η σωτηρία και η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών είναι δύο διαφορετικά πράγματα
Στη χριστιανική πίστη, η σωτηρία και η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών είναι δύο διαφορετικά πράγματα
Ο αδελφός μού μετέφερε στη συνέχεια τα εξής συναναστρεφόμενος μαζί μου: «Τι σημαίνει να σωθείς; Το εδάφιο 32 του κεφαλαίου 2 στο Βιβλίο του Ιωήλ λέει: «Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή·» Εδώ αναφέρει «σωθή». Όλοι γνωρίζουμε ότι κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά καθόρισε τις εντολές και απαίτησε οι άνθρωποι να κάνουν προσφορές όταν αμάρταναν. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι κέρδισαν την προστασία του Ιεχωβά για να μην πεθάνουν στο ουράνιο πυρ, να μην συνθλιβούν από βράχους κλπ., προσευχόμενοι σε Αυτόν και ακολουθώντας τις εντολές Του. Ουσιαστικά, αυτό σήμαινε να σωθεί κανείς την Εποχή του Νόμου. Προς το τέλος της Εποχής του Νόμου, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν πλέον να τηρούν τον νόμο και δεν είχαν αρκετές προσφορές αμαρτίας για να εξιλεώνονται για τις αμαρτίες τους, κι έτσι κινδύνευαν να παραβιάζουν τους νόμους και να τιμωρούνται με θάνατο. Για να σώσει την ανθρωπότητα, ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε και ήλθε στη γη την Εποχή της Χάριτος και ανέβηκε στον σταυρό για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Μετά από αυτό, εφόσον οι άνθρωποι ομολογούσαν τις αμαρτίες τους και μετανοούσαν, δεν θα καταδικάζονταν από τον νόμο και θα μπορούσαν να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους. Αυτό είναι το νόημα της σωτηρίας κατά την Εποχή της Χάριτος, όπως λέγεται στο εδάφιο 8 του κεφαλαίου 2 της προς Εφεσίους επιστολής: «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως·» Όμως σωτηρία δεν σημαίνει ότι γινόμαστε αυτομάτως δεκτοί στη βασιλεία των ουρανών, επειδή η αμαρτωλή μας φύση δεν έχει εξαλειφθεί. Ας διαβάσουμε μερικά αποσπάσματα του λόγου του Παντοδύναμου Θεού που θα μας βοηθήσουν να διευκρινίσουμε αυτό το σημείο.
«Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: "Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ' Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ' Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ' Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός".
"Ένας αμαρτωλός όπως εσύ, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να διεκδικεί την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να αποκτήσεις αγιότητα αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου, κυριεύεσαι από ακαθαρσίες, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού - τι τύχη θα ήταν αυτή! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις την καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελειοποίησης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, δεν μπορείς να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού"».
Ο αδελφός μού μετέφερε στη συνέχεια τα εξής συναναστρεφόμενος μαζί μου: «Από τον λόγο του Θεού, μπορούμε να καταλάβουμε ότι κατά την Εποχή της Χάριτος, αν και ο Κύριος Ιησούς εξαγόρασε τις αμαρτίες μας και δεν μας θεωρούσε πια αμαρτωλούς, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αμαρτάνουμε πλέον. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επειδή η τάση μας προς την αμαρτία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Κυριαρχούμαστε από σατανικές διαθέσεις, όπως αλαζονεία, πονηρία, απάτη, εγωισμό, αχρειότητα, απληστία και κακία. Δεν μπορούμε να μείνουμε προσκολλημένοι στις διδασκαλίες του Κυρίου και συνήθως ζούμε δεσμευμένοι από την αμαρτία. Διαπράττουμε αμαρτίες και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι και η μεγαλοψυχία, και η υπομονή και η γεμάτη αγάπη καλοσύνη είναι απαιτήσεις του Θεού, όμως κάθε φορά που κάποιος παραβιάζει τα συμφέροντά μας ή την αξιοπρέπειά μας, τότε αναπτύσσουμε προκαταλήψεις εναντίον του. Δεν είμαστε πλέον τόσο ανεκτικοί, υπομονετικοί και μεγαλόθυμοι, μερικές φορές μάλιστα αρχίζουμε και να μισούμε αυτό το πρόσωπο. Ακολουθούμε επίσης τις τάσεις και τις μόδες του κόσμου και, σχεδόν άθελά μας, αναζητούμε τον πλούτο και τη φήμη και το γόητρο. Θέλουμε σωματικές απολαύσεις και είμαστε άπληστοι όσον αφορά τις αμαρτωλές χαρές. Για να προστατεύσουμε την αξιοπρέπεια και τη θέση μας, είμαστε πρόθυμοι να εξαπατήσουμε και να πούμε ψέματα όποτε είναι απαραίτητο. Ζούμε αμαρτωλά, είμαστε δεσμευμένοι από την αμαρτία, και αυτό εξηγεί γιατί δεν έχουμε ακόμη καθαριστεί. Έτσι, η αποδοχή της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού σημαίνει απλώς ότι έχουμε σωθεί, δεν σημαίνει όμως ότι έχουμε επιτύχει τη σωτηρία. Πρέπει επιπλέον να αποδεχθούμε την κρίση και την κάθαρση του έργου του Θεού των εσχάτων ημερών. Πρέπει να απαλλαγούμε από τη διεφθαρμένη, σατανική διάθεσή μας, να επιτύχουμε μετασχηματισμό της διάθεσής της ζωής μας και τότε επιτυγχάνουμε τη σωτηρία και εισερχόμαστε στη βασιλεία των ουρανών».
