βρήκα τον δρόμο να απελευθερωθώ από την αμαρτία (ΙΙ)
Όταν ενώθηκα με έναν θαυμαστό τρόπο ξανά με τον Κύριο, βρήκα τον δρόμο να απελευθερωθώ από την αμαρτία (ΙΙ)
Από την Κεμού, Μιανμάρ
Η αδελφή Λούσι συναναστράφηκε μαζί μου: «Γιατί οι πιστοί στον Κύριο Ιησού εξακολουθούν να ζουν στον κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης; Αυτή είναι μια κρίσιμη ερώτηση για εμάς. Η Βίβλος λέει: «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» Όσο εξακολουθούμε να είμαστε αμαρτωλοί, δεν μπορούμε να έχουμε την αιώνια ζωή, ούτε να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Γι' αυτό είναι ουσιαστικό για εμάς να βρούμε έναν τρόπο να απελευθερωθούμε από την αμαρτία, και όταν το κάνουμε να είμαστε σαφείς ως προς αυτό. Όλοι μας θεωρούμε πως εφόσον πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, προσευχόμαστε και μετανοούμε σε Εκείνον, οι αμαρτίες μας θα συγχωρεθούν. Όμως, δεν γνωρίζουμε τον λόγο για τον οποίο ζούμε στον κύκλο της αμαρτίας και της μετάνοιας, χωρίς να έχουμε κανέναν τρόπο να οδηγηθούμε έξω από αυτόν. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά συμβαίνουν επειδή δεν έχουμε κατανοήσει το έργο του Θεού. Όπως γνωρίζουμε όλοι, την Εποχή του Νόμου, όταν οι άνθρωποι διέπρατταν αμαρτήματα, εξιλεώνονταν για τις αμαρτίες τους προσφέροντας θυσίες, και οι αμαρτίες τους συγχωρούνταν εφόσον έκαναν σωστές θυσίες σύμφωνα με τον νόμο. Όμως, στην ύστερη περίοδο της Εποχής του Νόμου, επειδή οι άνθρωποι διέπρατταν υπερβολικά πολλά αμαρτήματα, είχαν να προσφέρουν όλο και λιγότερες θυσίες, οπότε προσέφεραν ακατάλληλες θυσίες για να ξεγελάσουν τον Θεό, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα πως όλη η ανθρωπότητα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να καταδικαστεί και να εκτελεστεί, σύμφωνα με τον νόμο. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, σύμφωνα με την ανάγκη μας, ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε ως ο Υιός του ανθρώπου και σταυρώθηκε για εμάς, για να λυτρώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εφόσον προσευχόμαστε στο όνομα του Κυρίου Ιησού και ομολογούμε τις αμαρτίες μας και μετανοούμε, οι αμαρτίες μας θα συγχωρεθούν και δεν θα υποκείμεθα πλέον σε καταδίκη και τιμωρία σύμφωνα με τον νόμο Του. Ο Θεός δεν θα μας αντιμετωπίζει πλέον ως αμαρτωλούς και μπορούμε να προσευχηθούμε απευθείας στον Θεό, να Τον επικαλεστούμε και να μοιραστούμε την άφθονη χάρη και αλήθειά Του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε την αμαρτωλή φύση μέσα μας. Το έργο του Κυρίου Ιησού ήταν αυτό της σωτηρίας των ανθρώπων από την καταδίκη και τα δεσμά του νόμου, όχι όμως της αλλαγής της διάθεσης της ζωής των ανθρώπων τις έσχατες ημέρες. Στην πραγματικότητα, ο λόγος για τον οποίο συνεχώς διαπράττουμε αμαρτίες, είναι η φύση του Σατανά που υπάρχει μέσα μας. Κάθε είδους σατανική φιλοσοφία, σκέψεις και απόψεις υπάρχουν μέσα σ' αυτή τη σατανική φύση. Αν δεν λυθεί, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δραπετεύσουμε από αυτήν την κατάσταση, δηλαδή να αμαρτάνουμε την ημέρα και να εξομολογούμαστε τη νύχτα. Στο παρελθόν, είχαμε κάποια μακροθυμία, υπομονή και συγχώρεση για τους άλλους, και μπορούσαμε επίσης να κάνουμε πράγματα που ήταν ευεργετικά για τους άλλους. Όμως αυτές είναι απλώς προσωρινές καλές πράξεις, αντίθετα από τη ζωή που θα βιώσουμε αφού πρώτα καθαρθούν οι αμαρτίες μας. Μόλις χάσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού, θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος: κατακυριευμένοι από τη φύση του Σατανά, θα αποκαλύψουμε τη διεφθαρμένη διάθεσή μας, θα χάνουμε τη ψυχραιμία μας, θα είμαστε αλαζόνες, ξιπασμένοι, ανυπόφορα αυταρχικοί, και ούτω καθεξής. Αυτό που βιώνουμε είναι η εικόνα του Σατανά. Επιπλέον, στο παρελθόν, όταν τρέχαμε επιμελώς εδώ κι εκεί και εργαζόμασταν για τον Κύριο, κάναμε θυσίες και έξοδα και φιλανθρωπίες, νομίζαμε πως κάναμε πραγματικότητα την αγάπη προς τον Κύριο. Στην πραγματικότητα, αυτές είναι απλώς κάποιες εξωτερικές καλές πράξεις και εμπεριέχουν πολλά στοιχεία υποκρισίας. Πολλές από τις καλές μας πράξεις κατευθύνονται από την πρόθεση να λάβουμε ευλογίες, και γίνονται απλώς ως μια συναλλαγή με τον Θεό, έτσι ώστε να μπορούμε να ανταλλάξουμε την εξωτερική μας θυσία με τις ευλογίες της επουράνιας βασιλείας, κάτι το οποίο στην αληθινή του διάσταση δεν είναι η πραγμάτωση της αγάπης προς τον Θεό. Μπορούμε να πούμε πως, καθώς κατευθυνόμασταν από τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά όπως η εξής: «Ο καθένας για τον εαυτό του και ο τελευταίος για τον διάβολο», τρέχαμε εδώ κι εκεί και εργαζόμασταν για τον Κύριο, όμως δεν αγαπούσαμε τον Κύριο με όλη την καρδιά και με όλη την ψυχή και με όλη τη διάνοιά μας. Εν συντομία, αν αυτή η σατανική φύση δεν έχει λυθεί, εξακολουθούμε να μπορούμε να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό, ακόμη κι αν τα αμαρτήματά μας έχουν συγχωρεθεί, και δεν θα είμαστε ποτέ ικανοί να κατορθώσουμε να είμαστε συμβατοί με τον Θεό. Γι' αυτό, ο Κύριος Ιησούς είπε πως θα έρθει, κάτι το οποίο σημαίνει ότι θα έρθει να εξαγνίσει πλήρως και να σώσει την ανθρωπότητα, και αυτό είναι το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες».
Μέσα από την αποκάλυψη των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή της αδελφής, κατάλαβα γιατί πάντοτε αποτύγχανα να δραπετεύσω από τον έλεγχο της αμαρτωλής φύσης μου. Αποδείχθηκε ότι στην καρδιά μου υπήρχε ακόμη σατανική φύση - διάφορες σκέψεις, απόψεις και φιλοσοφίες του Σατανά, οι οποίες δεν είχαν καθαρθεί την Εποχή της Χάριτος. Γι' αυτό, κατακυριευμένη από αυτά τα πράγματα, δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Στη συνέχεια, τις ρώτησα επίσης με ποιον τρόπο ο Παντοδύναμος Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους τις έσχατες ημέρες έτσι ώστε να κατορθώσουν την αγνότητα και τη μεταμόρφωση. Τότε οι αδελφές συνέχισαν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφονται μαζί μου.
Ο λόγος του Θεού λέει: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ' Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεση του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· την εκθέτει, την αντιμετωπίζει και την κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι' αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ' Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός».
«Ο Θεός έχει πολλά μέσα για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί όλα τα περιβάλλοντα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, και χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να ξεγυμνώσει τον άνθρωπο˙ από τη μια πλευρά, αντιμετωπίζει τον άνθρωπο, από μια άλλη, τον ξεγυμνώνει και, από μια τρίτη, τον αποκαλύπτει, σκάβοντας και αποκαλύπτοντας τα "μυστήρια" στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και δείχνοντας στον άνθρωπο τη φύση του, με την αποκάλυψη πολλών από τις καταστάσεις του. Ο Θεός οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση μέσω πολλών μεθόδων - αποκάλυψη, αντιμετώπιση, εξευγενισμό και παίδευση - έτσι ώστε ο άνθρωπος να μάθει ότι ο Θεός είναι πρακτικός».
