Η αλήθεια του ονόματος του Θεού (Α’)
1. Κάποιοι λένε ότι το όνομα του Θεού δεν αλλάζει, οπότε γιατί το όνομα του Ιεχωβά έγινε Ιησούς; Οι προφητείες μιλούσαν για τον ερχομό του Μεσσία, οπότε γιατί ήρθε ένας άνθρωπος με το όνομα Ιησούς; Γιατί άλλαξε το όνομα του Θεού; Αυτό το έργο δεν επιτελέσθηκε πριν από πολύ καιρό; Δεν μπορεί ο Θεός να κάνει σήμερα ένα νέο έργο; Το έργο του χθες μπορεί να αλλάξει και το έργο του Ιησού μπορεί να ακολουθήσει αυτό του Ιεχωβά. Δεν μπορεί, τότε, ένα άλλο έργο να διαδεχθεί το έργο του Ιησού; Αν το όνομα του Ιεχωβά μπορεί να αλλάξει σε Ιησούς, τότε δεν μπορεί και το όνομα του Ιησού να αλλάξει; Αυτό δεν είναι ασύνηθες, και οι άνθρωποι έχουν αυτήν την εντύπωση [a] μόνο εξαιτίας της απλότητας του νου τους. Ο Θεός θα είναι πάντοτε Θεός. Ανεξάρτητα από τις αλλαγές στο έργο Του και στο όνομά Του, η διάθεση και η σοφία Του παραμένουν για πάντα αμετάβλητες. Αν πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να αποκαλείται μόνο Ιησούς, τότε γνωρίζεις ελάχιστα. Τολμάς να ισχυρίζεσαι ότι το όνομα του Θεού θα είναι πάντοτε Ιησούς και ότι ο Θεός θα αποκαλείται έως την αιωνιότητα Ιησούς, και ότι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει; Τολμάς να ισχυρίζεσαι με βεβαιότητα ότι είναι το όνομα του Ιησού που ολοκλήρωσε την Εποχή του Νόμου και ότι ολοκληρώνει και την τελική εποχή; Ποιος μπορεί να πει ότι η χάρη του Ιησού μπορεί να ολοκληρώσει την εποχή; από «Πώς μπορεί ο άνθρωπος που έχει ορίσει τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, να λάβει τις αποκαλύψεις του Θεού;»
2. «Ιεχωβάς» είναι το όνομα που πήρα κατά τη διάρκεια του έργου μου στο Ισραήλ, και σημαίνει ο Θεός των Ισραηλιτών (ο εκλεκτός λαός του Θεού) ο οποίος μπορεί να λυπηθεί τον άνθρωπο, να καταραστεί τον άνθρωπο και να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου. Σημαίνει τον Θεό που κατέχει μεγάλη δύναμη και είναι γεμάτος σοφία. Ο «Ιησούς» είναι ο Εμμανουήλ και σημαίνει την προσφορά για την αμαρτία που είναι γεμάτη αγάπη, γεμάτη συμπόνια και λυτρώνει τον άνθρωπο. Εκείνος έκανε το έργο της Εποχής της Χάριτος κι αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης. Δηλαδή, μόνο ο Ιεχωβάς είναι ο Θεός του εκλεκτού λαού του Ισραήλ, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ, ο Θεός του Μωυσή κι ο Θεός όλου του λαού του Ισραήλ. Έτσι, στην τρέχουσα εποχή, όλοι οι Ισραηλίτες εκτός από τη φυλή του Ιούδα λατρεύουν τον Ιεχωβά. Κάνουν θυσίες σ 'Αυτόν στον βωμό και τον υπηρετούν φορώντας ιμάτια ιερέων στον ναό. Αυτό που ελπίζουν είναι η επανεμφάνιση του Ιεχωβά. Μόνο ο Ιησούς είναι ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας. Είναι η προσφορά για την αμαρτία που λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Δηλαδή, το όνομα του Ιησού ήρθε από την Εποχή της Χάριτος και υπήρχε εξαιτίας του έργου της λύτρωσης στην Εποχή της Χάριτος. Το όνομα του Ιησού υπήρξε για να επιτρέψει στους ανθρώπους της Εποχής της Χάριτος να ξαναγεννηθούν και να σωθούν, κι είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τη λύτρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έτσι το όνομα Ιησούς αντιπροσωπεύει το έργο της λύτρωσης και υποδηλώνει την Εποχή της Χάριτος. Το όνομα Ιεχωβάς είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τον λαό του Ισραήλ που έζησε κάτω από τον νόμο. Σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο του έργου, το όνομά μου δεν είναι αβάσιμο, αλλά έχει αντιπροσωπευτική σημασία: Κάθε όνομα αντιπροσωπεύει μία εποχή. Το «Ιεχωβάς» αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου και είναι τιμητικό για τον Θεό που λατρεύτηκε από τον λαό του Ισραήλ. Το «Ιησούς» αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και είναι το όνομα του Θεού όλων εκείνων που λυτρώθηκαν κατά την Εποχή της Χάριτος. Εάν ο άνθρωπος εξακολουθεί να περιμένει την άφιξη του Ιησού του Σωτήρα κατά τις έσχατες ημέρες, και πιστεύει