητοποιήσω. Ένιωθα ειλικρινά τη γαλήνη και τη σιγουριά της προσέλευσης ενώπιον του Θεού.

Πέφτω σε αμαρτίες και ζω μέσα στο κενό και την οδύνη

Ήρθα στη Νότια Κορέα πριν από μερικά χρόνια για να κερδίσω περισσότερα χρήματα. Έπειτα από μια περίοδο σκληρής δουλειάς, σταδιακά άρχισα να ζω μια πιο εύπορη ζωή, αλλά μέσα στην καρδιά μου ένιωθα συχνά κενός και κούφιος. Οι φίλοι μου με καλούσαν συχνά να βγούμε για να φάμε και να πιούμε αλκοόλ, και να πάμε σε καραόκε μπαρ και τα παρόμοια για να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε. Συχνά, γυρνούσαμε σπίτι αργά τη νύχτα. Εκείνο το διάστημα, ήταν δημοφιλείς ανάμεσά μας οι ατάκες «Άδραξε τη μέρα για ευχαρίστηση, γιατί η ζωή είναι σύντομη» «Μέθυσε σήμερα και ανησύχησε αύριο» και «Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι είμαστε νέοι για να φάμε, να πιούμε και να χαρούμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας, γιατί όταν γεράσουμε δεν θα είμαστε σε θέση να απολαύσουμε τίποτε». Αυτές οι ατάκες χτυπούσαν μια χορδή μέσα μου και σκεφτόμουν πως αυτός πρέπει να είναι ο τρόπος που πρέπει να ζούμε τη ζωή μας. Έπειτα, κάθε φορά που οι φίλοι μου μαζεύονταν και έβγαιναν, πάντα μου ζητούσαν να πάω μαζί τους. Τύχαινε απλώς να μην έχω κάτι άλλο να κάνω μετά τη δουλειά και βαριόμουν ούτως ή άλλως, οπότε πήγαινα πάντα μαζί τους. Όταν πηγαίναμε κάπου για να φάμε, τρώγαμε και πίναμε σαν αδέλφια, συζητώντας και γελώντας και νιώθοντας πολύ χαρούμενοι. Αφού τρώγαμε και πίναμε, πηγαίναμε σε μπαρ καραόκε και σε άλλα μέρη για να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε. Έπειτα από τις γιορτές και τα γλέντια μας, ένιωθα πως το να είμαι σε μια τέτοια μεγάλη παρέα φίλων, να μιλάω, να γελάω, να είμαι μαζί τους και να διασκεδάζω τόσο πολύ, ήταν πραγματικά σπουδαίο. Μερικές φορές, εκείνοι δεν ήθελαν να βγουν, όμως εγώ ήθελα. Σε μια τέτοια κατάσταση, όλη η κούραση που ένιωθα από τη δουλειά, όλες οι ματαιώσεις μου από τη ζωή και οτιδήποτε για το οποίο δεν ήμουν χαρούμενος εξαφανίζονταν στη στιγμή. Σταδιακά, έφθασα στο σημείο να πιστεύω πως ήταν χαζό να μην τρως, να μην πίνεις και να μη χαίρεσαι τη ζωή, και πως αυτού του είδους η ζωή ήταν η μόνη που έφερνε χαρά και με εξύψωνε πάνω από τον καθημερινό μόχθο. Μετά τη δουλειά, έπινα χωρίς αυτοσυγκράτηση σχεδόν κάθε μέρα, αλλά στη συνέχεια, στον ελεύθερο χρόνο μου, η καρδιά μου εξακολουθούσε να νιώθει κενή και ερημωμένη. Δεν μπορούσα παρά να αναρωτιέμαι: γιατί ζουν οι άνθρωποι; Πώς μπορώ να γεμίσω το κενό στην ψυχή μου;

Ποια είναι η κύρια αιτία του κενού της ανθρώπινης ζωής;

