Στρατηγικές στον χώρο εργασίας: η θαυματουργή τακτική για να μην χάνουμε τη δουλειά μας

Όταν πρωτοέφθασα στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω του γλωσσικού φραγμού, χρειάστηκε πολύς καιρός έως ότου μπορέσω να βρω δουλειά στην κουζίνα ενός εστιατορίου. Όμως το αφεντικό μου ήταν πολύ βίαιος στον χαρακτήρα. Τόσο στους νέους όσο και στους παλιούς υπαλλήλους, εάν έβρισκε οποιοσδήποτε να φταίει, ή εάν ο υπάλληλος έκανε κάτι που δεν τον ευχαριστούσε, φώναζε ή τον απέλυε επί τόπου. Όταν πρωτοέφθασα, συχνά φώναζε και σε μένα.

Στο εστιατόριο, είχα την ευθύνη για μερικά συγκεκριμένα πιάτα. Μία φορά, για να με δοκιμάσει, το αφεντικό με ρώτησε: «Μέρι, ποια είναι τα συστατικά για τα χοιρινά παϊδάκια με γλυκόξινη σάλτσα;» Είχα πολύ άγχος, η φωνή μου ήταν λίγο αδύναμη και ξέχασα ένα από τα συστατικά, και τότε αμέσως το αφεντικό μου πέταξε κάτω τη σπάτουλα που κρατούσε στο χέρι του, φωνάζοντας: «Πώς προσέλαβα ένα τόσο ηλίθιο άτομο. ...» Η επίπληξη του αφεντικού μου με πλήγωσε βαθιά και δεν τόλμησα να πω τίποτα. Από τους έξι μας στην κουζίνα, κάποιους μας επέπληττε καθημερινά και τρεις απολύθηκαν λόγω σφαλμάτων στη δουλειά τους ή επειδή έκαναν πράγματα που δεν ήταν σύμφωνα με τις επιθυμίες του αφεντικού. Ανησυχούσα ιδιαίτερα γι' αυτό. Κάθε μέρα, όταν πήγαινα στη δουλειά, τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα κι ήμουν προσεκτική σε ό, τι έκανα, γιατί φοβόμουν ότι το αφεντικό θα με επιπλήξει μπροστά σε όλους επειδή έκανα τα λάθος πράγματα, ή ακόμη και θα με απολύσει.

Μια μέρα, πήγα να βάλω ένα δίσκο με πιάτα που μόλις είχαν πλυθεί στο ράφι, όμως ξαφνικά γλίστρησα, ρίχνοντας με πάταγο στο έδαφος τον δίσκο με τα πιάτα που κρατούσα στα χέρια μου. Κοιτάζοντας τα δεκάδες σπασμένα πιάτα, έμεινα άναυδη. Σκέφτηκα: «Αυτό είναι, όλα τελείωσαν, έσπασα πάρα πολλά πιάτα, αν το αφεντικό το μάθει, σίγουρα θα με απολύσει! Είχα συναδέλφους που είχαν απολυθεί για παρόμοια λάθη στο παρελθόν». Η σκέψη ήταν τρομακτική και δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν οι άλλοι συνάδελφοι άκουσαν τι είχα κάνει, κάποιοι είπαν: «Πώς μπόρεσες να είσαι τόσο απρόσεκτη; Δεν έχω ιδέα πόσα χρήματα θα σου κοστίσει». Άλλοι είπαν: «Ε, αυτό είναι, η Μέρι σίγουρα θα απολυθεί». Ακούγοντας όσα έλεγαν όλοι τους μ' έκανε να φοβάμαι ακόμη περισσότερο. Αυτήν τη δουλειά την είχα βρει δύσκολα κι αν με απέλυε πραγματικά το αφεντικό, τι θα έκανα για να κερδίσω τα προς το ζην; Ήξερα ότι δεν μιλούσα καλά τη γλώσσα, ότι δεν είχα άλλες δεξιότητες και δεν μπορούσα να βρω άλλη δουλειά. ... Ένας από τους συναδέλφους μου είπε: «Έλα, ας τα καθαρίσουμε. Μην το μάθει το αφεντικό, αλλιώς κανείς δεν ξέρει πόσο δύσκολα θα κάνει τα πράγματα για σένα, Μέρι». Ο επικεφαλής μάγειρας έσπευσε επίσης και είπε: «Γρήγορα όλοι, βοηθήστε να καθαρίσουμε. Δεν πρέπει να το μάθει το αφεντικό!» Όλοι οι συνάδελφοί μου ρίχτηκαν στη δουλεία. Ενώ μερικοί ήταν απασχολημένοι σκουπίζοντας το πάτωμα κι άλλοι μάζευαν τα κομμάτια των θρυμματισμένων πιάτων, εγώ αισθανόμουν και φόβο και σύγχυση και βοήθησα κι εγώ τους συναδέλφους μου να καθαρίσουν, νομίζοντας ότι θα προσπαθούσα να κάνω το παν για να το συγκαλύψω.

Όταν όμως έσκυψα στο πάτωμα και άρχισα να καθαρίζω για λίγα λεπτά, αισθάνθηκα πολύ άβολα μέσα μου. Είμαι Χριστιανή. Προφανώς έσπασα τα πιάτα κι έπειτα ήθελα να πω ψέματα στο αφεντικό. Αυτό ήταν εξαπάτηση. Δεν συνάδει με το θέλημα του Θεού! Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Για να συμπεριφέρεσαι ως κανονικό ανθρώπινο ον πρέπει να μιλάς με συνοχή. Ναι σημαίνει ναι, όχι σημαίνει όχι. Να μιλάς με αλήθεια για τα γεγονότα και να μιλάς σωστά. Μην εξαπατάς, μη ψεύδεσαι». «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. ... Τίποτα σημαντικό δεν έχει συμβεί σ' εσένα αυτή τη στιγμή και δεν γίνεσαι σπουδαίος μάρτυρας, αλλά κάθε λεπτομέρεια της καθημερινής ζωής σου σχετίζεται με τη μαρτυρία προς τον Θεό. Εάν μπορείς να κερδίσεις τον θαυμασμό των αδελφών σου, των μελών της οικογένειάς σου και όλων γύρω σου·»

Καθώς ζύγιζα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα τα εξής: είμαι Χριστιανή και το να είμαι ειλικρινής και να μην λέω ψέματα είναι απαίτηση του Θεού για μας. Εάν κάνω κάτι λάθος, πρέπει να είμαι αρκετά γενναία ώστε να αναλάβω την ευθύνη, διότι μόνο ζώντας με αυτόν τον τρόπο μπορώ να έχω ανθρώπινη ομοιότητα και αξιοπρέπεια! Αν κι η εξωτερική εμφάνιση αυτού του περιστατικού είναι ότι έσπασα τα πιάτα, το ότι μου συνέβη αυτό αποτελεί δοκιμασία για μένα. Ο Θεός είναι στο πλευρό μου για να δει αν μπορώ να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής, αλλά και ο Σατανάς με παρακολουθεί και περιμένει να δει τι θα επιλέξω. Εάν προσπαθούσα να προστατεύσω τα συμφέροντά μου, φοβόμουν μήπως με επιπλήξει το αφεντικό ή μήπως με απολύσει, θα αντιμετώπιζα το θέμα παραπλανητικά και θα έχανα τη μαρτυρία. Ο Σατανάς θα με κατηγορούσε επίσης ενώπιον του Θεού, κάτι το οποίο θα ταπείνωνε το όνομα του Θεού. Θα έδειχνε επίσης ότι δεν είμαι άτομο που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Αφού τα σκέφτηκα αυτά, η καρδιά μου έλαμψε. Έπρεπε να παραμείνω σταθερή και να γίνω μάρτυρας του Θεού. Όταν ήλθε το αφεντικό, ήμουν έτοιμη να παραδεχτώ το λάθος μου μπροστά του.

Εκείνη τη στιγμή, οι κινήσεις των χεριών μου επιβραδύνθηκαν, κι όταν το είδε αυτό ο επικεφαλής μάγειρας, είπε: «Μέρι, βιάσου και καθάρισέ τα! Το αφεντικό θα είναι σύντομα εδώ». Όταν άκουσα τον μάγειρα να το λέει αυτό, εξακολουθούσα να έχω κάποιο φόβο στην καρδιά μου, όμως αποφάσισα ότι ήθελα παρά ταύτα να ενεργήσω σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και να είμαι ειλικρινής. Ακόμη κι αν με απέλυε ή με επέπληττε, δεν θα διαμαρτυρόμουν.

Αφού τελειώσαμε το καθάρισμα, είδα τον επικεφαλής μάγειρα να κρύβει τα σπασμένα κομμάτια στο κάτω μέρος του σκουπιδοτενεκέ. Είπα: «Μην τα κρύβεις. Όταν έλθει το αφεντικό, θα του πω την αλήθεια και θα τα πληρώσω όσο κι αν κοστίζουν ...» Πριν μπορέσω να ολοκληρώσω, ο μάγειρας με διέκοψε με αγωνία: Μέρι, τι συμβαίνει μαζί σου; Θέλεις να ενημερώσεις το αφεντικό; Πας γυρεύοντας να απολυθείς; Δεν τη θέλεις αυτήν τη δουλειά; Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεις δουλειά τώρα; Θα σε βοηθήσουμε να το κρύψεις από το αφεντικό, οπότε δεν θα σου δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Δεν απάντησα, γιατί ήμουν και πάλι αποφασισμένη να το πω στο αφεντικό.

Ο χρόνος περνούσε αργά, 10 λεπτά, 20 λεπτά .... Φανταζόμουν στο μυαλό μου την άγρια ​​έκφραση του αφεντικού κι άρχισα και πάλι να έχω άγχος και να φοβάμαι. Αν και ήξερα ότι η απαίτηση του Θεού είναι να είμαστε ειλικρινείς και ήθελα πραγματικά να πω στο αφεντικό ότι είχα σπάσει τόσα πολλά πιάτα, ανησυχούσα ότι θα με απέλυε. Πώς θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα στο αφεντικό; Εάν δεν το έλεγα με τον σωστό τρόπο, ήμουν σίγουρη ότι θα με επέπληττε εξίσου άσχημα, ή και χειρότερα ακόμη, απ' ό, τι πριν! Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η σύγχυσή μου. Μια ώρα πέρασε γρήγορα και το αφεντικό θα ερχόταν σύντομα στη δουλειά, εγώ όμως δεν είχα ακόμη σκεφτεί πώς να του το πω. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ από καρδιάς: «Θεέ μου, φοβάμαι. Γνωρίζω ότι σήμερα, για να κάνω πράξη την αλήθεια, πρέπει να ανοιχτώ και να είμαι ειλικρινής με το αφεντικό, όταν όμως πρέπει να αντιμετωπίσω το γεγονός, εξακολουθώ να ανησυχώ μήπως απολυθώ. Θεέ μου, Σου ζητώ μόνο να μου δώσεις την εμπιστοσύνη και τη δύναμη και να με κάνεις να μην σκέφτομαι τα δικά μου συμφέροντα, αλλά να μπορέσω να κάνω πράξη την αλήθεια για να Σε ικανοποιήσω». Μετά την προσευχή μου, στο μυαλό μου εμφανίστηκε ξαφνικά ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου κρατιούνται από το χέρι του Θεού και όλη η ζωή του ανθρώπου γίνεται αντιληπτή στα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι αυτό, ο καθένας και όλα τα πράγματα, ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μετατραπούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κυβερνάει τα πάντα». Με την καθοδήγηση και τη φώτιση του λόγου του Θεού, η καρδιά μου αισθάνθηκε φωτεινή. Ναι, ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα, τα ζητήματα και τους ανθρώπους, άρα και οι σκέψεις του αφεντικού μου και η δουλειά μου είναι στα χέρια του Θεού. Αν ο Θεός μού επιτρέψει να μείνω, το αφεντικό δεν θα με απολύσει, και αν με διώξει, και αυτό το επέτρεψε ο Θεός, συνεπώς θα πρέπει απλώς να υποκύψω στις ρυθμίσεις του Θεού. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, η καρδιά μου αισθάνθηκε ιδιαίτερα ήρεμη και σταθερή.

Μια ώρα αργότερα, ήρθε το αφεντικό κι εγώ συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό μέσα από την καρδιά μου ζητώντας τη δύναμη να διασπάσω τη σκοτεινή δύναμη του Σατανά και να κάνω πράξη την αλήθεια. Δόξα τω Θεώ. Αφού είδα το αφεντικό μου, δεν ήξερα από πού προήλθε η δύναμη, αλλά είπα: «Αφεντικό, έκανα κάτι λάθος σήμερα». Αφού το αφεντικό με άκουσε, όχι μόνο δεν θύμωσε, αλλά και υπήρχε ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπό του, καθώς με ρώτησε: «Τι έκανες λάθος;» Άνοιξα τη σακούλα των σκουπιδιών και είπα: Μόλις έσπασα κατά λάθος κάμποσα πιάτα, είναι εδώ μέσα, δείτε λοιπόν πόσα χρήματα σας στοίχισα και μπορείτε να τα αφαιρέσετε από τον μισθό μου». Το αφεντικό ήλθε και κοίταξε τα σπασμένα πιάτα στη σακούλα, κι έπειτα μου είπε σε κανονικό τόνο φωνής: «Δεν χρειάζεται να πληρώσεις, σπασμένα πιάτα είναι μόνο, δεν έχουν σημασία. Ελπίζω μόνο να μην χτύπησες το χέρι σου. Να είσαι πιο προσεκτική από τώρα και στο εξής». Έπειτα ρώτησε και πάλι αν είχα τυχόν τραύματα. Ένιωθα έκπληξη και χαρά ακούγοντας τα λόγια του αφεντικού μου. Ήταν απίστευτο ότι ένα αφεντικό με βίαιη προσωπικότητα θα μπορούσε να πει τέτοια πράγματα μετά από το λάθος μου.

Εκείνη τη στιγμή, οι συνάδελφοί μου με κοίταξαν όλοι με έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι αλήθεια θα παραδεχόμουν εθελοντικά το λάθος μου στο αφεντικό, ενώ εγώ ποτέ δεν περίμενα το αφεντικό όχι μόνο να μην με τιμωρήσει, αλλά και να μου μιλήσει κατ' ουσίαν ευγενικά. Καθώς ο επικεφαλής μάγειρας έβγαζε έξω τα σκουπίδια μαζί μου, με ρώτησε ενώ περπατούσαμε: «Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν. Δεν ήταν ανάγκη να το πεις στο αφεντικό. Όλοι θα σε είχαμε βοηθήσει, επειδή ξέρουμε ότι είναι πολύ σκληρός μαζί σου. Ανησύχησες ότι θα το λέγαμε στο αφεντικό;» Είπα, πολύ σοβαρά: «Όχι, ξέρω ότι θέλατε πραγματικά να με βοηθήσετε, είμαι όμως Χριστιανή και ο Θεός μάς είπε να είμαστε ειλικρινείς, να κάνουμε πράγματα πρακτικά και να μην καταφεύγουμε ποτέ σε απάτες. Αν κάνουμε κάτι λανθασμένο, πρέπει να είμαστε αρκετά γενναίοι για να το αντιμετωπίσουμε και να το αντέξουμε. Αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας ζουν οι Χριστιανοί». Ο επικεφαλής μάγειρας εξεπλάγη και είπε: «Είσαι Χριστιανή! Δεν είναι περίεργο που μετά από τόσον καιρό που περάσαμε μαζί, πάντα πίστευα ότι ήσουν καλό άτομο, διαφορετική από τους άλλους! Πραγματικά σε θαυμάζω. Η πίστη στον Θεό είναι καλό πράγμα, και στο μέλλον ελπίζω να έχω την ευκαιρία να μάθω περισσότερα γι' αυτήν από σένα». Όταν άκουσα τον επικεφαλής μάγειρα να τα λέει αυτά, ένιωσα μεγάλη χαρά και ευχαρίστησα ειλικρινά τον Θεό. Ήταν η επίδραση του λόγου του Θεού επάνω μου, όχι το ότι ήμουν καλός άνθρωπος.

Αυτό που με εξέπληξε ακόμη περισσότερο είναι ότι έκτοτε το αφεντικό δεν μου ξαναφώναξε και όποτε το κατάστημα θέλει να προσλάβει νέους υπαλλήλους, το συζητά μαζί μου και λαμβάνει υπόψη τις απόψεις μου. Μου έκανε και αύξηση. Αυτό το περιστατικό με έκανε να καταλάβω ότι όλες οι καταστάσεις που συναντώ και όλοι οι άνθρωποι, τα θέματα και τα πράγματα που μου τυχαίνουν περιέχουν το θέλημα του Θεού και ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τα περιβάλλοντα αυτά για να μας δώσει περισσότερη αλήθεια. Όταν ενεργούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, μπορούμε να δούμε την καθοδήγηση και τις ευλογίες Του. Δόξα τω Θεώ!

Από τη Μέρι, Ηνωμένες Πολιτείες

Προτεινόμενα: Και τι συμβαίνει με το περιεχόμενο των προσευχών;