Η αδελφή Σίλινγκ συναναστράφηκε μαζί μας τα εξής: «Από τα λόγια του Θεού, βλέπουμε πως όταν ο Κύριος εργάζεται για να κρίνει και να καθαρίσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα τις έσχατες ημέρες, χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να κρίνει και να αποκαλύψει τη σατανική μας φύση, η οποία είναι ασύμβατη με τον Θεό και αντιστέκεται στον Θεό, και να μας δείξει την άγια, δίκαιη και απαραβίαστη φύση του Θεού. Από την κρίση των λόγων του Θεού, βλέπουμε την αλήθεια της φύσης μας που είναι βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά, και γνωρίζουμε πραγματικά την άγια ουσία του Θεού και τη δίκαιη διάθεσή του που δεν ανέχεται ύβρεις, και γι' αυτό φθάνουμε στο σημείο να έχουμε φόβο Θεού στην καρδιά μας∙ αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δραπετεύσουμε από τα νύχια και τα δεσμά της αμαρτίας και να λάβουμε την κάθαρση και τη σωτηρία του Θεού. Όταν διαβάζουμε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, νιώθουμε πως ο Θεός μάς δικάζει και μας εκθέτει πρόσωπο με πρόσωπο, και νιώθουμε όλοι πως ο λόγος του Θεού, σαν ένα δίκοπο μαχαίρι, κρίνει και εκθέτει την ανυπάκουη σατανική φύση μας που αντιστέκεται στον Θεό. Βλέπουμε καθαρά την αλήθεια, δηλαδή πως έχουμε διαφθαρεί ως το έσχατο σημείο από τον Σατανά. Στο παρελθόν, επειδή δεν γνωρίζαμε τη διαφθορά μας, ήμασταν αλαζόνες και ξιπασμένοι και δεν υποτασσόμασταν σε κανέναν που επεσήμανε τη διαφθορά μας. Όταν αποδεχθήκαμε την κρίση και την παίδευση των λόγων του Χριστού των εσχάτων ημερών, και εκτεθήκαμε από τα γεγονότα και τα αντιμετωπίσαμε και κλαδευτήκαμε, είδαμε πως η αλαζονεία είναι η κλασική αναπαράσταση της σατανικής διάθεσης. Νιώθουμε πως είναι πραγματικά ντροπιαστικό και τραγικό το ότι ζούμε μέσα σ' αυτή τη διάθεση. Γι' αυτό, θα ζήσουμε μια ζωή χαμηλών τόνων και δεν θα στέκουμε πλέον σε μια εξέχουσα θέση κάνοντας διαλέξεις στους ανθρώπους, ούτε θα εξουσιάζουμε τους άλλους. Συνηθίζαμε να νομίζουμε πως επειδή μπορούσαμε να κάνουμε θυσίες, να δαπανούμε και να κηρύττουμε το ευαγγέλιο για τον Θεό, πως εμείς ήμασταν εκείνοι που αγαπούν τον Κύριο και που είχαν τα προσόντα για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να κερδίσουν ευλογίες. Όμως, από την εμπειρία μας από το έργο του Θεού, όταν χάσουμε τη θέση και τη φήμη μας και δεν έχουμε προοπτικές, θα χαλαρώσουμε παθητικά, θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα, και θα φτάσουμε ακόμη και στο σημείο να ενστερνιστούμε αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, να Του αντισταθούμε και Τον προδώσουμε. Από αυτό, βλέπουμε πως είμαστε τόσο εγωιστές και ποταποί όσο το περιγράφει ο λόγος του Θεού. Πιστεύουμε στον Θεό απλώς για να κερδίσουμε ευλογίες, και δεν αγαπάμε αληθινά τον Θεό, πολύ δε λιγότερο έχουμε αληθινή αφοσίωση. Όταν το συνειδητοποιούμε αυτό, νιώθουμε πως μας κρίνουν και μας κατηγορούν, και αρχίζουμε να μετανοούμε και να αναζητούμε ευκαιρίες. Μέσα από την πραγματική βίωση μιας τέτοιας κρίσης και παίδευσης από τον Θεό, κερδίζουμε μια γνήσια κατανόηση της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Γνωρίζουμε ποιους ανθρώπους αγαπά και ποιους απεχθάνεται ο Θεός, ποιους σώζει και ποιους εξουδετερώνει, ποιους ευλογεί και ποιους καταριέται∙ επίσης, φθάνουμε στο σημείο να γνωρίζουμε πως ο Θεός πραγματικά εποπτεύει τα πάντα και κυριαρχεί σε όλα. Ο Θεός είναι στο πλευρό μας, μάς καθοδηγεί ενεργά, μας σώζει και μας κάνει να εκτιμήσουμε το ότι η αλήθεια που εκφράζεται από τον Θεό είναι κρίση, παίδευση, εποπτεία και κάθαρση για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Με μια καρδιά που έχει φόβο Θεού, με μεταμορφώσεις στη διεφθαρμένη διάθεσή μας, αναζητώντας την αλήθεια όταν συναντούμε θέματα και κάνοντας πραγματικότητα την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό, μπορούμε σταδιακά να βιώσουμε την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου».
