«Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» | Απόσπασμα 4

Εάν, στην περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τον Θεό για πολλά χρόνια και έχει απολαύσει την πρόνοια του λόγου Του για πολλά χρόνια, ο ορισμός του για τον Θεό είναι, στην ουσία του, ίδιος με εκείνον κάποιου που προσπέφτει και προσκυνάει τα είδωλα, τότε αυτό θα σήμαινε πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει την πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού και, γι' αυτόν τον λόγο, η πραγματικότητα, η αλήθεια, οι προθέσεις και οι απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα, που όλα ενυπάρχουν στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Δηλαδή, άσχετα με το πόσο σκληρά μπορεί να δουλεύει ένας τέτοιος άνθρωπος πάνω στην επιφανειακή σημασία του λόγου του Θεού, όλα είναι μάταια: επειδή αυτό που επιδιώκει είναι απλώς λέξεις, αυτό που παίρνει θα είναι επίσης, αναγκαστικά, απλώς λέξεις. Ανεξάρτητα από το αν ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι απλός ή βαθυστόχαστος εξωτερικά, αποτελεί στο σύνολό του αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή, είναι η πηγή των ζώντων υδάτων που του επιτρέπει να επιβιώσει σωματικά και πνευματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, το δόγμα και την πίστη για να διάγει την καθημερινή ζωή του, το μονοπάτι, τον στόχο και την κατεύθυνση από τα οποία πρέπει να περάσει για να λάβει τη σωτηρία, κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιούργημα ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι το καθημερινό ψωμί του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας της κανονικής ανθρώπινης φύσης όπως βιώνεται από το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στην ανθρωπότητα που είναι δημιούργημά Του. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν ό,τι είναι θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι ο άνθρωπος θα βιώσει και θα αποκτήσει ό,τι είναι δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, και επίσης ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός. Μόνο με την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού εφοδιάζεται ο άνθρωπος με την αλήθεια και τη ζωή, μόνο έτσι κατανοεί τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση, τι είναι μία ζωή με νόημα, τι είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον, τι είναι πραγματική υπακοή στον Θεό. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για το πώς πρέπει να νοιάζεται για τον Θεό, πώς να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και πώς να κατέχει την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για τη σημασία της πραγματικής πίστης και της πραγματικής λατρείας. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για το ποιος είναι ο Άρχοντας των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση των μέσων με τα οποία κυριαρχεί, οδηγεί και προνοεί για τη δημιουργία Εκείνος που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης, και μόνο εδώ αποκτά κατανόηση και καταλαβαίνει τα μέσα με τα οποία Εκείνος που είναι ο Κύριος όλης της πλάσης υπάρχει, φανερώνεται, και εργάζεται... Διαχωρισμένος από την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική γνώση ή επίγνωση του λόγου του Θεού και της αλήθειας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πέρα για πέρα ζωντανό πτώμα, ένα απόλυτο κέλυφος, και όλη η γνώση σχετικά με τον Δημιουργό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει πιστέψει ποτέ σε Αυτόν, ούτε Τον έχει ακολουθήσει ποτέ, κι έτσι ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ούτε ως πιστό Του, ούτε ως ακόλουθό Του, και ακόμα λιγότερο ως γνήσιο δημιουργημένο ον. 

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού»