Η δύναμη του λόγου του Θεού βοηθά στη θεραπεία της ασθένειάς μου（1）

Υπερθυρεοειδισμός με ταυτόχρονη βαρεία μυασθένεια, άρρωστη χωρίς προοπτικές θεραπείας

Το 1998, ενώ εργαζόμουν στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ, παρουσίασα υπερθυρεοειδισμό ως αποτέλεσμα του άγχους με τη δουλειά μου. Ήμουν τότε 29 χρονών και η κόρη μου ήταν μόλις 3. Η οικογένειά μας δεν ήταν εύπορη και, έτσι, για να διατηρήσω ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, συνέχισα να εργάζομαι ενώ έκανα θεραπεία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε ετών, η υγεία μου δεν βελτιώθηκε ποτέ ουσιαστικά.

Το 2003, ο γιατρός μου μού έγραψε το ραδιενεργό φάρμακο Iodine-131, όμως λαμβάνοντάς το διαπίστωσα ότι το ανοσοποιητικό μου σύστημα αδυνάτιζε όλο και περισσότερο. Αισθανόμουν τη δύναμη βαθμιαία να εγκαταλείπει το σώμα μου, σε σημείο ώστε το μόνο που ήθελα να κάνω μετά το φαγητό ήταν να πάω να κοιμηθώ.

Το 2006, άρχισα ξαφνικά να βιώνω πόνο στο αριστερό μου μάτι, το αριστερό βλέφαρό μου κατέβηκε πάνω στο μάτι και η όρασή μου θόλωσε. Αναστατώθηκα εξαιρετικά και ανησύχησα ότι θα μπορούσα να χάσω εντελώς την όρασή μου, όμως σκέφτηκα επίσης μέσα μου ότι με όλες τις προόδους της σύγχρονης ιατρικής, σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει κάποιος διάσημος γιατρός που θα μπορεί να θεραπεύσει την ασθένειά μου. Έχοντας αυτά κατά νου, έψαξα για ειδικό σε ένα πολύ φημισμένο νοσοκομείο. Αφού εξέτασε τα αποτελέσματα των ιατρικών μου εξετάσεων, ο γιατρός μού είπε: «Έχετε υπερθυρεοειδισμό με ταυτόχρονη βαρεία μυασθένεια. Πρόκειται για αρκετά σπάνια διαταραχή, χωρίς γνωστή θεραπεία. Η καλύτερη διαθέσιμη αγωγή είναι η μακροχρόνια φαρμακευτική θεραπεία για την πρόληψη τυχόν περαιτέρω επιδείνωσης της ασθένειας. Εάν η πάθησή σας μείνει χωρίς αγωγή, ενδέχεται να οδηγήσει σε παράλυση». Έμεινα άναυδη και γεμάτη άγχος από τα νέα. Ο γιατρός μού συνέστησε να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση στο μάτι, η οποία θα κόστιζε 50.000 γιουάν (περίπου 7.200 δολάρια ΗΠΑ) και δεν ήταν εγγυημένο ότι θα διόρθωνε πλήρως το μάτι μου. Σίγουρα δεν είχα τόσα χρήματα άμεσα διαθέσιμα και για τη χειρουργική επέμβαση δεν ήταν εγγυημένη η επιτυχία, οπότε, μην ξέροντας τι να κάνω, τηλεφώνησα στην οικογένειά μου. Ακούγοντας τη σοβαρότητα της ασθένειάς μου, οι γονείς μου και η μικρή μου αδελφή με πίεσαν να επιστρέψω αμέσως σπίτι.