ότι θα έρθει με την εμφάνιση που είχε στην Ιουδαία, τότε όλο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων χρόνων θα σταματούσε στην Εποχή της Λύτρωσης και δεν θα ήταν σε θέση να προχωρήσει περαιτέρω. Επιπλέον, οι έσχατες ημέρες δεν θα έφταναν ποτέ κι η εποχή δεν θα τελείωνε ποτέ. Πήρα το όνομα του Ιησού για χάρη όλων των αμαρτωλών στην Εποχή της Χάριτος και δεν είναι το όνομα με το οποίο θα οδηγήσω σ' ένα τέλος ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αν και τα ονόματα Ιεχωβάς, Ιησούς και Μεσσίας αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα Μου, αυτά τα ονόματα υποδηλώνουν μόνο τις διαφορετικές εποχές στο σχέδιο διαχείρισής Μου και δεν Με αντιπροσωπεύουν στην ολότητά Μου. Τα ονόματα με τα οποία οι άνθρωποι στη γη Με αποκαλούν, δεν μπορούν να διατυπώσουν ολόκληρη τη διάθεσή Μου κι όλα όσα είμαι. Είναι απλώς διαφορετικά ονόματα με τα οποία ονομάζομαι κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών. Έτσι, όταν φτάσει η τελική εποχή - η εποχή των εσχάτων ημερών - το όνομά Μου θ' αλλάξει και πάλι. Δεν θα ονομάζομαι Ιεχωβάς ή Ιησούς, πολύ λιγότερο Μεσσίας, αλλά θα ονομάζομαι ο Ίδιος ο ισχυρός Παντοδύναμος Θεός, και με αυτό το όνομα θα οδηγήσω την εποχή στο τέλος της.
από «Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σε ένα «Λευκό Σύννεφο»»
3. Κατά την εποχή του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελέστηκε υπό το όνομα του Ιεχωβά και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και ο νόμος χρησιμοποιήθηκε για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ τους. Με την καθοδήγηση του λαού του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από αυτή τη βάση, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, έτσι ώστε αργότερα οι γενιές να γνωρίσουν σταδιακά ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τα πάντα και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και στη γη του Ισραήλ πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)»
4. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας ευσπλαχνικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του, ο άνθρωπος ήταν σε θέση να κερδίσει τη γαλήνη και την αγαλλίαση, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολούθησαν έλαβαν σωτηρία και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)»
5. Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να επιτελεί τη διακονία Του, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να μαρτυρά στο όνομα του Ιησού και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν γίνονταν μάρτυρες για τον Ιησού Χριστό και το έργο που επιτέλεσαν ήταν και αυτό για Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Εφεξής, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά. Τουναντίον, ονομάστηκε Ιησούς και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)»
6. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσον αφορά το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. ... Αν και αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, ήταν το ίδιο Πνεύμα που ολοκλήρωσε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Καθώς το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, η εποχή ήταν διαφορετική. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, αυτή ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, αυτή ήταν η εποχή του Ιησού. Τουτέστιν, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι και σε κάθε νέο μονοπάτι, παίρνει ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το σχέδιο της διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών στο τέλος, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο, κάθε έτος πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρει νέα ονόματα και νέο έργο.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)»
Προτεινόμενα: Ο όρος για την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών