Ευαγγελική μαρτυρία: Όταν δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον σύζυγό μου

Από την Κουάν-τσιν

Πιστεύω στον Κύριο εδώ και σαράντα χρόνια. Κάποτε, επειδή ο σύζυγός μου με πρόδωσε και δεν μπορούσα να τον συγχωρήσω, ζούσα σε μια κατάσταση όπου αμάρτανα και εξομολογιόμουν χωρίς να ανακουφίζομαι καθόλου. Ζούσα μέσα σε ανυπόφορα δεινά, και έφτασα ακόμη και στο σημείο να πάθω κατάθλιψη, επειδή οι αμαρτίες μου με κρατούσαν δέσμια και με έλεγχαν. Νομίζω πως αν δεν υπήρχε το έλεος και η σωτηρία του Θεού, δεν θα ένιωθα ποτέ τη χαρά της ζωής ούτε θα είχα απαλλαχθεί από τα δεσμά της αμαρτίας.

Αρχικά, είχα μια πολύ ευτυχισμένη οικογένεια. Εξαιτίας της δουλειάς του συζύγου μου, ζούσαμε μακριά ο ένας από τον άλλο και δεν μπορούσαμε να συναντηθούμε συχνά. Όμως αυτό δεν επηρέαζε τα συναισθήματά μας, και ο σύζυγός μου εξακολουθούσε να είναι τρυφερός και να νοιάζεται για μένα. Όποτε είχε διακοπές, ερχόταν πίσω στη Ταϊπέι και έβγαζε εμένα και τα παιδιά μου για δείπνο ή μας πήγαινε εκδρομή. Όλη η οικογένειά μας ήταν αρμονική. Οι συγγενείς και φίλοι μου όλοι με ζήλευαν πάρα πολύ, κι εγώ επίσης ένιωθα πως η ζωή μου ήταν τέλεια επειδή είχα μια τέτοια οικογένεια.

Όμως, ένα τηλεφώνημα διέλυσε τη γαλήνια ηρεμία της οικογένειάς μου. Μια νύχτα, ξαφνικά, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από την ερωμένη του συζύγου μου. Εκείνη η στιγμή ήταν σαν κεραυνός εν αιθρία για μένα: ο σύζυγός μου, που με αγαπούσε τόσο πολύ, στην πραγματικότητα είχε μια άλλη γυναίκα κάπου. Δεν πίστεψα πως θα με πρόδιδε, οπότε του τηλεφώνησα για να ρωτήσω αν πράγματι το είχε κάνει. Εκείνη τη στιγμή, δεν το παραδέχτηκε. Εγώ όμως σκέφτηκα: «Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Αφού αυτή η γυναίκα μού τηλεφώνησε, πρέπει οπωσδήποτε να φθάσω στον πάτο αυτής της υπόθεσης». Όμως, είχα κι εγώ παγιδευτεί σε μια εσωτερική σύγκρουση και ένιωθα πολύ ταραγμένη. Σκέφτηκα το εξής: «Είναι τόσο έντιμος και συμπεριφέρεται καλά στην οικογένειά μας. Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; Αλλά, αν πράγματι με πρόδωσε, τι πρέπει να κάνω; Πόσο ελπίζω πως όλα αυτά δεν είναι αλήθεια!» Εκείνο το διάστημα, δεν μπορούσα να φάω ή να κοιμηθώ και επίσης μετάνιωσα που δεν πήγα μαζί του στην Τάι-τσονγκ όταν πήγε εκείνος.

Βυθισμένη στον μίζερο αγώνα μου, αποφάσισα πως, ανεξάρτητα από το αν αυτό το πράγμα είχε συμβεί ή όχι, θα έπρεπε να το διερευνήσω. Την επόμενη μέρα, τηλεφώνησα στον σύζυγό μου και πήρα τη διεύθυνσή του στην Τάι-τσονγκ. Μια εβδομάδα αργότερα, πήγα ξαφνικά εκεί που έμενε, ενώ εκείνος ήταν στη δουλειά, και άρχισα να χτενίζω κάθε γωνιά του σπιτιού. Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ, αλλά βρήκα ένα κουτί με γυναικεία ρούχα και μια ερωτική επιστολή προς τον σύζυγό μου από αυτή τη γυναίκα, μέσα στα σκουπίδια. Ήμουν τόσο θυμωμένη που έτρεμα και έκλαιγα πικρά, σκεπτόμενη ότι φρόντιζα καλά την οικογένεια έτσι ώστε να μπορεί εκείνος να δουλεύει μακριά με την ησυχία του, αλλά στη πραγματικότητα με πρόδωσε και είχε ερωμένη. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο θύμωνα, οπότε όταν ο σύζυγός μου επέστρεψε, του είπα μέσα στον θυμό μου: «Ας πάρουμε διαζύγιο. Πραγματικά δεν μπορώ να το αντέξω αυτό». Βλέποντας πως δεν μπορούσε να το κρύψει άλλο, μου είπε την αλήθεια. Επίσης, είπε πως έκανε το λάθος απλώς επειδή δεν μπορούσε να αντισταθεί στο δέλεαρ σε μια στιγμή σύγχυσης και πως είχε χωρίσει ήδη με αυτήν τη γυναίκα. Ακόμη, με ικέτευσε με αξιολύπητο τρόπο να μην τον χωρίσω, λέγοντας πως αγαπούσε την οικογένειά μας κι εμένα πάρα πολύ και υποσχόμενος πως δεν θα κάνει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, ο σύζυγός μου μού φέρθηκε πολύ καλά, αλλά εγώ, ως γυναίκα, πώς μπορούσα να δεχτώ το γεγονός πως ο σύζυγός μου είχε μια παράνομη ερωτική σχέση; Αργότερα, παρόλο που δεν χωρίσαμε, ο γάμος μας δεν ήταν πια τέλειος. Η καρδιά μου είχε υποφέρει πολύ, οπότε δεν τολμούσα να τον πιστέψω πια· ανεξάρτητα από το πόσο καλά μου συμπεριφερόταν, πάντα ένιωθα πως με εξαπατούσε. Στη συνέχεια, έγινα καχύποπτη: όποτε δεν ήταν μαζί μου, αναρωτιόμουν αν είχε πάει να βρει ξανά αυτήν τη γυναίκα και του τηλεφωνούσα αδιάκοπα κάθε μέρα· κάποιες φορές, όταν ακουγόταν γυναικεία φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής, γινόμουν ευέξαπτη. Εγώ, που αρχικά ήμουν εξωστρεφής, έγινα λιγομίλητη, απαρηγόρητη και αποκαρδιωμένη: δεν ήθελα να βγω από το σπίτι ούτε ήθελα να μιλήσω σε άλλους. Η ζωή μου έγινε εξοντωτική και επίπονη. Όταν σκεφτόμουν για το πώς η οικογένειά μου ήταν τώρα διαλυμένη, θύμωνα πάρα πολύ και έστρεφα όλη την πικρία μου πάνω στον σύζυγό μου. Όμως, κάθε φορά που τον κατσάδιαζα, εκείνος παρέμενε σιωπηλός. Βλέποντας την πονεμένη και μετανιωμένη έκφρασή του, λυπόμουν κι εγώ πολύ. Αν και ήξερα πως το να αντιδράς εν θερμώ και το να μισείς τους άλλους ήταν όλα αμαρτίες και δυσαρεστούσαν τον Κύριο, απλώς δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου, πολύ δε λιγότερο να αφήσω να φύγει το μίσος που είχα για τον σύζυγό μου.

Αργότερα, είπα στον ηγέτη της ομάδας και σε έναν πρεσβύτερο της εκκλησίας τα προβλήματά μου, ελπίζοντας πως θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να διευθετήσω την αμαρτωλή συμπεριφορά μου. Αλλά εκείνοι κάθε φορά απλώς έλεγαν πως θα προσεύχονταν για εμένα και μου είπαν πως ο Κύριος είναι ελεήμων και συμπονετικός, και πως όταν διέπραττα αμαρτήματα, εφόσον εξομολογιόμουν και μετανοούσα, ο Κύριος θα τα συγχωρούσε. Όμως εγώ σκεφτόμουν πως το να πιστεύεις στον Κύριο και να μπορείς να κερδίσεις την έγκρισή Του δεν ήταν τόσο απλό όσο φαινόταν. Εκείνη την περίοδο, επίσης μελετούσα εξονυχιστικά τη Βίβλο ψάχνοντας μια διέξοδο. Διάβασα πως ο Κύριος Ιησούς απαιτούσε από εμάς να υπομένουμε τους άλλους, να έχουμε υπομονή και να τους συγχωρούμε στον αιώνα τον άπαντα. Οι διδασκαλίες του χαράχτηκαν στο μυαλό μου και ήθελα να εξασκηθώ σκληρά σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αλλά όποτε ανακαλούσα στη μνήμη μου τη σκηνή της προδοσίας μου από τον σύζυγό μου, ή άκουγα συζητήσεις για άντρες που παραστρατούσαν, ήμουν καταδικασμένη να χάσω την ψυχραιμία μου και κάποιες φορές έφθανα στο σημείο να θέλω να πάρω εκδίκηση για εκείνη τη γυναίκα. Κάθε φορά που είχα αυτές τις σκέψεις και τις ιδέες, έβαζα τα δυνατά μου για να τις ξεφορτωθώ, και έφθανα ακόμη και στο σημείο να καταραστώ τον εαυτό μου, αλλά αυτή η κατάσταση επαναλαμβανόταν συνεχώς κι εγώ δεν άλλαζα με τα χρόνια. Άρχισα να σκέφτομαι: «Γιατί δεν μπορώ να ακολουθήσω τις απαιτήσεις του Κυρίου αντί να με δεσμεύουν και να με ελέγχουν οι αμαρτίες εξαρχής; Πώς μπορώ να απαλλαχθώ από τα δεσμά της αμαρτίας;»

Στο τέλος του 2016, η νεότερη αδερφή μου ήρθε στο σπίτι μου με μια αδερφή και μου είπε με ενθουσιασμό: «Αδερφή, ο Κύριος Ιησούς που περιμέναμε με λαχτάρα, επέστρεψε». Όταν το άκουσα αυτό, είπα: «Ο Κύριος επέστρεψε; Είναι αλήθεια;» Δεν μπορούσα παρά να νιώσω μια στιγμή ευχάριστης έκπληξης και σκέφτηκα: «Κρίνοντας από τα τωρινά σημάδια όλων των επικείμενων καταστροφών κάθε είδους, ο Κύριος πράγματι θα έρθει σύντομα. Αν ο Κύριος πράγματι έχει επιστρέψει, τότε θα σωθώ!» Όμως, είχα ακόμα μια μεγάλη ανησυχία: είχα διαπράξει τόσο πολλές αμαρτίες, θα με ήθελε ακόμα ο Κύριος; Είπα στην αδερφή την ανησυχία μου, κι εκείνη μου διάβασε μερικές γραμμές από τα λόγια του Θεού: «Όσο ο άνθρωπος αναζητά την αλήθεια και ζει με την αλήθεια, ο Θεός δεν λαμβάνει υπόψη του τι είχε κάνει αυτός. Δηλαδή ο Θεός εγκρίνει τον άνθρωπο με βάση το πώς αυτός εφαρμόζει την αλήθεια. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού.» Μοιράστηκε μαζί μου: «Εφόσον πιστεύουμε αληθινά στον Θεό και μπορούμε να αναζητούμε και να κάνουμε πράξη την αλήθεια όταν συναντούμε δυσκολίες ή προβλήματα, ο Θεός δεν θα θυμάται τις παραβάσεις μας. Ακόμη περισσότερο, θα αποκαλούμαστε δίκαιοι από τον Θεό επειδή μπορούμε να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού». Ακούγοντας αυτές τις λέξεις, συγκινήθηκα μέχρι δακρύων και σκέφτηκα: «Έχω διαπράξει τόσο πολλές αμαρτίες, αλλά ο Θεός θα με δεχτεί έτσι και αλλιώς. Η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη!»

Στη συνέχεια, η αδερφή μοιράστηκε μαζί μου διάφορες πτυχές της αλήθειας, όπως τη μυστική ιστορία και την ουσία των τριών σταδίων του έργου του Θεού, τη μυστική ιστορία του ονόματος του Θεού και τη Βίβλο, και την ενσάρκωση του Θεού. Αυτά που μοιράστηκε μαζί μου ήταν πολύ καλά. Αν και πίστευα στον Κύριο για δεκαετίες, δεν είχα ακούσει ποτέ ένα τόσο καλό δόγμα. Ήμουν βαθιά απορροφημένη, οπότε τη ρώτησα: «Πιστεύουμε στον Κύριο, αλλά γιατί εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε συνεχώς;» Εκείνη μου διάβασε δύο εδάφια από τα λόγια του Θεού:«Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκεί μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους του τις αμαρτίες του ανθρώπου και να θυσιαστεί γι' αυτές, αλλά πρέπει, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από την διάθεσή του, η οποία έχει διαβρωθεί από τον Σατανά» (από το«Πρόλογος»). «Διότι την Εποχή της Χάριτος οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο με το άγγιγμα των χεριών και την προσευχή, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από την ασθένειά του και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, αλλά δεν επιτελέστηκε το έργο για να αποβληθούν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος απλώς σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μέσω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αμαρτίες μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί» (από το« Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)»).

Η αδερφή μοιράστηκε μαζί μου το εξής: «Εκείνον τον καιρό, ο Κύριος Ιησούς απλώς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης ώστε να μπορούμε να συγχωρεθούμε για τις αμαρτίες μας και να δικαιούμαστε να προσευχηθούμε στον Θεό, να κοινωνούμε με τον Θεό και να απολαμβάνουμε τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Αλλά το λυτρωτικό έργο του Κύριου Ιησού συγχώρεσε μόνο τις αμαρτίες μας, όχι και τη σατανική φύση μας. Έτσι, ακριβώς επειδή έχουμε ακόμη αυτή την αμαρτωλή φύση μέσα μας, όπως επίσης και τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε. Είμαστε αλαζόνες, εγωιστές, ποταποί και κακοήθεις. Είμαστε στενόμυαλοι, παζαρεύουμε για το παραμικρό και φθάνουμε ακόμη και στο σημείο να συμπεριφερόμαστε στην οικογένειά μας χωρίς ανεκτικότητα ή υπομονή. Δεν βιώνουμε καθόλου την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου και έχουμε χάσει εντελώς τη μαρτυρία του Θεού. Το ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά και έχει χρησιμοποιήσει λόγια για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και της παίδευσης, έχει συμβεί απλώς για να διώξει μακριά τη βαθιά ριζωμένη αμαρτωλή φύση μας. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να μας αποκαλύψει και να μας κρίνει, επιτρέποντάς μας να γνωρίσουμε την αλήθεια της διαφθοράς μας από τον Σατανά και της φύσης μας και της ουσίας της αντίστασή μας προς Εκείνον. Και στη συνέχεια, μας δείχνει το μονοπάτι για να κάνουμε πράξη, μέσω του οποίου Εκείνος ενσταλάζει αυτές τις αλήθειες μέσα μας, για να γίνουν η ζωή μας. Έτσι, η σατανική διάθεσή μας θα καταστραφεί ολοκληρωτικά. Οπότε, μόνον αποδεχόμενοι την κρίση και την τιμωρία των λόγων του Θεού μπορούμε να διαλύσουμε τη ρίζα της αμαρτωλής συμπεριφοράς μας». Όταν άκουσα τα λόγια της αδερφής, κατάλαβα: ο λόγος που μισώ τον σύζυγό μου συνεχώς και δεν μπορώ να βιώσω τις απαιτήσεις του Κυρίου είναι επειδή η αμαρτωλή φύση μου δεν έχει διαλυθεί ακόμα, οπότε ζω συνεχώς σε μια κατάσταση αμαρτίας και εξομολόγησης. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης και έδωσε στο ανθρώπινο είδος την οδό της μετανοίας, που ήταν απλώς για να επιτρέψει στους ανθρώπους να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους, να μετανοήσουν και να στραφούν στον Κύριο, αλλά όχι για να διαλύσει την αμαρτωλή μας φύση. Εκείνη τη στιγμή, κέρδισα κάποια κατανόηση του έργου του Κύριου Ιησού στην Εποχή της Χάριτος.

Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν πάντα αγχωμένη εξαιτίας της αμαρτωλής συμπεριφοράς μου, αλλά αυτή τη φορά, στη συναναστροφή, βρήκα επιτέλους την απάντηση. Ήμουν πολύ περίεργη για το βιβλίο «Ομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών» στα χέρια της αδερφής. Βλέποντάς το, μου είπε: «Αυτό το βιβλίο είναι ο μικρός πάπυρος από το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο Θεός έχει έρθει, έσπασε τις εφτά σφραγίδες και άνοιξε τον μικρό πάπυρο. «Ομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών» Περιέχει όλα τα λόγια που έχει εκφέρει ο Θεός. Ο Θεός έχει αποκαλύψει σε εμάς όλα τα μυστήρια της αλήθειας, όπως τα μυστήρια των τριών σταδίων του έργου, το μυστήριο της ενσάρκωσής Του, καθώς επίσης και τον μελλοντικό προορισμό και την τελική έκβαση του ανθρώπινου είδους». Σε εκείνο το σημείο, ένιωσα ανυπολόγιστα ενθουσιασμένη· περίμενα για τόσο πολλά χρόνια, και ο Κύριος Ιησούς τον οποίο περίμενα με λαχτάρα, επιτέλους επέστρεψε! Ρώτησα την αδερφή αμέσως: «Πόσο κοστίζει αυτό το βιβλίο;» Εκείνη απάντησε: «Ο λόγος του Θεού θα εναποτεθεί σε όλους όσους διψούν πραγματικά για τον Θεό. Το ζωντανό νερό της ζωής δίνεται δωρεάν σε αυτούς που διψούν». Όταν πήρα το βιβλίο, ένιωσα σαν να είχα επιστρέψει στην αγκαλιά του Θεού. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα χαρούμενη και ικανοποιημένη από τότε που με πρόδωσε ο σύζυγός μου, και μόνο τότε συνειδητοποίησα πραγματικά πως ήμουν ακόμα ζωντανή. Είπα στον εαυτό μου πως θα ακολουθούσα στενά τον Θεό!

Από τότε, διαβάζω τον λόγο του Θεού κάθε μέρα και συχνά συγκεντρώνομαι με τους αδερφούς και τις αδερφές. Σε μια συνάντηση, διαβάσαμε δύο εδάφια από τα λόγια του Θεού: « Όπως είναι φυσικό, όταν ενσαρκώνεται ο Θεός αυτήν τη φορά, το έργο Του είναι να εκφράσει τη διάθεσή Του, κυρίως μέσα από παίδεμα και κρίση. Έχοντας αυτό ως θεμελιώδη λίθο, φέρνει περισσότερη αλήθεια στον άνθρωπο, δείχνει περισσότερους τρόπους άσκησης και, συνεπώς, πετυχαίνει τον στόχο Του να κυριεύσει τον άνθρωπο και να τον λυτρώσει από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτό βρίσκεται πίσω από το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας» (από το«Πρόλογος»). «Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαρίσει ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρούμε ότι αυτό το στάδιο έργου είναι το έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να πούμε ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης καθώς και το δεύτερο στάδιο της σωτηρίας» (από το«Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)»). Οι αδερφοί και οι αδερφές μοιράστηκαν το εξής μαζί μου: «Στο παρελθόν, πιστεύοντας στον Θεό, ξέραμε μόνο πώς να απολαύσουμε τη χάρη και την ευλογία του Θεού, αλλά δεν αποκτήσαμε πραγματική γνώση ως προς Εκείνον. Σήμερα, ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσεως και της παίδευσης και φέρνει την ανώτερη αλήθεια. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και βιώνοντας το έργο Του, αποκτούμε κάποια γνώση για τη διάθεση του Θεού και βλέπουμε πως ο Θεός, όχι μόνο έχει τη διάθεση του ελέους και της αγάπης, αλλά επίσης έχει και τη διάθεση για δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και οργή. Την ίδια στιγμή, ξέρουμε επίσης ποια είδη ανθρώπων αγαπάει ο Θεός, καθώς και ποια είδη απεχθάνεται, και γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε έτσι ώστε να ευθυγραμμιζόμαστε με το θέλημα του Θεού. Ξέρουμε πως μόνο όταν αποκτήσουμε τη γνώση του Θεού μπορούμε να έχουμε φόβο Θεού και να αποφύγουμε το κακό. Εξάλλου, τα λόγια του Θεού έχουν επίσης αποκαλύψει την αλήθεια για τη διαφθορά του ανθρώπινου είδους από τον Σατανά: ο Σατανάς χρησιμοποιεί αιρετικά σοφίσματα, γνώσεις και κακές τάσεις για να μας εξαπατήσει και να μας διαφθείρει, έτσι ώστε να είμαστε στο ελάχιστο άνθρωποι και να ζούμε όλοι μέσα στην αμαρτία, παλεύοντας πικρά και μην έχοντας δύναμη για να δραπετεύσουμε από αυτή. Σήμερα, εφόσον καταλαβαίνουμε την αλήθεια μέσα στα λόγια του Θεού, μπορούμε να διακρίνουμε τους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς διαφθείρει το ανθρώπινο είδος και μπορούμε να έχουμε γνώση της αλήθειας της διαφθοράς μας από τον Σατανά, έτσι ώστε να μισούμε τον Σατανά και να είμαστε πρόθυμοι να απαρνηθούμε τη σάρκα μας και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξαγνισθεί η διεφθαρμένη διάθεσή μας και θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερα και χωρίς δεσμά». Οι αδερφές μοιράστηκαν επίσης μαζί μου κάποιους από τους τρόπους που βιώνουν το έργο του Θεού και τα κέρδη που αποκομίζουν κάνοντάς το. Αφού άκουσα όσα μοιράστηκαν, ένιωσα πως η διαδικασία με την οποία ο Θεός σώζει το ανθρώπινο είδος είναι τόσο πολύ πρακτική και αληθινή. Θυμήθηκα πως πίστευα στον Κύριο για σαράντα χρόνια και πως συχνά προσευχόμουν στον Κύριο, εξομολογιόμουν τις αμαρτίες μου και μετανοούσα, και όμως το μίσος μου για εκείνη τη γυναίκα και το μίσος και η δυσπιστία για τον σύζυγό μου δεν μπορούσαν να διαλυθούν. Ευχαριστώ τον Θεό, γιατί τώρα έχω το μονοπάτι για να κάνω πράξη και καταλαβαίνω πως το έργο που επιτελεί ο Θεός σήμερα είναι το έργο της κρίσεως επί λέξει. Αυτό που μπορώ να κάνω προς το παρόν είναι να διαβάσω περισσότερα από τα λόγια του Θεού, να γνωρίσω τον Θεό, να καταλάβω το θέλημά Του μέσα από τα λόγια Του, και ταυτόχρονα να επικεντρωθώ στο να αποδεχτώ την κρίση και την τιμωρία των λόγων του Θεού και να εξετάζω τον εαυτό μου μέσα από τα λόγια Του, και έπειτα να κάνω πράξη την αλήθεια στην καθημερινή ζωή.

Αργότερα, διάβασα ένα εδάφιο από τα λόγια του Κυρίου: «Οι άνθρωποι τρέφουν πολλές αυταπάτες για τον γάμο πριν τον δοκιμάσουν οι ίδιοι, ενώ όλες αυτές οι αυταπάτες είναι όμορφες. Οι γυναίκες φαντάζονται πως το άλλο τους μισό θα είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού, ενώ οι άντρες φαντάζονται πως θα παντρευτούν τη Χιονάτη. Οι φαντασιώσεις αυτές δείχνουν πως κάθε άνθρωπος έχει ορισμένες απαιτήσεις από τον γάμο, το δικό του σύνολο αιτημάτων και προτύπων. Παρόλο που στην πονηρή αυτή εποχή, οι άνθρωποι βομβαρδίζονται συνεχώς με διαστρεβλωμένα μηνύματα για τον γάμο, τα οποία δημιουργούν ακόμα περισσότερες απαιτήσεις και δίνουν στους ανθρώπους κάθε λογής φορτία και περίεργες νοοτροπίες, κάθε άνθρωπος που έχει δοκιμάσει τον γάμο γνωρίζει πως, όπως κι αν τον κατανοεί κάποιος, όποια στάση κι αν κρατά προς αυτόν, ο γάμος δεν είναι θέμα ατομικής επιλογής» (από το«Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄»).
Τα λόγια του Θεού είναι τόσο πρακτικά. Κατά την άποψή μου, νόμιζα πως ο γάμος είναι άγιος και άσπιλος. Επειδή επεδίωκα τον τέλειο γάμο, απαιτούσα και για τον σύζυγό μου να αντιμετωπίζει επίσης τον γάμο μας με απόλυτη πίστη και σεβασμό∙ επειδή είχα τις δικές μου απαιτήσεις και τα στάνταρ του γάμου, όταν η οικογένειά μου καταστράφηκε και ο σύζυγός μου παρασύρθηκε από μια άλλη γυναίκα, η καρδιά μου ένιωσε σαν να ήταν κενή κι εγώ ζούσα σαν μελλοθάνατη. Νόμιζα πως ήταν η μεγαλύτερη ατίμωση στη ζωή μου και δεν μπορούσα ούτε να αντέξω ούτε να συγχωρήσω το στιγμιαίο λάθος του συζύγου μου, κι έτσι ανέπτυξα μίσος γι' αυτόν στην καρδιά μου. Ακόμη πιο τρομερό ήταν το ότι ανέπτυξα την ιδέα να πάρω εκδίκηση από αυτήν τη γυναίκα, κάτι που μ' έκανε να δω πως είμαι στενόμυαλη και κακή στη φύση μου. Ευχαριστώ τον Θεό, γιατί αν δεν ήταν η αποκάλυψη του Θεού, δεν θα συνειδητοποιούσα ποτέ πόσο βαθιά είχα διαφθαρεί από τον Σατανά ή πόσο αξιολύπητη ήμουν. Σκέφτηκα: « Στην πραγματικότητα, ο σύζυγός μου είναι ένας άνδρας διεφθαρμένος από τον Σατανά και είναι ένα από τα θύματα, ακριβώς όπως κι εγώ. Εγώ κάνω λάθη, κι εκείνος επίσης κάνει λάθη. Γιατί δεν μπορώ να του φερθώ σωστά;» Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα λίγο τον σύζυγό μου και επίσης είχα κάποια αίσθηση χρέους μέσα στην καρδιά μου. Πήρα μια απόφαση ενώπιον του Θεού: είμαι τώρα πρόθυμη να ακολουθήσω το παράδειγμα του Χριστού. Έχω δει με ποιον τρόπο ο Χριστός μάς αγαπάει, μας αντέχει, μας ανέχεται και μας συγχωρεί. Οπότε, πρέπει να του φερθώ με τον τρόπο που ο Θεός φέρεται σ' εμάς, και να τον συγχωρήσω, όπως ο Θεός συγχωρεί εμάς.

Αργότερα, μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Θεού, κατάλαβα πως μόνο αναζητώντας την αλήθεια μπορούσα να απαλλαχθώ από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτίας και να ζήσω μια πολύτιμη και γεμάτη νόημα ζωή. Από τότε, κάθε μέρα έδινα προσοχή στο να εγκαθιδρύσω μια σωστή σχέση με τον Θεό, διαβάζοντας τον λόγο Του, προσευχόμενη στον Θεό και τραγουδώντας ύμνους για να Τον εγκωμιάσω. Επιπλέον, παρευρισκόμουν συχνά στις συγκεντρώσεις και εκτελούσα καθήκοντα με τους αδελφούς και τις αδελφές. Σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, πέρασαν αρκετοί μήνες και, επειδή είχα καταλάβει κάποιες αλήθειες, όταν το μίσος για τον σύζυγό μου υψωνόταν ξανά μέσα μου, συνειδητά καθησύχαζα την καρδιά μου, ερχόμουν ενώπιον του Θεού, προσευχόμουν σ' Εκείνον, και στη συνέχεια έκανα πράξη τα λόγια Του. Σταδιακά, βελτιώθηκε η διάθεσή μου και έπαψα να χάνω τόσο συχνά την ψυχραιμία μου. Βλέποντας τις αλλαγές μου, ο σύζυγός μου ένιωσε μεγάλη έκπληξη και είπε: «Ενώ πίστευες στον Κύριο για τόσο πολλά χρόνια, δεν είχες αλλάξει. Πώς έγινε και έχεις αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε μερικούς μήνες;» Δοθούσης της ευκαιρίας, έγινα μάρτυρας σ' εκείνον για το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών και του είπα πως ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει και έχει εκφέρει λόγια, και επιτελεί το έργο της κρίσεως και της παίδευσης. Το ότι μπόρεσα να αλλάξω ήταν το αποτέλεσμα που είχαν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού σε μένα. Αργότερα, ο σύζυγός μου επίσης αποδέχθηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού των τελευταίων ημερών.

Τώρα πιστεύω στον Θεό μαζί με τον σύζυγό μου. Όποτε έχουμε χρόνο, διαβάζουμε τον λόγο του Θεού μαζί. Στη ζωή μας, όταν δούμε την παρουσία της διαφθοράς ο ένας στον άλλο, υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλο και συζητάμε σχετικά με την αλήθεια για να λύσουμε τα προβλήματα. Τώρα μπορούμε να βοηθάμε και να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και έχουμε γίνει καλοί πνευματικοί συνεργάτες. Νιώθω πως αυτή είναι η πραγματική ευτυχία στη ζωή μου. Είναι οι αλήθειες που έχουν εκφραστεί από τον Θεό που με απομάκρυναν από την αμαρτία, θεράπευσαν την πληγή της ψυχής μου και επίσης επέτρεψαν στην άψυχη οικογένειά μου να γελάσει ξανά. Δόξα τω Θεώ! Όλη η δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!

💗><*><💗><*><💗><*><💗><*><💗><*><💗><*><*><💗