Απορρίπτω το Ευαγγέλιο και διατηρώ την ελπίδα μιας επιστημονικής θεραπείας

Τον Ιούνιο του 2007, επέστρεψα στο οικογενειακό μου σπίτι σκεπτόμενη ότι πρέπει να έχουν βρει κάποιον καλό ντόπιο γιατρό να δω. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι με είχαν καλέσει σπίτι για να με μυήσουν στο ευαγγέλιο και να με ωθήσουν να εναποθέσω την πίστη μου στον Θεό. Οι γονείς μου μού είπαν ότι όλη η δημιουργία τελεί υπό τη σφαίρα επιρροής του Θεού, ο Θεός είναι ο διαιτητής της ζωής και του θανάτου του ανθρώπου, παρουσία του Θεού όλα είναι εφικτά και μόνον όταν εναποθέτει την πίστη του και στηρίζεται στον Θεό μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει το σπουδαιότερο πεπρωμένο του. Μου είπαν να διαβάζω τον λόγο του Θεού κάθε φορά που είχα χρόνο. Τα λόγια τους, ωστόσο, έπεσαν στο κενό. Επιχειρηματολογούσα ότι ζούμε σε μια εποχή προηγμένης τεχνολογίας, όπου οι επιστημονικές ανακαλύψεις οδηγούν σε όλο και περισσότερες θεραπείες για σπάνιες και σύνθετες ασθένειες. Ως εκ τούτου, ήταν λογικό να συνεχίσω να αντιμετωπίζω την ασθένειά μου με τη βοήθεια της ιατρικής επιστήμης. Όσο παρέμενε και η παραμικρή ελπίδα, δεν μπορούσα και δεν έπρεπε να τα παρατήσω. Έχοντας πάρει την απόφασή μου, πήγαινα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο αναζητώντας πληροφορίες σχετικά με τις πλέον πρόσφατες θεραπείες και πρωτόκολλα, πάντοτε όμως γύριζα πίσω με την ίδια απάντηση: η μόνη θεραπεία είναι ο μακροπρόθεσμος έλεγχος με φάρμακα από τη Δύση.

Παρατηρώντας το πώς ήμουν φανερά καταβεβλημένη από το άγχος από το πρωί μέχρι το βράδυ, η μητέρα μου μού είπε: «Μπινμπίν, είσαι σοβαρά άρρωστη - πρέπει να εναποθέσεις την πίστη σου στον Θεό τώρα! Ο Θεός είναι ο παντοδύναμος Θεραπευτής, είναι το μόνο μας στήριγμα. Μόνον εναποθέτοντας την πίστη σου στον Θεό θα βρεις διέξοδο από αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση». Μην θέλοντας οι γονείς μου να ανησυχούν υπερβολικά για μένα, συμφώνησα χωρίς ενθουσιασμό με το αίτημα της μητέρας μου, όμως μέσα μου εξακολουθούσα να μην πιστεύω ότι με το να εναποθέσω την πίστη μου στον Θεό θα θεραπευθεί η ασθένειά μου. Εξακολουθούσα να θεωρώ ότι, αν και μπορεί να μην έβλεπα αμέσως αποτελέσματα με τη λήψη φαρμάκων, εφόσον επέμενα, κάποια μέρα σίγουρα θα ανέκαμπτα πλήρως.

Στρέφομαι στον Θεό: ο λόγος του Θεού ζεσταίνει την παγωμένη μου καρδιά

Τον Ιανουάριο του επόμενου έτους, η κατάστασή μου επιδεινώθηκε σημαντικά. Όχι μόνο το αριστερό μου μάτι δεν βελτιώθηκε, αλλά άρχισε να πέφτει και το δεξί μου βλέφαρο. Επειδή και τα δύο πάνω βλέφαρά μου έπεσαν τόσο πολύ ώστε έμεινε μια μικρή μόνο σχισμή ακάλυπτη και στα δύο μάτια, αφήνοντάς με κατ' ουσίαν τυφλή, δεν τολμούσα να βγω από το σπίτι μόνη και έγινα εξαιρετικά ευαίσθητη στο φως. Υποβαλλόμουν σε φαρμακευτική αγωγή για τόσο πολύ καιρό ώστε άρχισα να παρουσιάζω νεφρικά προβλήματα - είχα συχνοουρία και άμεση ανάγκη ούρησης. Εκτός όλων αυτών, ο σύζυγός μου με βαρέθηκε και άρχισε να έχει σχέση. Είχα πιάσει εντελώς πάτο, ήμουν μες στην κατάθλιψη και γύριζα όλη τη μέρα με όψη απαρηγόρητης θλίψης. Σκεφτόμουν από μέσα μου: «Σε αυτήν τη νεαρή ηλικία, είμαι ήδη σοβαρά άρρωστη και ο σύζυγός μου είναι άπιστος, πώς θα αντέξω τα πολλά χρόνια που θα ακολουθήσουν;» Μέσα στην απόλυτη απελπισία, ξαφνικά ένιωσα να λαχταρώ τον θάνατο, όταν όμως σκεφτόμουν τη μικρή μου κόρη, δεν μπορούσα να πειστώ να αφαιρέσω τη ζωή μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να συνεχίσω τη ζωή μου και να δω πού θα με οδηγήσει η μοίρα. Από τα βάθη της καρδιάς μου ικέτευα: «Ποιος μπορεί να με θεραπεύσει από την ασθένειά μου;»

Βλέποντας το πώς βρισκόμουν σε μια σχεδόν διαρκή κατάσταση δυστυχίας, η αδελφή μου μού διάβασε το ακόλουθο χωρίο του λόγου του Θεού: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας πανίσχυρος γιατρός! Το να κατοικείς στην αρρώστια είναι να είσαι άρρωστος, αλλά το να κατοικείς στο πνεύμα είναι να είσαι καλά. Αν έχεις μονάχα μια ανάσα, ο Θεός δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις. [...] Ο λόγος του Θεού είναι δραστικό φάρμακο! Καταίσχυνε τους διαβόλους και τον Σατανά! Αν κατανοήσουμε τον λόγο του Θεού, θα έχουμε υποστήριξη, και ο λόγος Του θα σώσει γρήγορα τις καρδιές μας! Εξαλείφει τα πάντα και βάζει τα πάντα στη θέση τους». Όταν τελείωσε το χωρίο, η αδελφή μου μού είπε: «Αδελφή μου, έχεις αναζητήσει τη θεραπεία σε όλα τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της πόλης και της επαρχίας, έχεις πάρει τα φάρμακά τους και όμως είσαι πιο άρρωστη από ποτέ. Το να βασίζεσαι στην επιστήμη, στους γιατρούς και στην ιατρική αποδείχτηκε άκαρπο κι έχεις υποστεί πολλά δεινά. Αδελφή μου, ο Θεός είναι το μόνο μας στήριγμα και ο μόνος που μπορεί να μας απελευθερώσει από τα βάσανα που επιφυλάσσει ο Σατανάς για τον άνθρωπο. Πρέπει να ηρεμήσει η καρδιά σου και να εναποθέσεις την πίστη σου στον Θεό. Προσευχήσου στον Θεό και άφησε την ασθένειά σου επάνω Του. Ο Θεός θα σε βοηθήσει».

Ακούγοντας τη μικρή μου αδελφή να διαβάζει τον λόγο του Θεού, ήταν σαν να μου είχε ρίξει ένα σωσίβιο τη στιγμή ακριβώς που πνιγόμουν. Ένιωσα και πάλι ελπίδα στην καρδιά μου. Όπως έμαθα, ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας παντοδύναμος γιατρός και ο λόγος Του η μεγαλύτερη θεραπεία για τα δεινά μου. Πάντοτε πίστευα ότι η ιατρική επιστήμη θα άλλαζε τη μοίρα μου, όμως αφού πήγα σε τόσα πολλά νοσοκομεία, πήρα τόσα πολλά φάρμακα και ξόδεψα το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεών μου, όχι μόνο δεν είχε βελτιωθεί η κατάστασή μου, αλλά είχα σχεδόν τυφλωθεί και ο σύζυγός μου δεν μου φερόταν όμορφα. Ζούσα σε απόλυτη αγωνία. Μου φαινόταν ότι η μόνη διέξοδός μου είναι μέσω της πίστης και της εμπιστοσύνης στον Θεό. Τότε αποδέχτηκα την πρόσκληση της αδελφής μου και εναπόθεσα την πίστη μου στον Θεό.