«Ας διαβάσουμε μερικά ακόμη λόγια του Παντοδύναμου Θεού. "Όταν οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους τα βρώμικα, διεφθαρμένα πράγματα του Σατανά, κερδίζουν τη σωτηρία του Θεού. Αν όμως δεν καταφέρουν να απεκδυθούν τη βρωμιά και τη διαφθορά, θα εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Η πονηρία, η δολιότητα και η διαφθορά του ανθρώπου είναι πράγματα του Σατανά. Σώζοντάς σε, ο Θεός σε διαχωρίζει από αυτά τα πράγματα και το έργο του Θεού δεν μπορεί να είναι λάθος και όλα γίνονται προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι από το σκοτάδι. Όταν πιστέψεις ως ένα συγκεκριμένο σημείο, μπορέσεις να απεκδυθείς τη διαφθορά της σάρκας και δεν είσαι πια παγιδευμένος από αυτή τη διαφθορά, δεν θα έχεις πλέον σωθεί; Όταν ζεις υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, είσαι ανίκανος να φανερώσεις τον Θεό, είσαι κάτι βρώμικο και δεν θα λάβεις την κληρονομιά του Θεού. Μόλις έχεις καθαριστεί και οδηγηθεί στην τελείωση, θα είσαι άγιος, κανονικός, ευλογημένος από τον Θεό και ευχάριστος στον Θεό".
"Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά"».
Ο αδελφός συνέχισε τη συναναστροφή μαζί μου με τα εξής: «Από τα λόγια του Θεού μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η αληθινή σωτηρία επιτυγχάνεται αφού υποβληθούμε στην κρίση και την κάθαρση του Θεού, στον βαθμό που καθαρίζονται και μετασχηματίζονται οι διάφορες διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μας. Τα δηλητήρια του Σατανά, οι κανόνες επιβίωσής του όπως "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω," "Η ζωή έχει να κάνει μόνο με το φαγητό και το ντύσιμο," "Η ζωή έχει να κάνει μόνο με το φαγητό και το ντύσιμο," "Όπως ο φλοιός είναι ο λόγος ύπαρξης ενός δένδρου, έτσι κι η υπόληψη είναι ο λόγος ύπαρξης του ανθρώπου," κλπ. και ο, τιδήποτε άλλο σατανικό, πρέπει να εξαλειφθούν από την καρδιά μας και να αντικατασταθούν με αλήθειες, ώστε να μπορούμε να ζούμε με αυτές τις αλήθειες και να μην αντιστεκόμαστε πια, ούτε να προδίδουμε τον Θεό, αλλά να Τον λατρεύουμε και να Τον υπακούμε πραγματικά. Αυτή είναι η πραγματική σωτηρία.»
Όταν ο αδελφός τελείωσε τη συναναστροφή, ένιωθα σαφέστερα στο μυαλό μου τη διαφορά μεταξύ σωτηρίας και επίτευξης πλήρους σωτηρίας. Πριν από 20 χρόνια είχα αμφιβολίες για το εάν θα μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών επειδή ζούσα αμαρτωλά, και τώρα είχα τελικά την απάντηση. Μ' έναν αναστεναγμό ανακούφισης είπα: Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε το έργο της λύτρωσης, και ότι όταν προσευχόμαστε στο όνομα του Κυρίου, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται από τον Κύριο. Αυτό σημαίνει σωτηρία την Εποχή της Χάριτος. Όμως η σωτηρία δεν είναι το ίδιο με την επίτευξη πλήρους σωτηρίας. Γι' αυτό, πρέπει να αποδεχθούμε την κρίση και την κάθαρση του Θεού, να απαλλαγούμε από τη διεφθαρμένη διάθεση, να αποκτήσουμε τις αλήθειες ως βάση της ζωής μας και μόνο τότε θα επιτύχουμε πλήρη σωτηρία και θα εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών».