Από την αποκάλυψη των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή των αδελφών, είδα το μονοπάτι για τον εξαγνισμό και τη σωτηρία. Σκέφτηκα: αποδεικνύεται πως το έργο της κρίσης που ξεκινάει από τον οίκο του Θεού, και το οποίο εκτελεί ο Θεός τις έσχατες ημέρες, είναι το έργο της κάθαρσης και της μεταμόρφωσης των ανθρώπων. Αν απομακρυνθούμε από αυτό το στάδιο του έργου, πραγματικά δεν έχουμε κανέναν τρόπο να απαλλαγούμε από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτίας και να κερδίσουμε πραγματική απελευθέρωση και ελευθερία. Νόμιζα πως εφόσον προσευχόμουν περισσότερο, διάβαζα περισσότερο τη Βίβλο, έμενα αληθής στο όνομα του Κυρίου, δεν εγκατέλειπα την οδό του Κυρίου, τότε θα μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών. Τώρα βλέπω απλώς πως αυτή η σκέψη είναι τόσο παράλογη και λανθασμένη. Είμαι γεμάτη με σατανική διάθεση∙ χωρίς να έχω εμπειρία του έργου της κρίσης του Θεού των εσχάτων ημερών, πώς μπορώ να είμαι κατάλληλη για να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών;
Από τότε και στο εξής, καθώς διάβαζα τον λόγο του Θεού, συγχρόνως σκεφτόμουν, εξέταζα και γνώριζα τον εαυτό μου, και σκεφτόμουν: κάθε φορά ανακαλύπτω πως η διεφθαρμένη διάθεση είναι μια αναπαράσταση του Σατανά, είναι να γίνεσαι μάρτυρας για τον Σατανά, και συγχρόνως να αντιστέκεσαι και να ταπεινώνεις τον Θεό. Γι' αυτό, αποφάσισα να αλλάξω. Από τότε, κάθε φορά που ήθελα να χάσω την ψυχραιμία μου επειδή οι πράξεις της οικογένειάς μου ήταν και πάλι αντίθετες στο θέλημά μου, έκανα πραγματικότητα την απάρνηση της σάρκας, τους μιλούσα με υπομονή και ήρεμα∙ όταν έβλεπα πως σηκώθηκαν αργά και ήταν αναβλητικοί, δεν γκρίνιαζα συνεχώς ούτε φλυαρούσα, αλλά έκανα πράξη τη μακροθυμία και τους φρόντιζα. Όσο για τους ανιψιούς και τις ανιψιές μου, δεν τους περιόριζα όπως πριν, αλλά τους έδινα κάποια ελευθερία και τους διαφώτιζα ήρεμα αν έκαναν κάτι με λάθος τρόπο. Επίσης, δεν έχανα πια τη ψυχραιμία μου με τον σύζυγό μου∙ όταν τον έβλεπα να κατσαδιάζει τα παιδιά μας, μιλούσα μαζί του υπομονετικά και του έλεγα πως το να χάνεις την ψυχραιμία σου ισοδυναμεί με το να ζει με τη διάθεση του Σατανά, και πως πρέπει να ζήσουμε έχοντας ομοιότητα με ανθρώπινα πλάσματα και να με φερόμαστε στα παιδιά μας με αγάπη, ανεκτικότητα, μακροθυμία, κατανόηση, και ούτω καθεξής. Όταν η οικογένειά μου είδε αυτές τις αλλαγές σε μένα, ο σύζυγός μου είπε στον ανιψιό μου: «Η θεία σου έχει γίνει τόσο ευγενική. Είναι πραγματικά απίστευτο!» Τότε ο ανιψιός μου είπε: «Από τότε που πίστεψε στον Παντοδύναμο Θεό, η θειούλα μας φαίνεται πως έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Αδιανόητο!». Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ένιωσα πολύ ικανοποιημένη και χαρούμενη μέσα στην καρδιά μου. Ευχαρίστησα τον Παντοδύναμο Θεό που με έσωσε από τη δύσκολη θέση να αμαρτάνω και να εξομολογούμαι, δείχνοντάς μου το μονοπάτι για να αφήσω την αμαρτία πίσω μου και βοηθώντας με να περπατήσω σε ένα φωτεινό μονοπάτι σωτηρίας.
Από τότε και στο εξής, όταν συνεργαζόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές για να καταμαρτυρήσουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού στην οικογένειά μου, όλοι το αποδέχονταν πρόθυμα. Είμαστε ευγνώμονες για τη χάρη του Θεού στην οικογένειά μας.
Τέλος.