Πώς ο Πέτρος κατάφερε να γνωρίσει τον Ιησού

«Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου που ο Πέτρος πέρασε με τον Ιησού, είδε πολλά αξιαγάπητα χαρακτηριστικά στον Ιησού, πολλές διαστάσεις Του άξιες μίμησης και πολλές που τον εφοδίασαν. Παρόλο που ο Πέτρος είδε το Είναι του Θεού στον Ιησού με πολλούς τρόπους και είδε πολλές αξιαγάπητες ιδιότητες, στην αρχή δεν γνώριζε τον Ιησού. Ο Πέτρος άρχισε να ακολουθεί τον Ιησού όταν ήταν 20 ετών και συνέχισε για έξι χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν κατάφερε ποτέ να γνωρίσει καλά τον Ιησού, αλλά ήταν πρόθυμος να Τον ακολουθήσει καθαρά από θαυμασμό γι' Αυτόν. Όταν στην αρχή ο Ιησούς τον κάλεσε στις όχθες της θάλασσας της Γαλιλαίας, ρώτησε: «Σίμων, γιε του Ιωνά, θα Με ακολουθήσεις;» Ο Πέτρος είπε: «Πρέπει να ακολουθήσω αυτόν που απεστάλη από τον ουράνιο Πατέρα. Πρέπει να αναγνωρίσω αυτόν που έχει επιλεγεί από το Άγιο Πνεύμα. Θα Σε ακολουθήσω». Την εποχή εκείνη ο Πέτρος είχε ακούσει να λένε για έναν άνθρωπο που ονομαζόταν Ιησούς, ο μεγαλύτερος από τους προφήτες, ο αγαπημένος Υιός του Θεού και ο Πέτρος ήλπιζε συνεχώς να Τον βρει, ελπίζοντας να βρει την ευκαιρία να Τον δει (επειδή έτσι τον καθοδηγούσε τότε το Άγιο Πνεύμα). Αν και δεν Τον είχε δει ποτέ και είχε ακούσει μόνο φήμες για Αυτόν, σταδιακά άρχισε να μεγαλώνει στην καρδιά του μια λαχτάρα και λατρεία για τον Ιησού και συχνά λαχταρούσε μια μέρα να δει κατά πρόσωπο τον Ιησού. Και πώς ο Ιησούς κάλεσε τον Πέτρο; Είχε κι Αυτός ακούσει να λένε για έναν άνθρωπο που ονομάζεται Πέτρος και δεν ήταν το Άγιο Πνεύμα που Τον καθοδήγησε: «Πήγαινε στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, όπου υπάρχει ένας που ονομάζεται Σίμων, γιος του Ιωνά». Ο Ιησούς άκουσε κάποιον να λέει ότι υπήρχε ένας που ονομαζόταν Σίμων, γιος του Ιωνά, κι ότι ο κόσμος είχε ακούσει το κήρυγμά του, ότι κι αυτός κήρυττε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και ότι όλοι οι άνθρωποι που τον άκουγαν συγκινούνταν μέχρι δακρύων. Ύστερα από αυτό που άκουσε, ο Ιησούς ακολούθησε αυτό το πρόσωπο και κίνησε για τη Θάλασσα της Γαλιλαίας· όταν ο Πέτρος αποδέχτηκε την κλήση του Ιησού, Τον ακολούθησε.

Στο διάστημα που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος είχε πολλές απόψεις γι' Αυτόν και πάντα Τον έκρινε από τη δική του οπτική. Παρόλο που ο Πέτρος κατανοούσε το Πνεύμα μέχρι ενός σημείου, η κατανόησή του δεν ήταν πολύ σαφής, και γι' αυτό είπε και τα παρακάτω: «Πρέπει να ακολουθήσω αυτόν που απεστάλη από τον ουράνιο Πατέρα. Πρέπει να αναγνωρίσω αυτόν που έχει επιλεγεί από το Άγιο Πνεύμα». Δεν καταλάβαινε τα πράγματα που έκανε ο Ιησούς και στερείτο διαύγειας σχετικά μ' αυτά. Αφού Τον ακολούθησε για κάποιο χρονικό διάστημα, μεγάλωσε το ενδιαφέρον του γι' αυτά που Εκείνος έκανε και έλεγε και για τον ίδιο τον Ιησού. Έφτασε να νιώθει ότι ο Ιησούς του ενέπνεε τόσο αγάπη όσο και σεβασμό· του άρεσε να συσχετίζεται μαζί Του και να παραμένει δίπλα Του και το να ακούει τα λόγια του Ιησού τον εφοδίαζε και τον βοηθούσε. Όσο περνούσε ο καιρός που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος παρατηρούσε και έπαιρνε στα σοβαρά τα πάντα για τη ζωή Του: τις ενέργειες, τα λόγια, τις κινήσεις και τις εκφράσεις Του. Κατανόησε βαθιά ότι ο Ιησούς δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν κι η ανθρώπινη εμφάνισή Του ήταν υπερβολικά κοινή, ήταν γεμάτος αγάπη, συμπόνια κι ανοχή απέναντι στον άνθρωπο. Όλα όσα έκανε ή είπε ήταν μεγάλη βοήθεια προς τους άλλους, και δίπλα Του ο Πέτρος είδε και έμαθε πράγματα που δεν είχε δει ή συναντήσει ποτέ πριν. Είδε ότι, παρόλο που ο Ιησούς δεν είχε ούτε μεγάλο ανάστημα, ούτε ασυνήθιστη ανθρώπινη φύση, είχε έναν πραγματικά εξαιρετικό και ασυνήθιστο αέρα γύρω Του. Παρόλο που ο Πέτρος δεν μπορούσε να το εξηγήσει πλήρως, μπορούσε να δει ότι ο Ιησούς ενεργούσε διαφορετικά από όλους, διότι έκανε πράγματα πολύ διαφορετικά από αυτά που έκανε ο συνηθισμένος άνθρωπος. Από τότε που ήλθε σε επαφή με τον Ιησού, ο Πέτρος, επίσης συνειδητοποίησε ότι ο χαρακτήρας Του ήταν διαφορετικός από αυτόν ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πάντοτε ενεργούσε σταθερά και ποτέ με βιασύνη, ποτέ δεν υπερέβαλλε, ούτε υποτιμούσε ένα ζήτημα και διήγαγε τη ζωή Του με έναν τρόπο που αποκάλυπτε έναν χαρακτήρα εξίσου κανονικό κι αξιοθαύμαστο. Όταν συζητούσε, ο Ιησούς ήταν κομψός και χαριτωμένος, ανοιχτός και χαρούμενος αλλά γαλήνιος και ποτέ δεν έχανε την αξιοπρέπειά Του κατά την εκτέλεση του έργου Του. Ο Πέτρος είδε ότι ο Ιησούς ήταν μερικές φορές λιγομίλητος, άλλες φορές πάλι μιλούσε αδιάκοπα. Μερικές φορές, ήταν τόσο χαρούμενος που έμοιαζε με παιχνιδιάρικο και ζωηρό περιστέρι, και άλλοτε ήταν τόσο λυπημένος που δεν μιλούσε καθόλου, γεμάτος θλίψη που έμοιαζε με ταλαιπωρημένη και ανήσυχη μητέρα. Μερικές φορές, γέμιζε με θυμό, σαν ένας γενναίος στρατιώτης που εφορμά για να σκοτώσει τους εχθρούς, και μερικές φορές μάλιστα σαν ένα λιοντάρι που βρυχάται. Μερικές φορές γελούσε. Άλλες φορές προσευχόταν και θρηνούσε. Ανεξάρτητα από το πώς ενεργούσε ο Ιησούς, μεγάλωνε η απεριόριστη αγάπη κι ο σεβασμός του Πέτρου γι' Αυτόν. Το γέλιο του Ιησού τον γέμιζε με ευτυχία, η λύπη Του τον βύθιζε σε θλίψη, ο θυμός Του τον φόβιζε, ενώ το έλεός Του, η συγχώρεση και οι αυστηρές απαιτήσεις Του προς τους ανθρώπους τον έκαναν να αγαπήσει πραγματικά τον Ιησού και να αναπτύξει αληθινό σεβασμό και λαχτάρα γι' Αυτόν. Φυσικά, ο Πέτρος κατάφερε σταδιακά να συνειδητοποιήσει όλα αυτά αφού είχε ζήσει μαζί με τον Ιησού για μερικά χρόνια.

Ο Πέτρος ήταν ένας πολύ λογικός άνθρωπος, γεννημένος με έμφυτη εξυπνάδα, όμως έκανε πολλά ανόητα πράγματα όταν ακολουθούσε τον Ιησού. Από την αρχή, είχε μερικές αντιλήψεις για τον Ιησού. Ρώτησε: «Οι άνθρωποι λένε ότι είσαι προφήτης, έτσι όταν ήσουν οκτώ και αρκετά μεγάλος για να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα, ήξερες ότι ήσουν Θεός; Ήξερες ότι είχες συλληφθεί από το Άγιο Πνεύμα;» Ο Ιησούς απάντησε: «Όχι, δεν το ήξερα. Δεν σου φαίνομαι σαν ένα πολύ συνηθισμένο άτομο; Είμαι σαν όλους τους ανθρώπους. Το άτομο που στέλνει ο Πατέρας είναι ένας κανονικός άνθρωπος, τίποτα το αξιοσημείωτο. Κι αν και το έργο που κάνω αντιπροσωπεύει τον ουράνιο Πατέρα Μου, η εικόνα Μου, ο εαυτός Μου κι η σάρκα Μου δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως τον ουράνιο Πατέρα Μου, μόνο ένα μέρος Του. Αν και προέρχομαι από το Πνεύμα, παραμένω ένας κανονικός άνθρωπος κι ο Πατέρας Μου Με απέστειλε στη γη ως συνηθισμένο άνθρωπο, τίποτα το εξαιρετικό». Μόνο όταν ο Πέτρος άκουσε αυτά, κατανόησε λίγο περισσότερο τον Ιησού. Και χρειάστηκε να περάσει αμέτρητες ώρες κοντά στο έργο του Ιησού, στη διδασκαλία Του, την ποιμαντική Του και την υποστήριξή Του, ώστε να πετύχει μια πολύ βαθύτερη κατανόηση. Όταν ο Ιησούς ήταν 30 ετών, είπε στον Πέτρο για την επερχόμενη σταύρωσή Του και ότι είχε έρθει ώστε να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου -το έργο της σταύρωσης- για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Του είπε, επίσης, ότι τρεις ημέρες μετά τη σταύρωση, ο Υιός του ανθρώπου θα αναστηθεί και, μετά την ανάστασή Του, θα εμφανιζόταν στους ανθρώπους για 40 ημέρες. Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια, ο Πέτρος λυπήθηκε και τα πήρε κατάκαρδα· έκτοτε, προσέγγιζε όλο και περισσότερο τον Ιησού. Αφού βίωσε τα παραπάνω για κάποιο χρονικό διάστημα, ο Πέτρος συνειδητοποίησε ότι όλα όσα έκανε ο Ιησούς αφορούσαν το Είναι του Θεού και έφτασε να σκεφτεί ότι ο Ιησούς ήταν εξαιρετικά αξιαγάπητος. Μόνο όταν το κατάλαβε αυτό, το Άγιο Πνεύμα τον διαφώτισε από μέσα του. Τότε ο Ιησούς γύρισε στους μαθητές Του και τους άλλους ακολούθους Του και ρώτησε: «Ιωάννη, ποιος λες ότι είμαι;» Ο Ιωάννης απάντησε: «Είσαι ο Μωυσής». Τότε στράφηκε στον Λουκά: «Κι εσύ, Λουκά, ποιος λες ότι είμαι;» Ο Λουκάς απάντησε: «Είσαι ο μεγαλύτερος από τους προφήτες». Στη συνέχεια, ρώτησε μια αδελφή, κι εκείνη απάντησε: «Είσαι ο μεγαλύτερος των προφητών που λέει πολλά λόγια εις τους αιώνες των αιώνων. Κανενός οι προφητείες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο οι δικές Σου, ούτε διαθέτει κανείς περισσότερη γνώση από Σένα· είσαι προφήτης». Έπειτα, ο Ιησούς στράφηκε στον Πέτρο και ρώτησε: «Πέτρο, ποιος λες ότι είμαι;» Ο Πέτρος απάντησε: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού. Έρχεσαι από τον ουρανό, δεν είσαι από τη γη, δεν είσαι ίδιος με τα δημιουργήματα του Θεού. Είμαστε στη γη κι είσαι εδώ μαζί μας, αλλά είσαι από τον ουρανό, δεν είσαι από τον κόσμο και δεν είσαι από τη γη». Μέσα από την εμπειρία του, το Άγιο Πνεύμα τον διαφώτισε και του επέτρεψε να κατανοήσει κάτι τέτοιο. Μετά από αυτή τη διαφώτιση, θαύμαζε ό,τι έκανε ο Ιησούς ακόμα περισσότερο, Τον θεωρούσε ακόμη πιο αξιαγάπητο κι ένιωθε πάντα στην καρδιά του απροθυμία να αποχωριστεί τον Ιησού. Έτσι, την πρώτη φορά που ο Ιησούς αποκαλύφθηκε στον Πέτρο, αφού σταυρώθηκε κι αναστήθηκε, ο Πέτρος αναφώνησε με υπέρτατη χαρά: «Κύριε! Αναστήθηκες!» Στη συνέχεια, με κλάματα, έπιασε ένα εξαιρετικά μεγάλο ψάρι, το μαγείρεψε και το σέρβιρε στον Ιησού. Ο Ιησούς χαμογέλασε, αλλά δεν μίλησε. Αν και ο Πέτρος ήξερε ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, δεν κατάλαβε το μυστήριο αυτής της πράξης. Όταν έδωσε στον Ιησού το ψάρι για φαγητό, ο Ιησούς δεν αρνήθηκε και δεν μίλησε ούτε κάθισε να φάει, αλλά ξαφνικά εξαφανίστηκε. Αυτό ήταν ένα τεράστιο σοκ για τον Πέτρο και τότε μόνο κατάλαβε ότι ο αναστημένος Ιησούς ήταν διαφορετικός από τον Ιησού πριν. Μόλις το συνειδητοποίησε, ο Πέτρος ένοιωσε θλίψη, αλλά επίσης ανακουφίστηκε εφόσον γνώριζε ότι ο Κύριος είχε ολοκληρώσει την αποστολή Του. Ήξερε ότι ο Ιησούς είχε ολοκληρώσει την αποστολή Του, ότι ο χρόνος Του ανάμεσα στους ανθρώπους τελείωσε κι ότι ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να περπατήσει το δικό του μονοπάτι από εκεί και πέρα. Ο Ιησούς του είχε πει κάποτε: «Κι εσείς πρέπει να πιείτε από το πικρό ποτήρι από το οποίο Εγώ ήπια (αυτό είναι που είπε μετά την Ανάσταση) κι εσείς πρέπει να περπατήσετε το μονοπάτι που περπάτησα, πρέπει να δώσετε τη ζωή σας για Μένα». Αντίθετα από ότι συμβαίνει σήμερα, το έργο εκείνη την εποχή δεν λάμβανε τη μορφή μιας συνομιλίας πρόσωπο με πρόσωπο. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το έργο του Αγίου Πνεύματος ήταν πολύ κρυμμένο κι ο Πέτρος υπέφερε από πολλές κακουχίες και, μερικές φορές, έφτασε στο σημείο να αναφωνεί: «Θεέ μου! Δεν έχω τίποτα άλλο παρά αυτή τη ζωή. Αν και δεν αξίζει πολύ για Σένα, θέλω να την αφιερώσω σ' Εσένα. Αν κι οι άνθρωποι είναι ανάξιοι να Σε αγαπήσουν κι η αγάπη και η καρδιά τους είναι ανάξιες, πιστεύω ότι γνωρίζεις την επιθυμία της καρδιάς των ανθρώπων. Και παρόλο που τα σώματα των ανθρώπων δεν έχουν την αποδοχή Σου, εύχομαι να δεχθείς την καρδιά μου». Μόλις ξεστόμιζε αυτές τις προσευχές, λάμβανε κουράγιο, ειδικά όταν προσευχόταν: «Είμαι πρόθυμος να αφιερώσω την καρδιά μου εντελώς στον Θεό. Παρόλο που δεν είμαι σε θέση να κάνω τίποτα για τον Θεό, είμαι πρόθυμος να ικανοποιήσω πιστά τον Θεό και να αφιερωθώ ολόψυχα σε Αυτόν. Πιστεύω ότι ο Θεός πρέπει να κοιτάξει την καρδιά μου». Έλεγε: «Το μόνο που ζητώ στη ζωή μου είναι οι σκέψεις μου αγάπης προς τον Θεό και η επιθυμία της καρδιάς μου να γίνουν αποδεκτές από τον Θεό. Ήμουν με τον Κύριο Ιησού για τόσο πολύ καιρό, όμως ποτέ δεν Τον αγάπησα, αυτό είναι το μεγαλύτερο χρέος μου. Παρόλο που έμεινα μαζί Του, δεν Τον γνώριζα και, μάλιστα, είπα κάποια ανάρμοστα πράγματα πίσω από την πλάτη Του. Το να σκέφτομαι αυτά τα πράγματα με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο υποχρεωμένος στον Κύριο Ιησού». Προσευχόταν πάντα με αυτόν τον τρόπο. Έλεγε: «Είμαι πιο ασήμαντος κι από την σκόνη. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να αφιερώσω αυτήν την πιστή καρδιά στον Θεό».

Υπήρξε μια κορύφωση στις εμπειρίες του Πέτρου, όταν το σώμα του ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά διαλυμένο, αλλά ο Ιησούς του έδωσε κουράγιο στην ψυχή. Και εμφανίστηκε μπροστά του μια φορά. Όταν ο Πέτρος περνούσε φρικτά μαρτύρια και ένιωθε πως η καρδιά του είχε λυγίσει, ο Ιησούς τον συμβούλευσε: «Ήσουν μαζί Μου στη γη κι ήμουν εδώ μαζί σου. Κι αν και πριν ήμασταν μαζί στον ουρανό, είναι, τελικά, θέμα του πνευματικού κόσμου. Τώρα έχω επιστρέψει στον πνευματικό κόσμο κι είσαι στη γη. Διότι δεν είμαι από τη γη κι αν και εσύ επίσης δεν είσαι από τη γη, πρέπει να εκπληρώσεις τη λειτουργία σου στη γη. Καθώς είσαι υπηρέτης, πρέπει να κάνεις το καθήκον σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Ο Πέτρος παρηγορήθηκε, έχοντας ακούσει ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στο πλευρό του Θεού. Όταν ο Πέτρος ήταν σε τέτοια αγωνία που ήταν σχεδόν κατάκοιτος, αισθάνθηκε τόση μεταμέλεια ώστε να πει ότι «είμαι τόσο διεφθαρμένος, δεν μπορώ να ικανοποιήσω τον Θεό». Ο Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτόν και είπε: «Πέτρο, μήπως έχεις ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσες κάποτε μπροστά Μου; Έχεις, πραγματικά ξεχάσει ό,τι είπα; Έχεις ξεχάσει την υπόσχεση που Μου έδωσες;» Ο Πέτρος είδε ότι ήταν ο Ιησούς και σηκώθηκε από το κρεβάτι κι ο Ιησούς τον παρηγόρησε: «Δεν είμαι από τη γη, σου το έχω ήδη πει· αυτό πρέπει να το καταλάβεις, αλλά μήπως έχεις ξεχάσει κάτι άλλο που σου είπα; «Ούτε κι εσύ είσαι από τη γη, δεν είσαι από τον κόσμο». Αυτή τη στιγμή, υπάρχει έργο που πρέπει να κάνεις, δεν μπορείς να θρηνείς έτσι, δεν μπορείς να υποφέρεις έτσι. Αν και οι άνθρωποι κι ο Θεός δεν μπορούν να συνυπάρχουν στον ίδιο κόσμο, έχω το έργο Μου κι έχεις το δικό σου και μια μέρα, όταν τελειώσει το έργο σου, θα είμαστε μαζί σε μια βασιλεία και θα σε οδηγήσω να είσαι μαζί Μου για πάντα». Ο Πέτρος παρηγορήθηκε και καθησυχάστηκε με το άκουσμα αυτών των λέξεων. Ήξερε ότι αυτός ο πόνος ήταν κάτι που έπρεπε να αντέξει και να βιώσει κι