Μια μέρα στη δουλειά, συνάντησα τον Ενχάο. Γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο και λέγαμε τα πάντα ο ένας στον άλλο, και γίναμε στενοί φίλοι. Κάποτε, στη διάρκεια μιας συζήτησης, άφησα να ξεχυθεί μπροστά του όλη η κατάθλιψη που ένιωθα στην καρδιά μου. Εκείνος μου είπε: «Θα σε πάω κάπου, και όλα τα προβλήματά σου θα λυθούν». Μ' αυτόν τον τρόπο κατέληξα να πάω στην εκκλησία μαζί του. Είπα στους αδελφούς και τις αδελφές για τις εμπειρίες μου, και πήρα την πρωτοβουλία να θέσω τις εξής ερωτήσεις: «Γιατί η ζωή του ανθρώπου είναι τόσο κενή; Πώς στο καλό μπορούμε να απαλλαχθούμε από το κενό και την οδύνη της ζωής;»

Τότε μια αδελφή μού είπε: «Αδελφέ, αυτά τα ερωτήματα που έθεσες μπερδεύουν πολλούς ανθρώπους. Το επίπεδο ζωής των ανθρώπων τώρα βελτιώνεται, και απολαμβάνουμε όλο και περισσότερες υλικές απολαύσεις, και παρόλα αυτά το κενό στη ψυχή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Κανένας δεν καταλαβαίνει γιατί συμβαίνει αυτό, όμως τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν την κύρια αιτία για την οδύνη και το κενό της ανθρωπότητας. Ας διαβάσουμε ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού: "Ένας κόσμος στην καρδιά του ανθρώπου χωρίς καμιά θέση για τον Θεό είναι σκοτεινός, κενός, χωρίς ελπίδα. [...] Διότι χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο οι κυβερνώντες και οι κοινωνιολόγοι στύβουν το μυαλό τους για να διατηρήσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν έχει κανένα νόημα. Κανένας δεν μπορεί να γεμίσει το κενό στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι η ζωή του ανθρώπου, και καμία κοινωνική θεωρία δεν μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από το κενό από το οποίο πλήττεται. Η επιστήμη, η γνώση, η ελευθερία, η δημοκρατία, η διασκέδαση, η άνεση, όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο προσωρινή ανακούφιση. Ακόμη και με αυτά τα πράγματα, ο άνθρωπος αναπόφευκτα θα αμαρτήσει και θα παραπονιέται για τις αδικίες της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να περιορίσουν την πείνα και την επιθυμία του ανθρώπου για εξερεύνηση. Γιατί ο άνθρωπος φτιάχτηκε από τον Θεό, και οι ανούσιες θυσίες και εξερευνήσεις του ανθρώπου δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη δυστυχία. Ο άνθρωπος θα ζει σε μια συνεχή κατάσταση φόβου, δεν θα ξέρει πώς να αντιμετωπίζει το μέλλον της ανθρωπότητας ή πώς να αντιμετωπίζει το μονοπάτι μπροστά του. Ο άνθρωπος θα καταλήξει ακόμα να φοβάται την επιστήμη και τη γνώση, και να φοβάται ακόμη περισσότερο το αίσθημα κενού μέσα του. [...] Ο άνθρωπος, εξάλλου, δεν είναι παρά άνθρωπος. Η θέση κι η ζωή του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο. Η ανθρωπότητα δεν απαιτεί απλώς μια δίκαιη κοινωνία, στην οποία όλοι είναι καλοταϊσμένοι, ίσοι και ελεύθεροι, αλλά τη σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς. Μόνο όταν ο άνθρωπος λάβει την σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς, μπορούν οι ανάγκες, ο πόθος για εξερεύνηση και το πνευματικό κενό του ανθρώπου να λυθούν"».

Αφού διάβασε τα λόγια του Θεού, η αδελφή συνέχισε να συναναστρέφεται, λέγοντας: «Τα λόγια του Θεού έχουν εξηγήσει σε βάθος την κύρια αιτία του κενού και της οδύνης μας. Αφότου διαφθαρήκαμε από τον Σατανά, αρχίσαμε να αποφεύγουμε τον Θεό, και χάσαμε την καθοδήγηση και την παροχή των λόγων του Θεού και ζήσαμε κάτω από τη δύναμη του Σατανά, και αυτός είναι ο λόγος που η ανθρωπότητα ζει τόσο κενές, οδυνηρές ζωές. Στη ζωή μας, όλοι παλεύουμε και τρέχουμε για χάρη των χρημάτων, της φήμη και της περιουσίας και των φυσικών απολαύσεων, και όσο περισσότερο επιδιώκουμε αυτά τα πράγματα τόσο περισσότερο ανικανοποίητοι και άπληστοι γινόμαστε. Όταν αποκτούμε αυτά τα πράγματα, το υλικό επίπεδο της ζωής μας βελτιώνεται και η σάρκα μας κερδίζει απόλαυση, όμως αφού τα απολαύσουμε, η καρδιά μας νιώθει και πάλι κενή. Όταν δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αυτά τα πράγματα, νιώθουμε ακόμη περισσότερο πονεμένοι και αβοήθητοι. Γι' αυτό, οι άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα ή κύρος νιώθουν κενοί και δεν έχουν οδηγό στη ζωή, και έτσι ακριβώς νιώθουν επίσης και εκείνοι που έχουν χρήματα και κύρος και μεγάλες απολαύσεις στη ζωή - κενοί και χωρίς κανέναν οδηγό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει πολλούς τρόπους για να γεμίσουν το κενό στην ψυχή τους∙ πηγαίνουν σε κλαμπ για χορό, καπνίζουν και πίνουν, κάνουν ψώνια, ταξιδεύουν, και κάποιοι φθάνουν ακόμη και στο σημείο να δοκιμάσουν ναρκωτικά. Όμως, ό,τι κι αν κάνουμε, τίποτε δεν ωφελεί. Αυτό δείχνει πως τα χρήματα, η φήμη και η περιουσία και οι φυσικές απολαύσεις δεν μπορούν να λύσουν το κενό της ανθρωπότητας, ούτε μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους και χαρούμενους. Εμείς, οι άνθρωποι, ήμαστε δημιουργημένοι από τον Θεό, και μόνο προσερχόμενοι ενώπιον του Θεού, αποδεχόμενοι τη σωτηρία Του και ζώντας σύμφωνα με τον λόγο Του μπορεί η καρδιά μας να νιώσει άνετα και γαλήνια, και μπορούμε να απαλλαχθούμε από αυτό το κενό».

Αφού άκουσα τη συναναστροφή της αδελφής, σκέφτηκα ξανά τα λόγια του Θεού, και ένιωσα σαν μέσω των λόγων του να είχε μιλήσει απευθείας στην καρδιά μου. Παρόλο που δεν ανησυχούσα καθόλου για το αν θα είμαι σε θέση να προμηθευτώ τροφή και ρούχα εκείνο το διάστημα, εξακολουθούσα να μην είμαι χαρούμενος στη ζωή. Για να περάσω τον χρόνο μου και να απαλλαχθώ από το κενό που ένιωθα, συχνά έβγαινα με τους φίλους μου, τρώγοντας, πίνοντας και διασκεδάζοντας. Εκείνο το διάστημα, ένιωθα φυσικά ικανοποιημένος και φαινόμουν, επιφανειακά, να είμαι πολύ χαρούμενος. Όμως όταν πήγαινα σπίτι, ειδικά όταν ήμουν ολομόναχος, ένιωθα απίστευτα κενός και αβοήθητος, τόσο πολύ που ένιωθα πως δεν είχα στόχους στη ζωή, και πως η ζωή η ίδια ήταν χωρίς νόημα. Η ζωή μου των πλουσιοπάροχων εξόδων, της ακολασίας και του ασταμάτητου ποτού μού είχε φέρει μόνο προσωρινή χαρά, αλλά δεν είχα νιώσει ποτέ αληθινή ευτυχία. Ίσως η πίστη στον Θεό ήταν πραγματικά ο μόνος δρόμος με τον οποίο θα μπορούσα να λύσω το κενό της ψυχής μου.

Έχω ελπίδα πως θα απαλλαχθώ από το κενό

Στη συνέχεια, η αδελφή έπαιξε ένα βίντεο με έναν ύμνο με τίτλο «Αν δεν είχα σωθεί από τον Θεό» Αυτός ο ύμνος με έκανε να νιώσω σαν να είχα βιώσει ο ίδιος τους στίχους και, καθώς τραγουδούσα, κάθε σκηνή της ζωής μου παιζόταν στο μυαλό μου σαν ταινία. Η προηγούμενη ζωή μου ήταν αυτή ενός ασταμάτητου ποτού, που δεν γνώριζε από πού προήλθε η ανθρωπότητα ούτε με ποιον τρόπο πρέπει να ζούμε, χωρίς στόχους στη ζωή και τίποτε να προσδοκώ, αλλά αντίθετα απλώς να τριγυρίζω χωρίς σκοπό όλη μέρα, όπως λέει και στον ύμνο: «Παλεύοντας σκληρά και οδυνηρά στην αμαρτία, κάθε μέρα θα ήταν ζοφερή και απελπιστική». Επίσης, είδα πως, αφότου οι αδελφοί και οι αδελφές στο βίντεο άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, έζησαν ελεύθερες και απελευθερωμένες ζωές. Αυτό το βρήκα πολύ εμψυχωτικό για την καρδιά μου και, εκείνη τη στιγμή, ένιωσα πως ο Θεός ήταν πράγματι ικανός να μας σώσει από την κενή και οδυνηρή ζωή μας, και ευχήθηκα να συνεχίσω να μελετώ το έργο του Θεού.

Στη συνέχεια, μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Θεού και των συναντήσεων και της συναναστροφής με αδελφούς και αδελφές, έφθασα στο σημείο να καταλάβω τέτοιες πτυχές της αλήθειας όπως η πηγή του εκφυλισμού της ανθρωπότητας, με ποιον τρόπο ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, με ποιον τρόπο ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, και πώς να βιώσω τη γνήσια ανθρώπινη ομοιότητα. Είδα πως τα λόγια που έχουν εκφραστεί από τον Παντοδύναμο Θεό δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν εκφραστεί από κανένα ανθρώπινο πλάσμα, και τα λόγια Του μού έδειξαν την κατεύθυνση που πρέπει να πάρω στη ζωή και με δίδαξαν τι να επιδιώξω έτσι ώστε να βιώσω μια ζωή με νόημα - με βοήθησαν πάρα πολύ. Αργότερα μπήκα στους κόλπους της εκκλησίας και παρευρισκόμουν συχνά σε συναντήσεις και συναναστρεφόμουν τα λόγια του Θεού μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ένιωθα πολύ εμπλουτισμένος ζώντας μ' αυτόν τον τρόπο, και η ψυχή μου βίωνε μια γαλήνη και χαρά που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν.

Η κύρια αιτία της ανικανότητάς μου να αντισταθώ στον πειρασμό

Μια μέρα, αφού είχα τελειώσει τη δουλειά, οι συνάδελφοί μου μού ζήτησαν να βγω μαζί τους. Σκέφτηκα ότι δεν είχα βγει μαζί τους για να φάω και να πιω εδώ και πολύ καιρό και ότι η ζωή μου είχε γίνει λίγο ξενέρωτη, και σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να βγω μαζί τους και να αναζητήσω έναν τρόπο να ξεχαστώ για λίγο. Και έτσι, βγήκα μαζί τους. Όταν γύρισα σπίτι εκείνο το απόγευμα, καθησύχασα την καρδιά μου και αναλογίστηκα: «Τώρα πιστεύω στον Θεό, όμως ευχαριστεί τον Θεό να ζω μια τέτοια ανήθικη ζωή σαν τους άπιστους; Δεν είναι αυτός ο τρόπος που πρέπει να ενεργεί ένας χριστιανός». Έτσι προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Ω, Θεέ μου! Δεν θέλω πια να εκφυλίζομαι, όμως δεν μπορώ να απαλλαχθώ από τον πειρασμό. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να νικήσω αυτές τις φυσικές επιθυμίες και τους πειρασμούς». Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχικές ηθικές και έχει διδαχτεί σε "ιδρύματα υψηλής μόρφωσης". Η οπισθοδρομική σκέψη, η διεφθαρμένη ηθική, η κακή άποψη για τη ζωή, η αχαρακτήριστη φιλοσοφία, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται σοβαρά και υπονομεύουν τη συνείδηση του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;»

