Η λογική του Ιώβ στις δοκιμασίες του Θεού
Πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς τους Χριστιανούς είναι εξοικειωμένος με την ιστορία του Ιώβ στη Βίβλο. Η όλη συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών ενέπνευσε γενιές και γενιές Χριστιανών κι έθεσε ένα παράδειγμα για να το ακολουθούμε όλοι μας. Σήμερα, θα ήθελα να μιλήσω με όλους σας σχετικά με ένα εξαιρετικό προσόν που αποκάλυψε ο Ιώβ κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών - τον ορθολογισμό του. Στην αναφορά του ορθολογισμού, ο καθένας, πιστεύω, γνωρίζει τη σημασία του, αλλιώς δεν θα υπήρχε το ρητό «Η παρόρμηση είναι του διαβόλου». Τότε, πώς μπορούμε εμείς οι Χριστιανοί να έχουμε τον ίδιο ορθολογισμό με τον Ιώβ; Ας αναζητήσουμε τώρα τον τρόπο με βάση τη συμπεριφορά του στις δοκιμασίες.
Ο Ιώβ έχασε όλα τα παιδιά και τον πλούτο του.
Η Βίβλος λέει: «Ημέραν δε τινά οι υιοί αυτού και αι θυγατέρες αυτού έτρωγον και έπινον οίνον εν τη οικία του αδελφού αυτών του πρωτοτόκου. Και ήλθε μηνυτής προς τον Ιώβ και είπεν, Οι βόες ηροτρίαζον και αι όνοι έβοσκον πλησίον αυτών· και επέπεσαν οι Σαβαίοι και ήρπασαν αυτά· και τους δούλους επάταξαν εν στόματι μαχαίρας· και εγώ μόνος διεσώθην διά να σοι απαγγείλω. Ενώ ούτος έτι ελάλει, ήλθε και άλλος και είπε, Πυρ Θεού έπεσεν εξ ουρανού και έκαυσε τα πρόβατα και τους δούλους και κατέφαγεν αυτούς· και εγώ μόνος διεσώθην διά να σοι απαγγείλω. Ενώ ούτος έτι ελάλει, ήλθε και άλλος και είπεν, Οι Χαλδαίοι έκαμον τρεις λόχους και εφώρμησαν εις τας καμήλους και ήρπασαν αυτάς· και τους δούλους επάταξαν εν στόματι μαχαίρας· και εγώ μόνος διεσώθην διά να σοι απαγγείλω. Ενώ ούτος έτι ελάλει, ήλθε και άλλος και είπεν, Οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου έτρωγον και έπινον οίνον εν τη οικία του αδελφού αυτών του πρωτοτόκου· και ιδού, ήλθε μέγας άνεμος εκ του πέραν της ερήμου και προσέβαλε τας τέσσαρας γωνίας του οίκου και έπεσεν επί τα παιδία, και απέθανον· και εγώ μόνος διεσώθην διά να σοι απαγγείλω». (Ιώβ 1:13-19).
Από αυτούς τους στίχους μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι, μέσα σε μία μόλις ημέρα, έχασε τα ζώα του που γέμιζαν τα βουνά, τα οποία τα λήστεψαν ή τα έκαψαν, οι δούλοι του δολοφονήθηκαν και όλα του τα παιδιά καταπλακώθηκαν από το σπίτι που κατέρρευσε. Αυτές οι συμφορές χτύπησαν σαν βίαιη καταιγίδα τον Ιώβ η μία μετά την άλλη, χωρίς προειδοποίηση. Μολονότι δεν βλέπουμε αυτές τις σκηνές με τα μάτια μας, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πόσο τραγικές και φρικτές ήταν από τις σχετικές αφηγήσεις της Βίβλου. Ως απλός θεατής, κανένας από μας δεν θέλει να βλέπει τέτοιες τραγωδίες, πόσω μάλλον να τις βιώνει. Όμως, ως θύμα αυτών των συμφορών, πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιώβ αντιμετωπίζοντάς τις;
Πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιώβ κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών;
Στη Βίβλο καταγράφονται τα εξής: «Τότε σηκωθείς ο Ιώβ διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε, και είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον. Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν». (Ιώβ 1:20-22).