Εύρεση του δρόμου προς τη σωτηρία και είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών
Ρώτησα τότε: «Αδελφέ, βιάσου σε παρακαλώ και πες μου, πώς γίνεται και μάς οδηγεί στην επίτευξη της σωτηρίας το έργο του Θεού της κρίσης και της κάθαρσης των εσχάτων ημερών;»
Ο αδελφός διάβασε δύο χωρία του λόγου του Θεού για μένα: "Το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια τούτης της εποχής είναι κυρίως η παροχή των λόγων σχετικά με τη ζωή του ανθρώπου, η αποκάλυψη της ουσίας της φύσης του ανθρώπου και της διεφθαρμένης διάθεσής του ανθρώπου, η εξάλειψη θρησκευτικών αντιλήψεων, φεουδαρχικών και ξεπερασμένων σκέψεων, καθώς και η γνώση και ο πολιτισμός του ανθρώπου. Όλα αυτά πρέπει να απογυμνωθούν και να εξαγνιστούν μέσω των λόγων του Θεού. Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί λόγια, και όχι σημεία και θαύματα, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να εκθέσει τον άνθρωπο, να τον κρίνει, να τον παιδεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση, έτσι ώστε μέσα στα λόγια του Θεού, ο άνθρωπος να καταφέρει να διακρίνει τη σοφία και την αγάπη Tου και να κατανοήσει τη διάθεσή Του, ώστε, μέσω των λόγων Tου, ο άνθρωπος να δει τις πράξεις του Θεού".
"Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρούμε ότι αυτό το στάδιο έργου είναι το έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να πούμε ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης καθώς και το δεύτερο στάδιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος κερδίζεται από τον Θεό μέσω της κρίσης και του παιδέματος με τον λόγο. Με τη χρήση του λόγου για την τελείωση, την κρίση και την αποκάλυψη, όλες οι ακαθαρσίες, οι έννοιες, τα κίνητρα και οι προσωπικές ελπίδες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως".
Ο αδελφός μού μετέφερε και τα εξής συναναστρεφόμενος μαζί μου: «Από τα λόγια του Θεού καταλαβαίνουμε ότι ο Παντοδύναμος Θεός των εσχάτων ημερών έχει έλθει κυρίως για να εκφράσει τις αλήθειες που θα κρίνουν όλες τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μας, και μέσα από τον λόγο Του να αποκαλύψει και να αναλύσει την ομιλία μας, τις σκέψεις μας, τις συμπεριφορές μας και κάθε λανθασμένη άποψη που έχουμε. Στη ζωή μας, θα οργανώσει κάθε είδους δοκιμασίες για να μας τελειοποιήσει και να αποκαλύψει τα ελαττώματα και τις ελλείψεις μας, έτσι ώστε να γνωρίζουμε την ουσία της διαφθοράς μας και τη δίκαιη διάθεσή Του. Ταυτόχρονα, μέσα από τα λόγια κρίσης και παίδευσής Του, θα μας πει όλες τις αλήθειες που χρειαζόμαστε και θα μας δείξει την οδό για να μεταμορφώσουμε τη διάθεσή μας. Όσο περισσότερες αλήθειες καταλαβαίνουμε, τόσο σαφέστερα θα κατανοήσουμε την πραγματικότητα και την ουσία της διαφθοράς μας. Όταν είμαστε ικανοί να μισούμε τους εαυτούς μας, τότε είμαστε σε θέση να προδώσουμε όλες αυτές τις σατανικές διαθέσεις και τα δηλητήρια τους και κανόνες. Με τον τρόπο αυτό, όλα όσα στην καρδιά μας ανήκουν στον Σατανά θα ξεριζωθούν σταδιακά και θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να ζούμε με βάση τις αλήθειες και θα μπορέσουμε να καθαριστούμε και να μεταμορφωθούμε. Μετά την κάθαρση της διεφθαρμένης διάθεσής μας, μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι που υπακούουν πραγματικά και αγαπούν τον Θεό, και μόνο τότε θα επιτύχουμε πλήρη σωτηρία».
Μετά τη συναναστροφή του αδελφού, κατάλαβα λίγο περισσότερο το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών. Κατάλαβα τότε ότι για να μπορέσει κανείς να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών πρέπει να υποβληθεί στην κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και την τελειοποίηση του Θεού προκειμένου να γνωρίσει καλά τη διεφθαρμένη του διάθεση και να καθαριστεί και να μεταμορφωθεί. Ένιωσα τρομερά ενθουσιασμένη από όλα αυτά και αισθάνθηκα ότι το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες ήταν εξαιρετικά πρακτικό.
Μετά από μια περίοδο κατά την οποία παρευρισκόμουν τακτικά στις συναντήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές και διάβαζα τον λόγο του Θεού, επαλήθευσα τελικά πλήρως το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Είμαι ευγνώμων στον Θεό που μου επέτρεψε να βρω τον δρόμο προς τη σωτηρία και την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών ενώ είμαι ακόμη ζωντανή. Να είναι δοξασμένος ο Παντοδύναμος!
˙·...........................·˙`˙·..............................·
Προτεινόμενο: Γιατί θα πρέπει να πιστεύουμε στον Θεό; Τι είναι η αληθινή πίστη στον Θεό;