εμπνεύστηκε από τότε και στο εξής. Ο Ιησούς του εμφανιζόταν ειδικά σε κάθε κρίσιμη στιγμή, δίνοντάς του ιδιαίτερη διαφώτιση και καθοδήγηση και κάνοντας πολύ έργο μέσα του. Και για τι μετάνιωσε άραγε ο Πέτρος περισσότερο; Ο Ιησούς έκανε στον Πέτρο άλλη μία ερώτηση (αν και δεν έχει καταγραφεί στη Βίβλο με αυτόν τον τρόπο) όχι πολύ αργότερα αφού ο Πέτρος είπε «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού» και η ερώτηση ήταν: «Πέτρο! Με αγάπησες ποτέ;» Ο Πέτρος κατάλαβε τι εννοούσε και είπε: «Κύριε! Κάποτε αγάπησα τον Πατέρα στον ουρανό, αλλά παραδέχομαι ότι δεν Σε αγάπησα ποτέ». Ο Ιησούς είπε τότε: «Αν οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον Πατέρα στον ουρανό, πώς μπορούν να αγαπήσουν τον Υιό στη γη; Κι αν οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον Υιό που έστειλε ο Θεός Πατέρας, πώς μπορούν να αγαπήσουν τον Πατέρα στον ουρανό; Εάν οι άνθρωποι αγαπούν πραγματικά τον Υιό στη γη, τότε αγαπούν πραγματικά τον Πατέρα στον ουρανό». Όταν ο Πέτρος άκουσε αυτά τα λόγια, συνειδητοποίησε την έλλειψή του. Πάντα ένιωθε τύψεις τόσο, ώστε να δακρύζει την ώρα που έλεγε: «Κάποτε αγαπούσα τον Πατέρα στον ουρανό, αλλά δεν Σε αγάπησα ποτέ». Μετά την ανάσταση και την ανάληψη του Ιησού, αισθανόταν ακόμα περισσότερες τύψεις και θλίψη για τα λόγια αυτά. Αναπολώντας το προηγούμενο έργο του και το σημερινό του ανάστημα, έφτανε συχνά στον Ιησού μέσω της προσευχής, πάντα αισθανόμενος λύπη και ένα χρέος που οφειλόταν στο ότι δεν ικανοποίησε την επιθυμία του Θεού και δεν ανταποκρίθηκε στα πρότυπα του Θεού. Αυτά τα θέματα έγιναν το μεγαλύτερο βάρος του. Είπε: «Μια μέρα, θα Σου αφιερώσω ό,τι έχω και ό,τι είμαι, θα Σου δώσω ό,τι είναι πολύτιμο». Είπε: «Θεέ μου! Έχω μόνο μία πίστη και μόνο μία αγάπη. Η ζωή μου δεν αξίζει τίποτα και το σώμα μου δεν αξίζει τίποτα. Έχω μόνο μία πίστη και μόνο μία αγάπη. Έχω πίστη σ' Εσένα στο μυαλό μου κι αγάπη για Σένα στην καρδιά μου. Αυτά τα δύο πράγματα έχω μόνο να Σου δώσω και τίποτα άλλο». Ο Πέτρος ενθαρρύνθηκε πολύ από τα λόγια του Ιησού, γιατί πριν ο Ιησούς σταυρωθεί, του είπε: «Δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο και εσύ επίσης δεν είσαι από αυτόν τον κόσμο». Αργότερα, όταν ο Πέτρος έφτασε σ' ένα σημείο μεγάλου πόνου, ο Ιησούς τού υπενθύμισε: «Πέτρο, έχεις ξεχάσει; Δεν είμαι από τον κόσμο και μόνο εξαιτίας του έργου Μου έφυγα νωρίτερα. Κι εσύ δεν είσαι από τον κόσμο, το ξέχασες; Σου το είπα δύο φορές, δεν θυμάσαι;» Ο Πέτρος Τον άκουσε και είπε: «Δεν το έχω ξεχάσει!» Ο Ιησούς είπε τότε: «Κάποτε, πέρασες μια ευτυχισμένη περίοδο βρισκόμενος μαζί Μου στον ουρανό και μια χρονική περίοδο στο πλευρό Μου. Σου λείπω και Μου λείπεις. Αν και τα πλάσματα, στα μάτια Μου δεν αξίζουν αναφοράς, πώς μπορώ να μην αγαπήσω κάποιον που είναι αθώος κι αξιαγάπητος; Ξέχασες την υπόσχεσή Μου; Πρέπει να αποδεχθείς την αποστολή Μου στη γη. Πρέπει να εκπληρώσεις το έργο που σου ανέθεσα. Μια μέρα σίγουρα θα σε οδηγήσω να είσαι δίπλα Μου». Αφού άκουσε αυτά, ο Πέτρος έλαβε ακόμα περισσότερο κουράγιο κι είχε ακόμη μεγαλύτερη έμπνευση, έτσι ώστε όταν ήταν στον σταυρό, μπόρεσε να πει: «Θεέ μου! Δεν μπορώ να Σε αγαπήσω αρκετά! Ακόμα κι αν μου ζητήσεις να πεθάνω, δεν μπορώ ακόμα να Σε αγαπώ αρκετά! Όπου και να στείλεις την ψυχή μου, ανεξάρτητα από το αν εκπληρώσεις τις προηγούμενες υποσχέσεις Σου, ό,τι κι αν κάνεις αργότερα, Σε αγαπώ και πιστεύω σ' Εσένα». Αυτό που τον στήριξε ήταν η πίστη κι η αληθινή αγάπη.

Ένα απόγευμα, αρκετοί από τους μαθητές, συμπεριλαμβανομένου του Πέτρου, βρίσκονταν στην ψαρόβαρκα. Ήταν όλοι μαζί με τον Ιησού και ο Πέτρος έκανε στον Ιησού μια πολύ αφελή ερώτηση: «Κύριε! Υπάρχει μια ερώτηση που θέλω εδώ και πολύ καιρό να Σε ρωτήσω». Ο Ιησούς απάντησε: «Τότε, παρακαλώ, ρώτα!» Ο Πέτρος τότε ρώτησε: «Ήταν το έργο που έγινε κατά την Εποχή του Νόμου δικό Σου;» Ο Ιησούς χαμογέλασε σαν να έλεγε: «Αυτό το παιδί, πόσο αφελής είναι!» Έπειτα συνέχισε, επίτηδες: «Δεν ήταν δικό Μου, ήταν έργο του Ιεχωβά και του Μωυσή». Ο Πέτρος το άκουσε αυτό κι αναφώνησε: «Ω! Ώστε δεν ήταν έργο Σου». Μόλις ο Πέτρος είπε αυτό, ο Ιησούς δεν μίλησε πια. Ο Πέτρος σκέφτηκε μέσα του: «Δεν το έκανες Εσύ, έτσι είναι λογικό ότι ήρθες να καταστρέψεις τον νόμο, καθώς δεν ήταν ο δικός Σου». Η καρδιά του ήταν επίσης ανακουφισμένη. Μετά, ο Ιησούς συνειδητοποίησε ότι ο Πέτρος ήταν απολύτως αφελής, αλλά επειδή δεν είχε καμιά διορατικότητα εκείνη τη στιγμή, ο Ιησούς δεν είπε τίποτα άλλο ούτε τον αντέκρουσε άμεσα. Κάποτε, ο Ιησούς έκανε κήρυγμα σε μια συναγωγή όπου πολλοί άνθρωποι ήταν παρόντες, συμπεριλαμβανομένου του Πέτρου. Στο κήρυγμά Του, ο Ιησούς είπε: «Αυτός που θα έρθει εις τον αιώνα τον άπαντα, θα πραγματοποιήσει το έργο της λύτρωσης κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα από την αμαρτία, αλλά δεν θα περιοριστεί από κανέναν κανόνα ώστε να οδηγήσει τον άνθρωπο μακριά από την αμαρτία. Θα βγει από τον νόμο και θα εισέλθει στην Εποχή της Χάριτος. Θα λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Θα βαδίσει αποφασιστικά από την Εποχή του Νόμου σε εκείνη της Χάριτος, όμως κανένας δεν θα Τον αναγνωρίσει, Αυτόν που ήρθε από τον Ιεχωβά. Το έργο που έκανε ο Μωυσής ήταν δοσμένο από τον Ιεχωβά. Ο Μωυσής συνέταξε τον νόμο λόγω του έργου που είχε κάνει ο Ιεχωβά». Μόλις αυτό ειπώθηκε, συνέχισε: «Αυτοί που καταργούν τις εντολές της Εποχής της Χάριτος κατά την Εποχή της Χάριτος, θα τους βρει συμφορά. Πρέπει να σταθούν στον ναό και να λάβουν την καταστροφή του Θεού και φωτιά θα πέσει πάνω τους». Όταν ο Πέτρος άκουσε όλο αυτό, είχε μια κάποια αντίδραση και καθ' όλη τη διάρκεια μιας περιόδου της εμπειρίας του, ο Ιησούς καθοδηγούσε και υποστήριζε τον Πέτρο, μιλώντας εγκάρδια μαζί του, κάτι που έδινε στον Πέτρο μια ελαφρώς καλύτερη κατανόηση του Ιησού. Καθώς ο Πέτρος σκεφτόταν εκείνη την ημέρα το κήρυγμα του Ιησού, έπειτα από την ερώτηση που Του έκανε όταν βρισκόταν στην ψαρόβαρκα και την απάντηση που του έδωσε ο Ιησούς, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο είχε γελάσει, τότε μόνο τα κατάλαβε όλα. Μετά, το Άγιο Πνεύμα διαφώτισε τον Πέτρο, και μόνο μέσω αυτού κατάλαβε ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του ζωντανού Θεού. Η κατανόηση του Πέτρου προήλθε από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, αλλά υπήρξε μια διαδικασία γι' αυτή του την κατανόηση. Μέσω των ερωτήσεων που έκανε, που άκουγε τον Ιησού να κηρύττει και, στη συνέχεια, μέσω της ειδικής συναναστροφής με τον Ιησού και της ειδικής καθοδήγησής Του, ο Πέτρος συνειδητοποίησε ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του ζωντανού Θεού. Δεν επιτεύχθηκε μέσα σε μια νύχτα· ήταν μια διαδικασία κι αυτή τον βοήθησε στις μεταγενέστερες εμπειρίες του. Γιατί ο Ιησούς δεν έκανε το έργο της τελείωσης σε άλλους ανθρώπους, αλλά μόνο στον Πέτρο; Επειδή μόνο ο Πέτρος κατάλαβε ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του ζωντανού Θεού και κανείς άλλος δεν το γνώριζε αυτό. Αν κι υπήρχαν πολλοί μαθητές που γνώριζαν πολλά την εποχή που Τον ακολουθούσαν, οι γνώσεις τους ήταν επιφανειακές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πέτρος επελέγη από τον Ιησού ως το υπόδειγμα της τελείωσης. Αυτό που ο Ιησούς είπε στον Πέτρο τότε, είναι αυτό που λέει στους σημερινούς ανθρώπους, των οποίων η γνώση κι η είσοδος στη ζωή πρέπει να φτάσει εκείνη του Πέτρου. Είναι σε συμφωνία με αυτή την απαίτηση και με αυτό το μονοπάτι με τα οποία ο Θεός θα τους οδηγήσει όλους στην τελείωση. Γιατί οι άνθρωποι σήμερα πρέπει να έχουν πραγματική πίστη και αληθινή αγάπη; Αυτό που ο Πέτρος βίωσε πρέπει να βιώσετε κι εσείς, αυτούς τους καρπούς που έδρεψε ο Πέτρος από τις εμπειρίες του, πρέπει επίσης να εμφανιστούν σε εσάς κι ο πόνος που υπέφερε ο Πέτρος είναι κάτι που κι εσείς πρέπει σίγουρα να περάσετε. Το μονοπάτι που περπατάτε είναι το ίδιο που περπάτησε κι ο Πέτρος. Ο πόνος που υποφέρετε είναι ο πόνος που υπέφερε ο Πέτρος. Όταν λαμβάνετε δόξα και όταν βιώνετε μια πραγματική ζωή, τότε ζείτε κατ' εικόνα του Πέτρου. Το μονοπάτι είναι το ίδιο και, σύμφωνα με αυτό, οδηγείται κανείς στην τελείωση. Ωστόσο, το επίπεδό σας υπολείπεται κάπως σε σύγκριση με αυτό του Πέτρου, διότι οι καιροί έχουν αλλάξει και το ίδιο ισχύει και για το μέγεθος της διαφθοράς. Κι επίσης, γιατί η Ιουδαία ήταν ένα μακρόβιο βασίλειο με μια αρχαία κουλτούρα. Έτσι, πρέπει να προσπαθήσετε να βελτιώσετε το επίπεδό σας.

Ο Πέτρος ήταν ένας πολύ λογικός άνθρωπος, οξυδερκής σε όλα όσα έκανε, κι επίσης εξαιρετικά ειλικρινής. Είχε υποστεί πολλές αναποδιές. Ήλθε σε επαφή με την κοινωνία στην ηλικία των 14 ετών, παρακολουθώντας το σχολείο ενώ συχνά πήγαινε στη συναγωγή. Είχε πολύ ενθουσιασμό κι ήταν πάντα πρόθυμος να παρευρεθεί σε συναντήσεις. Εκείνη την εποχή, ο Ιησούς δεν είχε αρχίσει επίσημα το έργο Του· ήταν μόλις η αρχή της Εποχής της Χάριτος. Ο Πέτρος άρχισε να έρχεται σε επαφή με θρησκευτικές προσωπικότητες όταν ήταν 14 ετών. Ώσπου να φτάσει 18 ήταν σε επαφή με τη θρησκευτική ελίτ, αλλά αφού είδε το θρησκευτικό χάος στα παρασκήνια, έφυγε. Βλέποντας πόσο πανούργοι, ύπουλοι και βασανισμένοι από τους αλληλοσπαραγμούς ήταν αυτοί οι άνθρωποι, αηδίασε πολύ (έτσι εργάστηκε το Άγιο Πνεύμα εκείνη την εποχή για να τον οδηγήσει στην τελείωση. Τον παρακινούσε ιδιαίτερα κι έκανε ειδικό έργο μέσα του) κι έτσι αποχώρησε από τη συναγωγή στην ηλικία των 18 ετών. Οι γονείς του τον έδιωξαν και δεν τον άφησαν να πιστέψει (ανήκαν στον διάβολο και δεν είχαν πίστη). Τέλος, ο Πέτρος έφυγε από το σπίτι και ταξίδεψε κατά βούληση, ψαρεύοντας και κηρύττοντας για δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων καθοδηγούσε επίσης αρκετούς ανθρώπους. Τώρα θα πρέπει να είσαι σε θέση να δεις ξεκάθαρα το μονοπάτι που πήρε ο Πέτρος. Εάν μπορείς να δεις το μονοπάτι του Πέτρου καθαρά, τότε θα είσαι σίγουρος για το έργο που γίνεται σήμερα, έτσι δεν θα διαμαρτύρεσαι, ούτε θα είσαι παθητικός, ούτε θα λαχταράς οτιδήποτε. Θα πρέπει να βιώσεις τη διάθεση του Πέτρου εκείνη την εποχή: Ήταν χτυπημένος από τη θλίψη· δεν αποζητούσε πλέον το μέλλον ή οποιαδήποτε ευλογία. Δεν επιδίωκε το κέρδος, την ευτυχία, τη φήμη ή την περιουσία του κόσμου κι επιδίωξε μόνο να ζήσει μια ζωή με περισσότερο νόημα, το οποίο ήταν να αποπληρώσει την αγάπη του Θεού και να αφιερώσει αυτό που θεωρούσε ως το πολυτιμότερο στον Θεό. Τότε θα ήταν ικανοποιημένος μέσα του. Συχνά προσευχόταν στον Ιησού με τις λέξεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Σε αγαπούσα κάποτε, αλλά δεν Σε αγαπούσα πραγματικά. Αν και είπα ότι πίστευα σ' Εσένα, δεν Σε αγαπούσα ποτέ με μια ειλικρινή