Επειδή μου είχαν πέσει τα βλέφαρα και στα δύο μάτια και δεν ήμουν σε θέση να διαβάσω τον λόγο του Θεού, μπορούσα μόνο να ακούω τις αναγνώσεις του λόγου του Θεού και τις ηχογραφήσεις των κηρυγμάτων, καθώς και να μαθαίνω ύμνους. Μία ημέρα, άκουσα τον ακόλουθο ύμνο του λόγου του Θεού: «Ο Θεός δεν θέλει καμία ψυχή να χαθεί. Ο άνθρωπος δεν νοιάζεται ποιο θα 'ναι το μέλλον του. Ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να δείξει αγάπη για την ίδια του για τη ζωή. Αλλά ο Θεός ξέρει. Μόνο Αυτός αγαπά τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος νομίζει ότι αγαπά τον εαυτό του πιο πολύ. Αλλά τι είδους αγάπη είναι αυτή; Η αγάπη του Θεού είναι η πιο αληθινή που θα νιώσεις. Αν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οδηγήσει και ζήσει με τον άνθρωπο συνεχώς, θα 'ταν δύσκολο γι' αυτούς να γνωρίσουν την αγάπη του Θεού». Συγκινήθηκα εξαιρετικά από την αγάπη του Θεού και δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό μου. Σκέφτηκα τα χρόνια από τότε που παρουσίασα υπερθυρεοειδισμό. Ήταν ένα οδυνηρό ταξίδι γεμάτο αγωνία. Για να διατηρήσω ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για την οικογένειά μου, είχα συνεχίσει να εργάζομαι ενώ λάμβανα θεραπευτική αγωγή. Ως εκ τούτου, δεν είχα υπολογίσει καθόλου τη δική μου ζωή. Όταν το αριστερό μου βλέφαρο άρχισε να πέφτει, η όρασή μου μειώθηκε και η οικογένειά μου προσπάθησε να μου μεταδώσει το ευαγγέλιο, εγώ όμως είχα γελάσει με την ανόητη πίστη τους στον Θεό έναντι της επιστήμης. Αργότερα, όταν έχασα την όραση και στα δύο μάτια, δεν μπορούσα να μετακινηθώ μόνη μου και ο σύζυγός μου άρχισε να έχει σχέση, έχασα το θάρρος να συνεχίσω να ζω και ήμουν σε άθλια κατάσταση και μοναχική. Εκείνη την εποχή, ο Θεός ενέπνευσε την οικογένειά μου να μου μεταδώσει το ευαγγέλιο για μία ακόμη φορά, να απλώσει και πάλι ένα χέρι γεμάτο αγάπη. Επανεξετάζοντας αυτά τα γεγονότα, είδα με ποιον τρόπο ο Θεός με συμπονούσε και με συγχωρούσε. Παρά το γεγονός ότι απέρριπτα συνεχώς τη χάρη Του, ποτέ δεν σταμάτησε να προσπαθεί να με σώσει και να με φέρει ενώπιόν Του, σε όλη μου την αθλιότητα και τον πόνο, για να λάβω τη χάρη Του. Μπορούσα να αισθανθώ τη μεγάλη και ανιδιοτελή φύση της αγάπης του Θεού και έτσι αποφάσισα να εναποθέσω πραγματικά την πίστη μου σε Αυτόν.

Συνιστώμενο άρθρο: Πίστη και Θαύματα: Στηρίχτηκε στον Θεό για να νικήσει τον καρκίνο