Ποια είναι η σημαντικότερη χάρη του Θεού για τον άνθρωπο;

Η χάρη προέρχεται από τον Θεό, κι επειδή ο Θεός δημιούργησε εμάς τους ανθρώπους, η χάρη Του πάντα μας συντρόφευε. Μετρώντας τη χάρη του Θεού, πολλοί αδελφοί και αδελφές μπορεί να πουν ότι ο Θεός θεράπευσε την αρρώστια τους, ότι ο Θεός εγγυάται την οικογενειακή τους ειρήνη ή ότι ο Θεός φέρνει ευτυχία στην οικογένειά τους και όλα κυλάνε ομαλά, και ούτω καθεξής. Αυτές είναι εκφάνσεις της χάρης του Θεού που μπορούν να φέρουν απόλαυση μόνο στη σάρκα μας, ωστόσο δεν είναι τόσο ευεργετικές για τη ζωή μας. Αυτό που είναι το σημαντικότερο ευεργετικό για τη ζωή μας είναι ο λόγος του Θεού, που είναι επακριβώς η μεγαλύτερη χάρη που ο εναποθέτει ο Θεός σε μας. Όσο ακούμε τα λόγια του Θεού, θα λάβουμε τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού και θα ζούμε κάτω από τη φροντίδα Του και την προστασία Του.

Όταν ο Αδάμ και η Εύα υπάκουσαν στα λόγια του Θεού, έλαβαν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τους προπάτορές μας, τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε στον κήπο της Εδέμ και τους είπε: «Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γέν. 2:16-17). Αφότου ο Αδάμ και η Εύα άκουσαν τα λόγια του Θεού, έπραξαν αναλόγως: έτρωγαν καρπούς μόνο από τα άλλα δέντρα και όχι από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Συνεπώς, είχαν την ευλογία του Θεού. Επέβλεπαν τα φυτά και τα ζώα μέσα στον κήπο, αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και ζούσαν μαζί ειρηνικά και ευτυχισμένα. Όμως μια μέρα, ήρθε το ερπετό για να τους βάλει στον πειρασμό να φάνε τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, και επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν τη διάκριση, ενέδωσαν στο πανούργο σχέδιο του Σατανά, αψήφησαν τα λόγια του Θεού και έφαγαν τον καρπό, τον οποίο ο Θεός τούς είχε δώσει οδηγίες να μη φάνε. Ως αποτέλεσμα, εκδιώχθηκαν από τον κήπο της Εδέμ και στο εξής έζησαν μια ζωή γεμάτη πόνο, ιδρώτα και κόπο προκειμένου να παρέχουν τα απαραίτητα για την οικογένειά τους. Έχασαν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Αυτή ήταν η συνέπεια επειδή αψήφησαν τα λόγια του Θεού.

Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, όταν οι άνθρωποι τηρούσαν τους νόμους και τις εντολές του Θεού, λάμβαναν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού.

Η ανθρωπότητα την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης δεν γνώριζε πώς να ζήσει, έτσι ο Ιεχωβάς Θεός διακήρυξε νόμους και εντολές για να τους πει πώς να ζουν, πώς να λατρεύουν τον Θεό, τι είδους ανθρώπους ευλογεί ο Θεός, ποιού είδους ανθρώπους καταριέται, και τι είναι η αμαρτία. Αυτά τα λόγια του Ιεχωβά Θεού ήταν αυτό που οι άνθρωποι χρειάζονταν, και αυτό που οι άνθρωποι όφειλαν να τα ακολουθήσουν. Όταν οι Ισραηλίτες ενεργούσαν σύμφωνα με τους νόμους, δέχονταν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Ζούσαν μαζί, ειρηνικά πάνω στη γη, κι είχαν πάντα δίπλα τους τον Θεό, και είχαν τη φροντίδα Του και την προστασία Του. Όπως αναφέρει η Βίβλος: «και φύλαττε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σου, περιπατών εις τας οδούς αυτού, φυλάττων τα διατάγματα αυτού, τα προστάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού και τα μαρτύρια αυτού, ως είναι γεγραμμένον εν τω νόμω του Μωϋσέως, διά να ευημερής εις πάντα όσα πράττεις και πανταχού όπου αν στραφής» (1Βασ. 2:3).

Ωστόσο, κατά το τέλος της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης, οι άνθρωποι ήταν τόσο βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά που δεν ήταν σε θέση να τηρήσουν τους νόμους. Άρχισαν να προσφέρουν κατώτερες θυσίες, να πωλούν βόδια, πρόβατα και περιστέρια μέσα στον ναό, μετατρέποντάς τον σε σπήλαιο ληστών, πράττοντας με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα που ο Θεός σιχαινόταν και απεχθανόταν. Ως αποτέλεσμα της προδοσίας τους προς τους νόμους και τις εντολές του Θεού, όλοι ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο καταδίκης τους από τους νόμους.

Την εποχή της Καινής Διαθήκης, οι άνθρωποι που αποδέχονταν το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού λάμβαναν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού.