«Δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι»
Οι προβληματισμοί μου για την κατάρα του Κυρίου Ιησού προς τους Φαρισαίους: «Δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι»
Όπως είναι γνωστό σ' εμάς, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα ο Κύριος Ιησούς κήρυξε την οδό της μετάνοιας και έκανε πολλά θαύματα. Μία φορά, αφού ο Κύριος Ιησούς εκδίωξε τα δαιμόνια από το σώμα ενός ανθρώπου, οι Φαρισαίοι είπαν: «Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων». (Ματθ. 12:24). Ο Κύριος Ιησούς τότε τους καταράστηκε: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». (Ματθ. 12:31-32). Ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός και ο Υιός του ανθρώπου. Η εξουσία κι η δύναμή Του να θεραπεύει τους αρρώστους και να εξορκίζει δαίμονες προέρχονταν απευθείας από τον ίδιο τον Θεό. Όμως οι Φαρισαίοι μετέτρεψαν το σωστό σε λάθος και καταδίκασαν τον Κύριο Ιησού, λέγοντας ότι εξεδίωκε δαιμόνια μέσω του πρίγκηπα των δαιμόνων, διαπράττοντας έτσι το μεγάλο αμάρτημα της βλασφημίας εις βάρος του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς τους καταράστηκε, δηλώνοντας ότι είναι ασυγχώρητοι είτε σε αυτήν τη ζωή είτε στη ζωή που θα έλθει. Σχετικά με αυτό, αναρωτήθηκα πολύ: το ότι ο Κύριος Ιησούς καταράστηκε τους Φαρισαίους κατ' αυτόν τον τρόπο, σήμαινε ότι πρέπει να τιμωρήθηκαν σοβαρά. Όμως η Βίβλος δεν καταγράφει πώς τιμωρήθηκαν. Τότε, πώς τους χειρίστηκε ο Θεός; Από το θέμα αυτό, ποια αλήθεια πρέπει να καταλάβουμε; Συνεχώς προσευχόμουν και αναζητούσα συχνά αυτήν την πτυχή της αλήθειας.
Δόξα τω Θεώ! Πριν από λίγο καιρό, διάβασα ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού σε μια ιστοσελίδα για το ευαγγέλιο: «Η αντιμετώπιση του Θεού προς τους ανθρώπους που Τον βλασφημούν ή Του αντιστέκονται ή ακόμα και προς εκείνους που Τον κακολογούν, προς τους ανθρώπους που σκοπίμως Του επιτίθενται, Τον κακολογούν και Τον καταριούνται, δεν είναι να κάνει τα στραβά μάτια ή να προσποιηθεί πως δεν ακούει. Έχει ξεκάθαρη στάση προς αυτούς. Απεχθάνεται τους ανθρώπους αυτούς και, στην καρδιά Του, τους καταδικάζει. Επιπλέον, ανακοινώνει ανοιχτά το αποτέλεσμα που θα έχουν, ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν πως έχει ξεκάθαρη στάση προς εκείνους που Τον βλασφημούν, όπως και να γνωρίζουν τον τρόπο που θα καθορίσει το αποτέλεσμά τους. Ωστόσο, αφού τα είπε αυτά ο Θεός, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να βλέπουν μόνο σπάνια την αλήθεια για το πώς ο Θεός θα αντιμετώπιζε τους ανθρώπους εκείνους και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τις αρχές πίσω από το αποτέλεσμα του Θεού, την ετυμηγορία Του για εκείνους. Με άλλα λόγια, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να δει τη συγκεκριμένη στάση και τις μεθόδους που έχει ο Θεός για την αντιμετώπισή τους. Αυτό έχει να κάνει με τις αρχές που έχει ο Θεός όταν κάνει πράγματα. Ο Θεός χρησιμοποιεί την έλευση των γεγονότων για να αντιμετωπίσει την κακή συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων. Δηλαδή, δεν ανακοινώνει την αμαρτία τους και δεν καθορίζει το αποτέλεσμά τους, αλλά χρησιμοποιεί απευθείας την έλευση των γεγονότων για να τους επιτρέψει να τιμωρηθούν και να λάβουν τα προβλεπόμενα αντίποινά τους. Όταν λάβουν χώρα τα γεγονότα αυτά, η σάρκα των ανθρώπων είναι αυτή που τιμωρείται· είναι όλα κάτι το ορατό στο ανθρώπινο μάτι. Όταν αντιμετωπίζει την κακή συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, ο Θεός τους καταριέται απλώς με λόγια, ωστόσο, την ίδια ώρα, τους πλήττει ο θυμός του Θεού, και ενώ η τιμωρία που εισπράττουν μπορεί να είναι κάτι που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν, αυτού του είδους το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ακόμα πιο σοβαρό από τα αποτελέσματα του να τιμωρείσαι ή να πεθαίνεις, τα οποία μπορούν να δουν οι άνθρωποι. [...] Απ' έξω, φαίνεται πως οι άνθρωποι εκείνοι που γελοιοποίησαν, κακολόγησαν, καταδίκασαν και βλασφήμησαν τον Κύριο Ιησού, δεν υπέστησαν καμία συνέπεια. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως ο Θεός έχει μια στάση για να αντιμετωπίζει τα πάντα. Μπορεί να μη χρησιμοποιεί σαφή γλώσσα για να πει στους ανθρώπους το αποτέλεσμα του πώς αντιμετωπίζει το κάθε είδος ανθρώπου. Μερικές φορές, δε μιλάει ευθέως, αλλά ενεργεί ευθέως. Το γεγονός πως δε μιλάει γι' αυτό, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα· είναι πιθανό το αποτέλεσμα να είναι ακόμα πιο σοβαρό. Κατά τα φαινόμενα, ο Θεός δε μιλάει σε κάποιους ανθρώπους για να αποκαλύψει τη στάση Του· μάλιστα, ο Θεός δε θέλει να τους δίνει καμία σημασία εδώ και πολύ καιρό. Δε θέλει να τους βλέπει πια. Λόγω των πραγμάτων που έχουν κάνει, της συμπεριφοράς τους, της φύσης και της ουσίας τους, το μόνο που θέλει ο Θεός είναι να εξαφανιστούν από μπροστά Του, να τους παραδώσει απευθείας στον Σατανά, να δώσει το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα τους στον Σατανά, επιτρέποντας στον Σατανά να κάνει ό,τι θέλει. Είναι ξεκάθαρος ο βαθμός στον οποίο τους μισεί ο Θεός, ο βαθμός στον οποίο Τον αηδιάζουν. Αν ένας άνθρωπος εξαγριώσει τον Θεό σε βαθμό που ο Θεός δε θέλει πια ούτε να τον ξαναδεί, σε βαθμό που θα τον εγκαταλείψει ολοκληρωτικά, σε βαθμό που ο Θεός δε θέλει καν να τον αντιμετωπίσει ο ίδιος, αν φτάσει στο σημείο που Αυτός θα τον παραδώσει στον Σατανά για να τον κάνει ό,τι θέλει, που θα επιτρέψει στον Σατανά να τον ελέγχει, να τον καταστρέψει και να τον μεταχειριστεί με οποιονδήποτε τρόπο, τότε ο άνθρωπος αυτός έχει τελειώσει ολοκληρωτικά. Το δικαίωμά του να είναι άνθρωπος έχει ανακληθεί οριστικά και το δικαίωμά του ως πλάσμα έχει πάψει να υφίσταται. Δεν είναι αυτή η πιο σοβαρή τιμωρία;»
Συλλογιζόμενος επανειλημμένα αυτό το απόσπασμα του λόγου, κατάλαβα ότι ο Θεός έχει σαφείς στάσεις απέναντι σε διαφορετικούς τύπους ανθρώπων: σε όσους διψούν και μπορούν να αποδεχτούν το έργο του Θεού, αγαπούν πραγματικά και αναζητούν την αλήθεια, ο Θεός είναι ελεήμων, γεμάτος αγάπη, ανεκτικός και υπομονετικός και μπορεί να τους συγχωρήσει εβδομήντα φορές το επτά, ενώ σε όσους γνωρίζουν μεν πολύ καλά την οδό της αλήθειας, αλλά αντιτάσσονται σκόπιμα, αντιστέκονται, κακολογούν και βλασφημούν τον Θεό, η διάθεση του Θεού είναι μεγαλοπρέπεια, οργή, κατάρα και τιμωρία. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς ο Θεός τιμωρεί αυτούς τους ανθρώπους: κάποιων ανθρώπων τιμωρείται άμεσα η σάρκα, κάτι που μπορούν να δουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, ο Θεός έστειλε σκουλήκια να φάνε ζωντανό τον βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος είχε διατάξει τη σφαγή όλων των αγοριών κάτω των δύο ετών στη Βηθλεέμ. Ο Ιούδας δέχτηκε την κατάρα του Θεού και το σώμα του άνοιξε γεμάτο πληγές επειδή ξεπούλησε τον Κύριο. Ένα άλλο είδος τιμωρίας είναι ο Θεός να καταριέται τους ανθρώπους με λόγια. Δηλαδή, ο Θεός αποφασίζει από τα βάθη της καρδιάς Του ότι δεν θα σώζει πλέον όσους Του αντιστέκονται και Τον βλασφημούν και τους θέτει εντελώς στο περιθώριο. Αυτό όμως είναι πολύ αυστηρότερο από την άμεση τιμωρία της σάρκας των ανθρώπων: ο Θεός παραδίδει εντελώς το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα τους στον Σατανά κι επιτρέπει στον Σατανά να παίζει και να καταπατά τη σάρκα τους κατά βούληση, ακριβώς όπως όταν κάποιοι που έχουν καταληφθεί από κακά πνεύματα, τρελαίνονται και γίνονται ανόητοι και ψυχολογικά ανώμαλοι, αποκαλύπτοντας γυμνά τα σώματά τους και ψελλίζοντας ασυναρτησίες. Μετά τον θάνατο, οι ψυχές τους στέλνονται στην κόλαση και δεν θα μπορέσουν ποτέ να μετενσαρκωθούν. Από αυτό μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός δεν κλείνει τα μάτια σε όσους Τον έχουν κακολογήσει και βλασφημήσει, αλλά έχει σαφείς αρχές για τον χειρισμό τους.
Αν και η Βίβλος καταγράφει μόνο ότι ο Κύριος Ιησούς καταράστηκε τους Φαρισαίους με τα λόγια: «Δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». και δεν καταγράφει την κατάληξή τους και κανείς δεν έχει δει ποτέ τι τιμωρία υπέστησαν, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι Φαρισαίοι δεν λογίζονταν πλέον για πλάσματα ή άνθρωποι και ότι ο Θεός δεν είχε πλέον να κάνει τίποτα μαζί τους. Αυτό το είδος τιμωρίας είναι αυστηρότερο από κάθε τρόπο παίδευσης των ανθρώπων που έχουμε γνωρίσει και δει ποτέ, κάτι που δεν μπορεί να αντέξει το πνεύμα, η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Τώρα μπόρεσα να καταλάβω την αληθινή σημασία του λόγου του Κυρίου: «Δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Τα λόγια αυτά είναι γεμάτα με την εξουσία και την οργή του Θεού. Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι πραγματικά απαραβίαστη από τον άνθρωπο!
Τώρα είναι ήδη οι έσχατες ημέρες και όλοι αναμένουμε τον Κύριο Ιησού να έλθει ξανά και να μας οδηγήσει στη βασιλεία των ουρανών. Αυτήν την κρίσιμη στιγμή της άφιξης του Κυρίου, όταν κάποιος κηρύττει το ευαγγέλιο της επιστροφής Του σε μας, δεν πρέπει να το κατακρίνουμε ή να βλασφημούμε τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τη φαντασία μας, όπως οι Φαρισαίοι. Αντίθετα, θα πρέπει να ακούμε προσεκτικά και να έχουμε θεοφοβούμενη καρδιά ώστε να διακρίνουμε εάν τα λόγια αποτελούν ομιλίες του Θεού και να μην χάσουμε τη σωτηρία του Κυρίου των εσχάτων ημερών, να μην προσβάλουμε τον Θεό και να μην λάβουμε την τιμωρία Του. Ακριβώς όπως είπε κι ο Κύριος Ιησούς: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 5:3).
Από τον Βέι Ζιάο, Ιταλία
╠═╬═╬═╬═╬ ═╬═╬═╬═╬═╬═╣