καρδιά. Μόνο Σε θαύμαζα, Σε υπεραγαπούσα και μου έλειπες, αλλά ποτέ δεν Σε αγαπούσα ούτε πραγματικά πίστευα σ' Εσένα». Πάντα προσευχόταν να πάρει την απόφασή του, συχνά έπαιρνε κουράγιο από τα λόγια του Ιησού και τα μετέτρεψε σε κίνητρο. Αργότερα, μετά από μια περίοδο εμπειρίας, ο Ιησούς τον εξέτασε, προκαλώντας τον να Τον λαχταρά περισσότερο. Αυτός είπε: «Κύριε Ιησού Χριστέ! Πώς μου λείπεις και θέλω να Σε κοιτάξω. Μειονεκτώ σε πάρα πολλά και δεν μπορώ να αντισταθμίσω την αγάπη Σου. Σε ικετεύω να με πάρεις σύντομα. Πότε θα με χρειαστείς; Πότε θα με πάρεις μακριά; Πότε θα ξαναδώ το πρόσωπό Σου; Δεν επιθυμώ να ζήσω πια σε αυτό το σώμα, να συνεχίσω να διαφθείρομαι κι ούτε θέλω να επαναστατώ άλλο. Είμαι έτοιμος να αφιερώσω το μόνο που έχω σ' Εσένα το συντομότερο δυνατό και δεν θέλω να Σε λυπήσω άλλο». Έτσι προσευχόταν, αλλά δεν ήξερε τότε τι θα οδηγήσει στην τελείωση ο Ιησούς σε αυτόν. Κατά τη διάρκεια της αγωνίας της δοκιμασίας του, ο Ιησούς εμφανίστηκε ξανά σε αυτόν και είπε: «Πέτρο, θέλω να σε οδηγήσω στην τελείωση, έτσι ώστε να γίνεις ένας καρπός, που θα αποκρυσταλλώσει την τελείωσή σου από Μένα και που θα τον απολαύσω. Μπορείς πραγματικά να μαρτυρήσεις για Μένα; Έχεις κάνει αυτό που σου ζητώ να κάνεις; Έχεις ζήσει σύμφωνα με τα λόγια που είπα; Κάποτε Με αγάπησες, αλλά αν και Με αγάπησες, Με βίωσες; Τι έκανες για Μένα; Αναγνωρίζεις ότι είσαι ανάξιος της αγάπης Μου, αλλά τι έκανες για Μένα;» Ο Πέτρος είδε ότι δεν έκανε τίποτα για τον Ιησού και θυμήθηκε τον προηγούμενο όρκο του να δώσει τη ζωή του για τον Θεό. Κι έτσι, δεν παραπονέθηκε πλέον, κι οι προσευχές του αργότερα βελτιώθηκαν πολύ περισσότερο. Προσευχόταν λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ! Κάποτε Σε άφησα, κι Εσύ το έκανες κάποτε. Έχουμε περάσει χρόνο χώρια και χρόνο μαζί συντροφιά. Κι όμως με αγαπάς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Έχω επαναστατήσει επανειλημμένα εναντίον Σου κι επανειλημμένα Σου προκάλεσα θλίψη. Πώς μπορώ να ξεχάσω τέτοια πράγματα; Το έργο που έχεις κάνει σ' εμένα κι αυτό που μου εμπιστεύτηκες το έχω πάντα κατά νου, δεν το ξεχνώ ποτέ. Με το έργο που έχεις κάνει σ' εμένα, έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορώ. Ξέρεις τι μπορώ να κάνω και ξέρεις επιπλέον ποιο ρόλο μπορώ να παίξω. Η επιθυμία Σου είναι εντολή μου και θα αφιερώσω ό,τι έχω σ' Εσένα. Μόνο Εσύ ξέρεις τι μπορώ να κάνω για Σένα. Αν κι ο Σατανάς με ξεγέλασε τόσο πολύ που εγώ εξεγέρθηκα εναντίον Σου, πιστεύω ότι δεν με θυμάσαι για αυτές τις παραβάσεις, ότι δεν μου συμπεριφέρεσαι με βάση αυτές. Θέλω να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου σ' Εσένα. Δεν ζητώ τίποτα κι ούτε έχω άλλες ελπίδες ή σχέδια. Θέλω μόνο να ενεργήσω σύμφωνα με την πρόθεσή Σου και να κάνω το θέλημά Σου. Θα πιω από το πικρό Σου ποτήρι κι είμαι δικός Σου για να με διατάζεις».

Πρέπει να είστε ξεκάθαροι για το μονοπάτι που περπατάτε· πρέπει να είστε σαφείς για το μονοπάτι που θα πάρετε στο μέλλον, τι είναι αυτό που ο Θεός θα οδηγήσει στην τελείωση και τι σας έχει ανατεθεί. Μια μέρα, ίσως, θα δοκιμαστείτε κι αν τότε είστε σε θέση να εμπνευστείτε από τις εμπειρίες του Πέτρου, αυτό θα δείξει ότι πραγματικά ακολουθείτε το μονοπάτι του Πέτρου. Ο Πέτρος επαινέθηκε από τον Θεό για την αληθινή του πίστη και αγάπη και για την αφοσίωσή του στον Θεό. Και ήταν για την ειλικρίνεια και τη λαχτάρα του για τον Θεό στην καρδιά του που ο Θεός τον οδήγησε στην τελείωση. Αν έχεις αληθινά την ίδια αγάπη και πίστη με τον Πέτρο, τότε ο Ιησούς σίγουρα θα σε οδηγήσει στην τελείωση».