Αυτοί οι στίχοι δίνουν μια αληθινή περιγραφή του τρόπου με τον οποίο αντέδρασε ο Ιώβ απέναντι στις δοκιμασίες, δείχνοντάς μας παράλληλα τις προσδοκίες του και τον σεβασμό του προς τον Θεό. Αντιμετωπίζοντας τόσο μεγάλες δοκιμασίες, ο Ιώβ δεν παρεξήγησε, ούτε παραπονέθηκε εις βάρος του Θεού, ούτε εγκατέλειψε τον Θεό, ούτε συγκέντρωσε τους υπηρέτες του για να πάρει πίσω την περιουσία του βασιζόμενος στην παρόρμηση της στιγμής. Αντιθέτως, δάνεισε τον μανδύα του, ξύρισε το κεφάλι του και στη συνέχεια επαίνεσε το ιερό όνομα του Θεού. Αυτές οι αντιδράσεις του Ιώβ μάς δείχνουν ότι ο ορθολογισμός του υπερβαίνει τον αντίστοιχο κάθε άλλου φυσιολογικού ατόμου. Εάν μας τύχουν τέτοιες δοκιμασίες, είμαι βέβαιος ότι κανένας από μας δεν μπορεί να συμπεριφερθεί όπως έκανε εκείνος. Ίσως μερικοί διαφωνήσουν μαζί μου και μπορεί να υποστηρίξουν ότι «εφόσον δεν έχουμε βιώσει αυτές τις δοκιμασίες αυτοπροσώπως, δεν είναι πολύ πρώιμο να βγάλουμε ένα τέτοιο συμπέρασμα;» Ε, λοιπόν, απαντώντας σε αυτήν την ερώτηση, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω πώς αντιδρούμε συνήθως όταν μας τυχαίνουν δυσμενή πράγματα στην καθημερινή μας ζωή: όταν χάνουμε κάτι πολύτιμο ή ζημιώνονται τα συμφέροντά μας, τα κλωθογυρίζουμε διαρκώς στο μυαλό μας και κάνουμε συνεχώς παράπονα. Όταν κάποιο από τα μέλη της οικογένειάς μας αρρωσταίνει, αλλά δεν τα πηγαίνει καλύτερα γρήγορα αφού προσευχηθούμε στον Θεό, Τον παρεξηγούμε και παραπονιόμαστε εις βάρος Του. Προφανώς, το ανάστημά μας είναι πολύ μικρό, ή και ανάξιο λόγου, και ο ορθολογισμός μας απλά δεν μπορεί να συγκριθεί με του Ιώβ. Έτσι λοιπόν, σε αυτό το σημείο, δεν νομίζετε ότι ο εν λόγω ορθολογισμός του Ιώβ είναι πραγματικά πολύτιμος και αξιομίμητος;
Πώς απέκτησε ο Ιώβ έναν τόσο πολύτιμο ορθολογισμό;
Ενώ θαυμάζετε τον Ιώβ για τον ορθολογισμό του, ορισμένοι από εσάς μπορεί να ρωτήσετε πώς ο Ιώβ απέκτησε έναν τέτοια ορθολογισμό. Όσον αφορά αυτήν την ερώτηση, διάβασα κάποτε ένα βιβλίο που μου έδωσε την απάντηση. Το βιβλίο λέει: «Οι πραγματικές εμπειρίες του Ιώβ και η ακέραια και ειλικρινής του ανθρώπινη φύση σήμαινε ότι έκανε την πιο ορθολογική κρίση και επιλογές όταν έχασε την περιουσία και τα παιδιά του. Τέτοιες ορθολογικές επιλογές ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με τις καθημερινές του επιδιώξεις και τα έργα του Θεού, τα οποία γνώρισε κατά την καθημερινότητά του. Η ειλικρίνεια του Ιώβ τον κατέστησε ικανό να πιστέψει ότι το χέρι του Ιεχωβά Θεού κυβερνά τα πάντα. Η πίστη του τού επέτρεψε να γνωρίζει το γεγονός της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού επί των πάντων. Η γνώση του τον έκανε πρόθυμο και ικανό να υπακούει στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Ιεχωβά Θεού. Η υπακοή του τού επέτρεψε να είναι όλο και πιο αληθινός στον σεβασμό του για τον Ιεχωβά Θεό. Ο σεβασμός του τον έκανε όλο και πιο αληθινό στην αποφυγή του κακού. Τελικά, ο Ιώβ τελειώθηκε επειδή σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό. Και η τελείωσή του τον έκανε σοφό και του χάρισε τον μέγιστο ορθολογισμό». («Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β'»).
Αφού διάβασα αυτά τα λόγια, κατάλαβα ότι μπόρεσε να συμπεριφερθεί λογικά και να καταθέσει μαρτυρία για την απώλεια των παιδιών και της περιουσίας του λόγω κυρίως των καθημερινών του αναζητήσεων και των πράξεων του Θεού που είχε γνωρίσει κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς του. Από τις αφηγήσεις της Βίβλου, μπορούμε να δούμε ότι στην καθημερινή ζωή ο Ιώβ προσέφερε συχνά ψητά σφάγια ως θυσίες, πορευόμενος στον δρόμο του Θεού - φοβούμενος τον Θεό και αποφεύγοντας το κακό. Όχι μόνο λάτρευε ο ίδιος τον Θεό, αλλά και έστελνε τακτικά και καθαγίαζε τα παιδιά του, υπενθυμίζοντάς τους να μην ενδίδουν στις ηδονές της ζωής. Εν τω μεταξύ, στην καθημερινότητά του, έδινε κυρίως προσοχή στο να παρατηρεί τις πράξεις του Θεού, αποκτώντας βαθμιαία με τον τρόπο αυτό γνώση της εξουσίας και της κυριαρχίας Του, και έτσι έμαθε ότι ο μεγάλος πλούτος του δεν προέρχονταν από τους δικούς του κόπους, αλλά του δόθηκε από τον Θεό. Ο φόβος του για τον Θεό και οι γνώσεις του για την εξουσία Του τού έδωσαν τη δυνατότητα να παραμείνει λογικός στις δοκιμασίες - δεν ήταν μόνο σε θέση να προσφέρει ευχαριστίες στον Θεό για όσα του έδινε, αλλά και να υπακούει όταν του αφαιρούσε και να υποκλίνεται για να Τον προσκυνήσει χωρίς τυχόν προϋποθέσεις, αιτιολογίες ή παράπονα.
Ποια διαφώτιση μπορούμε να κερδίσουμε από την εμπειρία του Ιώβ;
Από την εμπειρία του Ιώβ, καταλαβαίνουμε ότι για να κατέχουμε τον ορθολογισμό του Ιώβ, πρέπει να ξεκινούμε από όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή μας ζωή. Ανεξάρτητα από το τι άτομα, ζητήματα ή αντικείμενα συναντάμε κάθε μέρα, είτε τα συμπαθούμε είτε όχι, πρέπει να τα αποδεχόμαστε από τον Θεό, να ηρεμούμε και να προσευχόμαστε σ' Αυτόν, αναζητώντας το θέλημά Του στις ρυθμίσεις των εν λόγω θεμάτων και τον τρόπο να το κάνουμε πράξη σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Ακόμη κι αν δεν μπορούμε εκείνη τη στιγμή να κατανοήσουμε πλήρως την κατάσταση που μας τυχαίνει, πρέπει να μάθουμε να αναζητούμε και να περιμένουμε να μας αποκαλυφθεί το θέλημα του Θεού. Εφόσον ζούμε στην πράξη κατ' αυτόν τον τρόπο, σταδιακά θα γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσότερων από τις πράξεις του Θεού και θα γινόμαστε όλο και πιο υπάκουοι, και φυσικά θα μετατρεπόμαστε όλο και περισσότερο σε άτομα με ορθολογισμό. Εκείνη τη στιγμή, ακόμη και αν συναντούμε ενδεχομένως πράγματα που είναι ιδιαίτερα ασυμβίβαστα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας, θα είμαστε σε θέση να συμπεριφερθούμε ορθολογικά στις δοκιμασίες όπως έκανε κι ο Ιώβ, να καταθέσουμε μαρτυρία για τον Θεό και τελικά να κερδίσουμε τον έπαινο και τις ευλογίες Του.
Από τον Άι Ζούε, Κίνα