Από τα λόγια του Θεού, έφθασα στο σημείο να καταλάβω γιατί μπορούσα να πιστεύω στον Θεό και ωστόσο ήμουν ανίκανος να αντέξω τον πειρασμό από τους συναδέλφους μου, και γιατί η καρδιά μου εξακολουθούσε να απολαμβάνει να ζει μια τέτοια ανήθικη ζωή μαζί τους: οφειλόταν στις επιρροές που προκαλούσαν οι κακές τάσεις της κοινωνίας. Κάθε είδους δημοφιλείς ατάκες στην κοινωνία, σαν αυτά τα εσφαλμένα αξιώματα ζωής όπως «Άδραξε τη μέρα για ευχαρίστηση, γιατί η ζωή είναι σύντομη» «Η ζωή είναι σύντομη. Απόλαυσέ την όσο μπορείς». είχαν ριζώσει μέσα στην καρδιά μου. Πίστευα πως οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν φυσικές απολαύσεις στη ζωή και να επικεντρώνονται στο να τρώνε, να πίνουν και να είναι χαρούμενοι, και σκεφτόμουν πως μόνο αυτό το είδος ζωής μπορούσε να φέρει στους ανθρώπους χαρά και να τους εξυψώσει πάνω από τον ανιαρό κόσμο, και τότε δεν θα ξοδευόταν μάταια ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου. Χωρίς αυτά τα πράγματα, η ζωή έμοιαζε να μην έχει απολύτως κανένα νόημα, και έτσι αν δεν έβγαινα να φάω, να πιω και να διασκεδάσω για λίγο, η καρδιά μου άρχιζε να το λαχταρά. Επειδή ζούσα χωρίς την αλήθεια και δεν ήξερα τι ήταν θετικό και τι ήταν αρνητικό, γι' αυτό είχα παγιδευτεί σε αυτές τις κακές τάσεις, απολαμβάνοντας αμαρτωλές απολαύσεις και ζώντας μια ζωή ασταμάτητου ποτού, εκφυλισμού και παρακμής. Παρόλο που η σάρκα μου κέρδιζε προσωρινή απόλαυση, η ψυχή μου παρέμενε κενή και πονεμένη, χωρίς τους σωστούς στόχους για να επιδιώξω στη ζωή και μη γνωρίζοντας το νόημα της ζωής. Μέσα από τις αποκαλύψεις των λόγων του Θεού, επιτέλους κατάλαβα πως αυτά τα αξιώματα ζωής ανήκαν στον Σατανά, και πως το να ζω τη ζωή μου σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις μπορούσε μόνο να με κάνει να χάσω τον δρόμο μου. Αν ζούσα μ' αυτόν τον τρόπο, θα θεωρούσα το να λαχταρώ τις αμαρτωλές απολαύσεις σαν κάτι θετικό, θα επιδίωκα τυφλά τις φυσικές απολαύσεις, θα γινόμουν όλο και πιο ανήθικος και δεν θα είχα καρδιά για να επιδιώξω την αλήθεια ούτε για να ακολουθήσω το σωστό μονοπάτι στη ζωή και, τελικά, θα κατέληγα να με βλάψει και να με καταβροχθίσει ο Σατανάς. Προσφέρω ευχαριστίες στον Θεό που μου επέτρεψε να δω την αλήθεια του ζητήματος.

Βρίσκω την κατεύθυνσή μου στη ζωή